یقینا خدا دستمان را خواهد گرفت... با نام و یاد خدا
درباره ی قطعه ی"دلم گرفته" با صدای فریدون فرخزاد:
ابتدا که این قطعه را شنیدم، زیبا بود اما احساس کردم نمی تواند به اندازه ی خیلی دیگر از آثار فریدون فرخزاد مثل "آشیانه" ، "شب بود بیابان بود" و ... جذاب باشد به خصوص اینکه کروسِ "دلم گرفته است" در نگاه اوّل تکّررش برایم زائد و زیاد به نظر می آمد گرچه تا حدی آن را به خاطر اختلاف سلیقه ای که در برهه های زمانی بین مردمان یک جامعه به وجود می آید و فواصل نسل ها، تصور کردم اما بعد از چند بار فرصت دادن و گوش کردن، به طرز عجیبی جذب چند موضوع در آن شدم:
? شوری و بغضی که سهوا یا عمدا در صدای فریدون می شنویم؛
? شعرِ کوتاه اما آشنا و عباراتی که حقیقتا به خصوص در این روزا با آن ها عجیب همزادپنداری کردم؛
? موسیقی ای(آهنگی) که همواره در پیِ آواز به گمانِ من می دَوَد و هر جا که لازم است موزیکِ متن برای یک دکلمه باشد، می شود، هر جا لازم است به اوج برویم، همراهی میکند و ... (شاید لازم باشد بگویم آهنگسازی قطعه از خود فریدون فرخزاد و تنظیم آن بر عهده ی منوچهر چشم آذر بوده است).
حقیقتا کنجکاو شدم...
اول دوست داشتم بدانم شعر از کیست و با اینکه نمی دانستم اما حدسم فروغ بود و درست بود!
اصلا بغض صدای فریدون چیزی جز این را نشانم نمی داد...
دوم می خواستم بفهمم حدس دومم هم یقین می شود؟!
و آن، این بود که این قطعه پس از فوت فروغ ساخته شده است؟
که بله حدسم درست بود!
ترکیب زیبا و دلخواهی است.
پارادوکسِ غرور و ضعفِ نهفته در دل تنگی را در بغض و فریادهای فریدون به خوبی می شنوید و شما را به حسی واقعی دعوت می کند تا همراه با او، واقعا "دلتان بگیرد"!
گفته شده تاریخِ فوت فروغ فرخزاد با تاریخ سُرایش این شعر، فاصله ی چندانی ندارد.
شعر، بسیار کوتاه و شامل چند عبارت است شاید در نگاهِ اول این موضوع شما را نسبت به ارزش های محتواییِ این اثر، بدبین کند یا آن را کافی نبینید اما یادم می آید یک فایل صوتی با صدای استاد لطفی گوش می دادم که تاکید داشتن که در موسیقی سنتی به سبک اصفهانی معمولا شعرها بسیار کوتاه اند اما چندین بار تکرار می شوند و با موسیقی(آهنگ)، به همان چند عبارت بال و پر داده می شود و نیّت آن است که شعر به خوبی در فهمِ مخاطب رَوَد و بر معانی و لایه های احساسیِ آن تاکید شود.
گرچه صحبتِ صورت گرفته، کاملا گِردِ موضوعِ سبک اصفهانی در موسیقی سنتی ماست اما کوتاهی و تاثیرگذاری شعر را که بر خودم دیدم، یاد این صحبتِ استاد افتادم و احساس کردم این کوتاهی، می تواند ارزشی باشد برای این اثر...!
در آخر دعوتتان می کنم در لذّتی که بردم، شریک باشین؛
همراه فریدون فرخزاد بر روی صحنه، تک تک کلمات و عبارات را با تمام وجود تصوّر و لمس کنید
و همراه فروغ فرخزاد غرق در احساسات ناشی از فقدان ها و غم های شیرین و تلخ زمانه مان باشید...
هجدهمِ فروردین ۱۳۹۹
ترانه دفک
