اگه دوست داریم زندگی موفقی داشته باشیم باید تمام تلاشمون رو بکنیم که دو عنصر « شادی و آرامش» تو زندگیمون رو حفظ کنیم؛ این دو عنصر جز تو آغوش خدا جای دیگه‌ای پیدا نمیشه!
مسائل مهمی که توی جوونی باید برامون مهم باشن سه تا شناخت هستن؛ شناخت خودمون، شناخت مخلوقات، شناخت صفات خدا.
برای شناخت بیشتر باید شروع کنیم تو عنفوان جوونی کتاب بخونیم، سخنرانی گوش بدیم، پادکست گوش بدیم و با استاد‌های خوبی که پیدا میکنیم یا آشنا میشیم مأنوس بشیم. تمام این تجربیات و آگاهی‌هایی که کسب کردم مدیون استادای خوبی بودم که خدا در مسیر زندگیم روزی من کرده.
بعد از این که شناخت مناسبی پیدا کنیم متوجه میشی که هر کاری خدا ازمون خواسته انجام بدیم یا پرهیز کنیم به خاطر عزت خودمون بوده و عزت انسان برای خدا خیلی مهمه!
اینو بدونیم گناه عزتمون رو خورد میکنه اگه عزت نفسمون پایینه لازم نیست بریم پیش مشاور فقط لازمه که به سبک زندگیمون یه تجدید نظری داشته باشیم و گناه رو تو زندگیمون کم کنیم.
یه شناخت دیگه‌ای که خیلی مهمه شناخت دشمنایی که داریم. باید نوع فکر و روش پیاده‌سازی افکارشون رو بشناسیم تا یک وقت گول‌شون رو نخوریم ولی قبل از این شناخت ما باید «صراط مستقیم» رو بشناسیم!
ائمه بهترین الگو و بهترین راه مستقیمی هستن که میتونیم از اون ها کمک بگیریم و باهاشون مأنوس بشیم دین اسلام و مذهب شیعه رو خوب بشناسیم تا بدونیم چه گوهر گرون قیمتی خدا نصیبمون کرده و حیفه که ساده از کنارش رد بشیم.
زندگیمون رو مثل یه دانشگاه ببینیم و سعی کنیم از زندگی هروز چیز جدیدی یاد بگیریم. سعی کنیم هروزمون بهتر از دیروزمون باشه و همیشه برای پیدا کردن جواب سوال‌های زندگیمون نشونه‌هارو دنبال کنیم. تو ذهنمون هر سوالی شکل بگیره خدا برای جوابش نشونه‌هایی قرار میده که ذهن آماده اون نشونه هارو درک میکنه و دنبال میکنه.
یادمون باشه رنج جزء لاینفک دنیای مادیه و تو این دنیا آرامش مطلق رو پیدا نمی‌کنیم بلکه ما فقط میتونیم برای آرامشمون در کنار رنج‌هامون معنای عمیقی به درد‌هامون بدیم.
اگر رنج نبود ما رشد نمی‌کردیم پس از رنج‌هامون نترسیم و با آغوش باز اونهارو بپذیریم چون برای کمال و رشدمون لازمن ولی اگه مدام اون هارو پس بزنیم فقط خودمون رو اذیت میکنیم؛ چون اون رنج‌ها جایی نمیرن تا مارو آگاه کنن و بعد کمرنگ بشن.
اینو بدونیم که روحیه‌ی بی‌نهایت طلبی که داریم نشون دهنده‌ی روح بزرگیه که داریم و خودمون رو محدود به علایق این دنیای مادی نکنیم؛ چون ارزشی که ما داریم خیلی بیشتر از تعلقات مادی‌ای که داریم. به هیچ چیز وابسته نباشیم تا با ترک هر تعلقی خدا بهترش رو بهمون بده. یادمون باشه اینکه روح ما «مطلق» رو دوست داره و بی‌نهایت طلبه نشون‌دهنده‌ی اینه که ما مال این دنیا نیستیم و فقط یه مدتی اومدیم امتحان بدیم و رشد کنیم و آگاهی پیدا کنیم تا روحمون ابدی بشه.
بعد از اینکه شروع کنیم خودمون رو بشناسیم احساسات، نقاط ضعف، و زخم‌های درونیمون رو هم میشناسیم و وقتی خودت رو کامل‌تر بشناسی آدما رو بهتر درک می‌کنی و هوش همدلی‌مون بالا میره و در موازات با اون، سطح روابطمون با آدما خیلی بالا میره و محبوب دلها میشیم و میتونیم تاثیرگذار باشیم.
