گاهی پیش میومد که بهم بگن کمکم کن حرفمو بزنم، کمکم کن توی استوری چی بنویسم، کمکم کن توییت بزنم یا مورد های جالب و عجیب دیگه...حتی کمک کردم که متن دلخوری بنویسند.
اما امروز وقتی دوستم بهم گفت کمکم کن تبریک بگم، حس جالبی بهم دست داد. بعد از چند دقیقه دیدم دارم با عشق، فارغ التحصیلی کسی رو بهش تبریک میگم که فقط یک عکس ازش دیدم.
دوستم حتما دوستش رو دوست داشت، اما میگفت میتونم با عشق نگاهش کنم، تو عشق رو ببر توی کلمات...این تفسیر ها انرژی غریبی بهم داد.
ایده به ذهنم رسید که میتونم به غریبه ها برای بیان و انتقال احساساتشون کمک کنم.
برای اولین بار از تریبون ویرگول اعلام میکنم که با علاقه و بسیار مشتاق حاضرم نامه ها و متن های سفارشی تون رو بنویسم.
برای اینکه ارزش کار حفظ بشه میتونیم مبلغی مشخص کنیم. باید بعد بهش فکر کنم. این تصمیم لحظه ایم باشه برای شما خواننده های غریبه ی دور و دوست داشتنی.
میتونم کانال تلگرام نوشته های لحظه ای خودم رو بهتون بدم که با جنس نوشته هام آشنا بشید...اما باشه توی نوشته های بعدی!
