هر روز میام اینجا تا مغزمو توی ویرگول خالی کنم! (تو چیکار می کنی؟ چجوری مغزتو خالی می کنی؟)
یکی از بهترین کارهایی که واسه ذهن مشوش‌م انجام میدم همینه. بذار واست تعریف کنم: صبح با زور از رخت خواب دل می کنم و از رِنگو ناراحتم که چرا به جای بغل کردنم وقتی دیشب می خواستیم بخوابیم داشته با گوشیش کار میکرده و منم پتو رو میکشم رو سرم و می خوابم.
صبح بیدار میشم، اونم بیدار میشه و برام ی ناهار کوچولو درست می کنه که ببرم سر کار و پر از بغض می شم. با خودم میگم خودت درگیر کمال گرایی هستی بسه، لطفاً اونم قاطی نکن و حرصش نده. آدم ها ربات نیستن که همیشه یجور رفتار کنن.
فکر می کنم این موضوع برای دخترها زیاد اتفاق میفته که انتظار دارن یارشون در همه حال بهشون عشق بورزه و همیشه در اختیار باشه. اما اون آدم ی روزی خسته می شه و ممکنه برای همیشه بره و فکر نمی کنم پشیمون هم بشه چون که تمام تلاششو کرده و باز هم مورد بی مهری قرار گرفته.
من ی روزی که تصمیم گرفتم خودم باشم و رفتارمو طبق ری اکشن طرف مقابلم تنظیم نکنم، دنیا جای قشنگ تری شد واسم. من این شکلی بودم که وقتی با کسی بحثم می شد همه چیز رو فراموش می کردم و می خواستم فقط اون رابطه و دوستی تموم بشه. در واقع مثل پدر و مادرم رفتار می کردم. توی خونه ما وقتی دعوا می شد هیچ کس نه حق صحبت کردن داشت و نه حق اینکه زندگی عادی داشته باشه، فقط حق داشتیم کارهایی رو بکنیم که در راستای آرامش و مقبولیت اون فرد بود. و نگم که تمام مدت از اضطراب اینکه هر لحظه ممکنه چه اتفاقی بیفته نابود می شدیم.
هیچ وقت یاد نگرفتم وقتی مشکلی پیش میاد باید با هم دیالوگ کنیم، نه اینکه همیشه حق با یک نفر باشه و مونولوگ کنه! هیچ وقت بابام از مامانم عذرخواهی نمی کرد.
بخاطر همین هم هر وقت مشکلی پیش میومد فقط می ترسیدم و می خواستم که تمومش کنم. یادمه اولین بار که رِنگو بهم گفت درسته دعوامون شده ولی بهم بگو قراره چیکار کنیم اگه دوست داری منو ببنی الان میام. اگه دوست داری سرم داد بزنی میام. اگه فقط می خوای بریم با هم تاب بخوریم بریم.
اونجا بود که گفتم عه پس اینجوریه!
پس میشه بعد دعوا با هم دوست بمونیم حرف بزنیم و مشکلمون رو حل کنیم. اصلا سر هم داد بزنیم و بعدش تموم بشه ولی با اضطراب اینکه چی میشه زندگی نکنیم.
همیشه موقعی که مشکلی پیش میاد سعی کنیم از چند زاویه بهش نگاه کنیم و مثل خودمون با یارمون هم مهربون باشیم توی قضاوت کردن.
مرسی بای :)
