درک این موضوع فقط مخصوص ما نسل جدیدی هاست و مقایسهی دنیا با یه بازی کامپیوتری یه ایده جالب واسه درک بهتر دنیاست.
بعضی اوقات فکر کردن به احتمالات هم شیرینه و فکر آدم رو بازتر میکنه.
یه بازی کامپیوتر از چه چیزی ساخته میشه؟ چطوری صفحهی مانیتور درخت و خیابون توی بازی رو به ما نمایش میده؟ اصل حقیقت و پشت پرده این نمایش چی میتونه باشه؟
یه بازی کامپیوتر مجموعهای از کدهای صفر و یکه. حقیقت پشت بازیهای کامپیوتری مجموع کدهایی هستن که تعریف شدن هیبت موجودی رو برای ما به نمایش بزارن. اشکال بازی و حتی رنگها مثالی از یه دنیای واقعی هست که زندهتر و ملموستر از محیط بازیه و اون بازی با یه دکمهای از طرف سازنده ممکنه نابود بشه.
اگه دنیا مثل یه گیم باشه اون کدها چی هستن؟
به نظر من پشت پرده و اصل و حقیقت دنیای ما اسما حسنی خداست...!
هر موجودی که ما درکش میکنیم مجموعهای از اسما جمال و جلال خداست که اینطور ظهور کرده و درواقع بخشی از حقیقت اسما خداوند در این موجود اینطور تجلی داره مثل مجموعهی کدی که یه هیبتی رو تو بازی نشون میده.
با این طرز فکر میشه گفت هیچجوره نمیشه خدارو از هر موجودی دور دید و درواقع اصل حقیقت هر چیز وابسته به وجود خداونده.
اگه دنیا مثل یه گیم باشه ما توی دنیا هر محبتی رو درک میکنیم یا حتی درختی یا حیوونی رو درک میکنیم و در کل این جهان رو درک میکنیم نشون دهندهی این هست که جهانی ماوراییتر و زندهتر و ملموستر وجود داره که مثالی از اون جهان در این دنیای مادی کپی شده تا فضایی تشکیل بشه برای امتحان و رشد روح ما.
به گفتهی امیرالمومنین علی(ع) «انسانها خواب هستند وقتی مرگشون فرا برسه بیدار میشن!
یه لحظه به این حدیث فکر کنید...!
خواب با بیداری چه فرقی داره جز اینکه خواب یه توهمه و بیداری اصل واقعیته؟
اگه دنیا مثل یه خواب باشه پس چه چیزی واقعیتره؟
بعد از این نوع نگاه به زندگی برای من جای تعجب نیست که خرق عادتی بشه یا دنیا به راحتی نابود بشه یا حتی معجزهای رخ بده.
چون حتی وجود خود این دنیا هم یه نوع معجزه است چرا کشف همین دنیا و وجود همین دنیا با همهی موجوداتش برامون شگفتانگیز نیست؟
اگه قراره با هر اتفاق عجیبی تو این دنیا شگفت زده بشیم اصلا بیایم به همین فکر کنیم که اصلا ما چطوری وجود داریم؟
و چرا هستیم؟ و چرا این چیزها برامون شگفت انگیز نیست؟
خدا همیشه با آدما با زبون نشونهها صحبت میکنه اما همیشه یه ذهن آماده این نشونههارو دریافت میکنه و تو زندگی همهی ما آدما نشونههای زیادی وجود داره که همیشه مارو به اصل فطرتمون بر میگردونه و یادآوری میکنه. همین درک نشونهها ارتباطمون رو با خدا قویتر میکنه و اینطوری ما هیچوقت تو توهم دنیا غرق نخواهیم شد.