از شکست نترسیم و اینو بدونیم که ترس در واقع وجود نداره چون ما تحت حاکمیت پروردگاری هستیم که مراقب ماست پس هرجا نگران شدیم به خودش توکل کنیم و یادمون باشه «ترس توهم ذهن ما برای مراقبت از ماست»!
تو زندگیمون به دنبال علایقمون بریم و کاری نداشته باشیم بقیه چی میگن یا چه صلاحیتی رو برای ما در نظر گرفتن چون ما خودمون رو خیلی بهتر از دیگران میشناسیم و اینو بدونیم که همه‌ی پاسخ‌ها درون آدما وجود داره فقط کافیه آروم باشن و نشونه‌هارو دنبال کنن و توکل کنن.
زندگی اصلا سخت و غیر قابل تحمل نیست تا زمانی که یه قدرت عظیم مراقب ماست!
خودشناسی باعث میشه دیگه آدمارو زود قضاوت نکنیم و همیشه فرصت جبران بدیم چون به این باور رسیدیم که ما هم خیلی وقتا اشتباه میکنیم.
سعی کنیم تو جمع همیشه شنونده باشیم و هر حرفی میزنیم قبلش فکر کنیم. با آدما درمورد علایق‌شون صحبت کنیم اونا عاشق این هستن که تایید بشن. تو حرفاشون از زندگی درس بگیریم و اشتباهات اونهارو تکرار نکنیم.
اگه میخوایم زندگی غنی داشته باشیم به مسائل باید عمیق فکر کنیم و حکمت رو وارد زندگیمون کنیم و برای کم خطا شدن تصمیم‌هامون تاریخ بخونیم و عبرت بگیریم.
برای برکت و روزی عقلی و حتی مادی هروز زیارت عاشورا بخونیم. واقعا امام حسین با تمام رحمتش زندگیمون رو خدایی میکنه... اگه حتی وقت خوندنم نداریم صوت زیارت رو بین کارهامون پخش کنیم و باهاش بخونیم.
اگر میخوایم تغییر کنیم و عادت‌های سالمی ایجاد کنیم هروز سعی کنیم یک درصد بهتر از دیروزمون باشیم و دنبال این نباشیم که تغییر ناگهانی کنیم چون تغییر ناگهانی دائمی نیست. سعی کنیم به جای هدف داشتن توی زندگیمون، سیستم زندگیمون رو مطابق با اون هدف تغییر بدیم و تمرکزمون رو از روی هدف بر روی سیستم قرار بدیم؛ در کنار سیستم به هدف‌هامون هم میرسیم.
ما قبل از رسیدن به هدف باید هویت داشتن اون مقصودمون رو پیدا کنیم. وقتی هویت ما مطابق با هدفمون نباشه به هدف نمیرسیم.
افکارمون رو تو دفتر بنویسیم و توی دفترمون به اون نظم بدیم و افکارمون رو شفاف کنیم تا شناخت خودمون واضح‌تر بشه.
تو هر شرایطی احترام پدر و مادرمون رو داشته باشیم و ازشون بخوایم واسمون دعا کنن.
با قرآن مأنوس باشیم و عجله نکنیم. وقتی از خدا بخوایم شناخت حقایق قرآن رو برامون آسون کنه واقعا این کارو میکنه فقط کافیه ازش بخوایم. برای فهم قرآن به ترجمه‌ها بسنده نکنیم.
امام حیّ و حاضرمون رو بشناسیم و خط فکری‌اش رو دنبال کنیم و هرکاری میکنیم به نیت ایشون انجام بدیم.
خونه‌‌مون رو حرم آقا کنیم و خادم آقا باشیم و هیچ وقت گره ذهنی آقا نباشیم بلکه هدایت‌کننده و گره‌گشا باشیم.
آزاده باشیم. تو بند نظرات دیگران یا قضاوت دیگران نباشیم و کار درست رو انجام بدیم.انجام کار درست یک امر فطریه که اگه کسی از انجام این کار از ما ناراحت بشه؛ درونش مخالفت نمیکنه بلکه این غرورش بوده که تو ظاهر اینطوری بروز داده شده.
