از بزرگ‌ترها دلگیرم...
نمیدونم تا حالا حس ناکافی بودن رو تجربه کردید؟
تاحالا شده دوست داشته باشید کسی روتون حساب کنه و بهتون افتخار کنه؟
من بزرگ‌شدن رو دوست دارم اینکه بتونم تصمیمات قاطع بگیرم، به‌راحتی مسائل مختلف زندگیم رو تا اون‌جایی که توان دارم خودم حل کنم، همه بتونن به من تکیه کنن و کسی اگه نسبت بهم نظری داره، پیشنهادی حرفش رو بزنه نه نصیحت‌گونه...
از بزرگترام دلگیرم.... چون به‌خاطر ناآگاهی، خواسته یا ناخواسته قضاوتم کردن و درسته از همشون کوچیک‌ترم اما با حرفاشون حقیرترم کردن.
شاید من زیادی بزرگش میکنم و بزرگترا خیلی وقتا از سر خیرخواهی رفتاری انجام دادن؛ اما چکار کنم احساس ناکافی بودن و حس سرزنش من رو غمگین میکنه.
نصیحت‌ها خستم کرده و از اینکه به‌خاطر احترام کوچیک بزرگتری سکوت میکنم خسته‌ترم.
کاش در حد نصیحت باشه خیلی وقتا شروع میکنن از خودشون تعریف میکنن و غیر مستقیم، بدتر از نصیحت، سرزنش میکنن.
من با نصیحت مشکلی ندارم و تا جایی که ظرفیتم اجازه میده انتقاد‌پذیرم؛ اما از یه جایی به بعد مسئله فرق میکنه...
من دوست دارم برای مادرپدرم و اطرافیانم کافی باشم تمام تلاشم رو میکنم کار درست رو انجام بدم اما انگار قرار بزرگترای من این تلاش من رو نبینن.
شایدم میبینن اما تا به الان که به روم نیوردن...
همیشه بابت اشتباهام تنبیه شدم اما کم پیش میاد برای کار درستم تشویق بشم.
خیلی وقتا شرایط از اینم بدتر میشه و حتی بزرگترا برای اثبات خودشون غیرمستقیم تیکه میندازن و شخصیت آدم رو حقیر میکنن.
خیلی وقتا شده من ایرادشون رو میبینن اما نمی‌تونم بهشون بگم؛ ترس از دل‌شکستن، و نگه‌داشتم احترام همیشه مانع از این رفتار من میشه.
خیلی سخته بببنی کسی پر از ایراده ایرادایی که تو یه درصدشم نداری اما نتونی برای دفاع از خودت مطرح کنی.
اونجاست که سکوت میکنی...
خیلی از رفتارا قابل جواب دادن نیست و هر آدمی باید اون شرایط رو تجربه کنه تا جوابش رو از سمت خدا بگیره.
شاید کسی حرفی بزنه و قضاوت کنه اما زمان خیلی بهتر از من و شما جواب آدمارو میده.
خیلی وقتا شده من از اینکه بزرگترام ضعیفن رنج میبرم. بزرگترامون اگه روح قوی داشته باشن هیچ‌وقت ناکامی‌های زندگیشون رو تبدیل به کینه نمیکنن، تبدیل به ضعف نمیکنن؛ بلکه قدرتی میشه برای بهتر شدن خودشون برای پیشرفت خودشون... اما متاسفانه این ناکامی اون‌ها حتی گریبان‌گیر بچه‌هاشونم میشه و این حس ضعفشون در درونشون تبدیل میشه به نصیحت، سرزنش، تحقیر، پس زده شدن یا حتی حسادت...!
کاش بزرگترامون درک میکردن نسل ما با اونا فرق میکنه... کاش می‌فهمیدند اگه شرایط زندگی این نسل بهتر از قبل، شاید ما رسالت دیگه‌ای داریم که خدا این نعمت‌هارو بهمون داده و کاش مثل ما، اون‌ها هم خوشحال بودن...!
ما اگه زخمای درونیمون رو حل نکنیم نمی‌تونیم مرهم زخم کس دیگه‌ای باشیم.
این عفونت زخم دامن‌گیر بچه‌هامونم میشه.
بزرگترای من همیشه برای من درس عبرت بودن و همش سعی میکنم مدل اونا زندگی نکنم!
ای کاش به جای درس عبرت برای من، الگوی خوبی بودن تا راحت‌تر پیشرفت می‌کردم.
اگه بزرگترا رو بچه‌هاشون حساب باز کنن و بهشون اعتماد کنن بچه‌ها واقعا بزرگ میشن و همونی میشن که خودشون میخوان اما متاسفانه بزرگترای ما همیشه به جای اینکه ماهی‌گیری رو یادمون بدن ماهیِ درسته رو بهمون می‌دادن و مارو وابسته به خودشون میکردن...
این وابستگی موجب میشد ما ویژگی‌هایی رو کسب کنیم، مادرپدرا برچسب هایی بزنن که خودشون مقصرند!
برچسبایی مثل:« تو تنبلی، تو هیچی نمیشی، مثلا که چی میخوای اینکارو بکنی، تو نمیتونی، دیدی بهت گفتم نمیشه تو خودسری و....
مادرپدرا باید «رها کردن» رو یاد بگیرن و این بند ناف روحی رو جدا کنن.
مادر پدرا همیشه میترسن بچه‌هاشونو از دست بدن و این ترس از دست دادن باعث میشه رفتارایی بکنن که ناخودآگاه بچه رو ازشون دلسرد کنه.
و ای کاش میشد مادر پدرا روی خودشون کار کنن و انقدری شخصیت خودشون رو قوی کنن که به این مسائل فکر نکنن و بچه‌هاشون رو به عنوان یه انسان کامل و جدا از خودشون بپذیرن.
با عرض معذرت از بزرگترا...!
شما واقعا شخصیت کودکانه‌ای دارید و باید کمی بزرگ بشید بزرگ شدن به این معنا که واقعیت دنیارو بپذیرید که شما هم خیلی وقتا ایراد دارید و اگه قرار باشه کسی رو سرزنش کنید اولین نفر باید خودتون باشید.
اولین کار برای رهایی از وابستگی توکل به خداست و سپردن همه‌چی به دست خداست...
دل‌ها همه دست خداست... به جای نصیحت بیایم برای بچه‌هامون، کوچیک‌ترامون دعا کنیم که هدایت بشن.
بیایم اگه راه درست رو پیدا کردیم چوب نکنیم و مدام تو سر بچه‌هامون نزنیم بلکه اونارو بسپریم به خدا و واسشون دعا کنیم.
خدا خیلی بهتر از ما مربی خوبیه قطعا بچه‌هامونو خیلی بهتر از ما تربیت میکنه.
شرمنده اگه بزرگتری هستید و متن من رو خوندید...
احتیاج داشتم درموردش حرف بزنم...
شماهم واسم دعا کن در آینده اینطوری نباشم و هممون تو مسیر رشد و بهتر شدن پیش بریم...🍀