ریشه رفتارهامون رو بررسی کنیم و احساساتمون رو خوب بشناسیم. اگر شناختمون کامل بشه ریشه رفتار و احساس آدمارو هم میتونیم درک کنیم و سر آخر متوجه میشیم که چقدر آدما معصوم هستن و هر رفتار اشتباهی که از اون‌ها سر زده ریشه در ناآگاهی بوده که اون‌ها داشتن!
سرمایه‌گذاری رو آگاهی بیشتر هیچ ضرری نداره و هر هزینه‌ای پرداخت کنیم صد برابر به اون آگاهی که پیدا کردیم می‌ارزه.
غیبت نوعی خیانت به یک آدمیه که مارو امین خودش دونسته و حواسمون باشه خیانت به حق کسی نکنیم و گرنه خودمون ضرر میکنیم.
اصلا دنبال این نباشیم که برای ثروت‌مند شدن پول‌هامون رو جمع کنیم و بخیل باشیم. «قانون ثروت اندوزی بخشندگی تمام ثروته» مثل مادری که با هر بار شیر دادن به فرزندش چیزی از شیرش کم نمیشه بلکه زیادتر هم میشه!
اهدافمون رو برای هرکسی بازگو نکنیم. هر آدمی ظرفیت روحی ما رو نداره و شاید مسخره بشیم یا اگه به هدفمون نرسیم عزتمون خورد بشه.
وقتی متاهل شدیم مهارت همسرداری و شناخت بیشتر همسرمون ، جنس مرد و زن و تفاوت‌هاشون رو شروع کنیم. یادمون باشه مهم‌ترین نیاز مرد اقتدار و مهم‌ترین نیاز زن عاطفه‌است و با خدشه وارد کردن به هر کدوم منتظر عواقبش باشیم.
تو ارتباط با آدما هیچ وقت تو ذوق کسی نزنیم و با حالت دستوری نظراتمون رو تحمیل نکنیم. آدما مختارن و از جبر بدشون میاد همیشه برای تحمیل نظراتمون اونهارو بین دو امر مختلف مخیّر کنیم.
بزاریم بچه‌ها تا وقتی بچه هستن بازی کنن و تو بازی درس زندگی رو آموزش بیینن. وقتی مادر یا پدر شدیم هروز با فرزندمون بازی کنیم و بدونیم هیچ کاری مهم‌تر از تربیت فرزندمون نیست و ما مسئولیم در قبال تربیت ناقصی که داشته باشیم.
تربیت یاد دادن مهارت‌ها به فرزندمون نیست بلکه تربیت یعنی زمینه‌سازی برای شکوفایی استعداده فرزندمون.
ذات انسان و ذات استعداد انسان رو بشناسیم و فرزندمون رو به عنوان یه انسان کامل بپذیریم و زمینه رو برای به فعلیت رسوندن قوه استعداد اون فراهم کنیم و بذاریم وقتی بزرگ شد خودش انتخاب کنه چه مهارت‌هایی کسب کنه.
در هر زمینه‌ای کمال‌گرا نباشیم و ناقص بودن خودمون رو بپذیریم.
همون طور که زخم‌های بدن نشون‌دهنده‌ی التیام و مراقبت از اونه زخم‌های روحی هم نشون دهنده‌ی ناهماهنگ بودنه روح در اون لحظه است و باید التیام داد. از زخم‌های روحی که داریم ساده نگذریم چون هرچی بگذره عمیق‌تر میشه و عقده و گره‌ای توی روحمون ایجاد میکنه و مثل زخم باز بدن که بسته نشده عفونت میکنه.
شناخت لایه‌های تاریک و نقاط ضعفمون هفتاد درصد مسیر خودشناسی رو برامون هموار میکنه منتها مسیر سختیه باید صبور باشیم.
آدما خیلی تغییر می‌کنن محیط یا حتی یه کتاب میتونه رو تغییرشون اثر داشته باشه بی انصافیه حال آدمارو با گذشتشون قضاوت کنیم پس قبل خواب همرو ببخشیم و بخوابیم.
رفیق واقعی رفیقیه که مارو به خدا برسونه و با هر بار ملاقات همدیگه بخش جدیدی از شخصیت خودمون رو بشناسیم و هروز از هم کلی چیز یاد بگیریم.
وقتی دلتنگ کسی شدیم و نمیتونستیم ببینیمش یا بهش پیام بدیم واسش دعای خیر بکنیم و توی راه، توی ماشین هر رهگذری که رد میشه براش دعای خیر بکنیم تا حالش خوب بشه و در کنارش صد برابرش به خودمون بر میگرده...
یادمون باشه هر چیزی که ما داریم امانتی که خدا بهمون داده و در واقع انسان هیچ چیزی از خودش نداره و به خاطر همینه که تکبر و غرور نشونه‌ی جهله و کوتاهی در حق این امانت‌ها مجازات داره.
به این موضوع دقت کنیم که ما مخلوقیم و مطمئن باشیم هر چیزی که ما داریم یا دوست داریم در واقع خالق داشته که به ما داده مثل نعمت دیدن، شنیدن، حق طلبی، عدالت و .... پس نگران بی عدالتی نباشیم و تردید نکنیم که آیا خدا صدامونو میشنوه؟ ما رو میبینه؟
هرجایی عقل کل نباشیم همه‌ی آدما به نصیحت‌های ما احتیاجی ندارن.
صداقت اصل و اساس زندگیمون باشه و مهم‌ترین اصل و ارزش برای شروع خودشناسی در وهله اول صادق بودن در هر شرایطی با خودمونه.
سعی کنیم همیشه واسطه فیض خدا باشیم و از کار سخت نترسیم و تا میتونیم به آدما خدمت کنیم و بچه‌هارو از ته دل شاد کنیم.
وقتمون رو هدر ندیم و از عرض زمانمون درست استفاده کنیم و از خدا بخوایم به زمانمون برکت بده.
یادمون باشه هدف دنیا «لذت» نیست چون اگه این بود ما توی مرحله‌ی رحمی گیر میکردیم! تنها وظیفه‌ی ما توی این دنیا شناسایی مسیر رشد و صبر در مقابل رنج‌هاست.
همه‌ی ما آدما استعداد همه نوع کاری رو داریم و این محیط زندگی که تعیین میکنه کدوم علاقه و شغل رو انتخاب کنیم. استعداد همه‌ی ما آدما بالقوه و یکیه و این محیط زندگی ماست که در بالفعل شدن استعداد ما یک نوع تجلی داره.
لیستی از سوالات مهم زندگیمون و درمورد خودمون تهیه کنیم و هروز به یک سوال پاسخ بدیم. حین پاسخ دادن صادق باشیم. این کارو بکنیم که ۵ سال آینده که دوباره میخونیم هم بتونیم روند تغییرت رو بازبینی کنیم و هم این که به خودشناسی خیلی کمک میکنه و این که خیلی از جوابای ما ریشه در ضمیر ناخودآگاه ماست و اینطوری میتونیم اعماق تاریک ذهنمون رو کنکاش کنیم.
برای خالی شدن ذهنمون از پیچیدگی‌های دور و برمون مکان‌های مقدس بریم و همراهمون همیشه یه دفتری باشه و تو حرم تو دفترمون با اون فرد مورد نظر مثل حضرت معصومه یا امام رضا یا... صحبت کنیم.
هروز امام زمان رو یاد کنیم و بعد از هر نماز یومیه به ایشون سلام کنیم.
سعی کنیم نمازمون رو اول وقت بخونیم چون این کار هم مسئولیت پذیرمون میکنه و هم منظم میشین و هم اینکه کاری میکنیم که خدا هم ازمون راضیه.
یه دفتر داشته باشیم و کارهایی که هر ماه انجام دادیم رو بنویسیم هر کار مهمی که درسی به ما یاد داده تا هرگز فراموش نکنیم!
دفتری داشته باشیم و هر کتابی که میخونیم در مورد اون کتاب یا جملاتی که توی کتاب زیرشون خط کشیدیم رو بنویسیم تا برای مرور دوباره به دفترمون رجوع کنیم نه کتاب.
سخن آخر اینکه برای سعادت دنیا و آخرتمون با خدا و شهدا و ائمه رفیق شیم و ببینیم چجوری واسمون سنگ‌تموم میزارن...
منم شمارو به این چالش دعوت میکنم＼(^o^)／
چالشی که بیای و تمام تجربیات زندگیت رو به اشتراک بزاری تا منه جوون یاد بگیرم و استفاده کنم.
خوشحالم اگه ذره‌ای با حرفام خوشحالت کرده باشم و چیز جدیدی یاد گرفته باشی( ˘ ³˘)♥
