به‌نام خدا
سلام به ورزشی‌دوستان سایت ویرگول:) درسته که لیگ برتر شروع شده، ولی هنوزم خیلی میشه ازش پیش‌درآمد نوشت. حتی لازم بود لیگ شروع بشه که یه دیدی نسبت به پیش‌بینی هامون از هفته‌ها و ماه‌های باقی‌مونده‌ش داشته‌باشیم. درمورد بازیکنان جوان لیگ این حرف خیلی صدق می‌کنه؛ چرا که خیلی از این بازیکنا ممکنه در میانۀ فصل خودشونو نشون بدن؛ اما کم نیستن جوونایی که تو همین هفته اول درخشیدن و نشون‌دادن میشه روشون برای مدت طولانی حساب بازکرد. اولین پیش‌درآمدی که نوشتم درمورد بازیکنان خارجی لیگ نوزدهم بود که با کلی رو همین تیتر می‌تونید بخونیدش. دومین پیش‌درآمد به بررسی قسمتی از استعدادهای برتر لیگ نوزدهم اختصاص داره. چرا قسمتی؟ چون همیشه هستن اسامی که الان نمیشناسیمشون؛ ولی سه‌ماه بعد حسابی سوپرایزمون می‌کنن.
لیگ ما تو هر زمینۀ‌ای عقب‌افتاده باشه و دچار پسگرد شده‌باشه،تو جوونگرایی پیش‌رفتش خیلی هم قابل‌تحسین بوده. اینو من نمیگم؛ محصولات این جوونگرایی می‌گن: "مهدی طارمی، علیرضا بیرانوند، سیدمجید حسینی، الهیار صیادمنش، مهدی ترابی، کاوه رضایی، میلاد محمدی، ...". نه که از موانع جوانگرایی تو فوتبال ایران خبری نیست. تو باشگاه‌های دولتی، مدیرعامل‌هاشون سال‌به‌سال عوض می‌شن، طبیعتاً این کادرهای مدیریتی به برنامه‌های چندساله و بلندمدت ازجمله ارتقای آکادمی بهای زیادی نمیدن؛ چرا که کارنامه‌شون با اونا سنجیده نمی‌شه. مشکلات مالی باشگاه‌ها هم موجب شده که بودجه فوتبال پایه به‌شدن پائین بیاد. به همین دلیلی که عرض‌کردم، در مواقع کسری بودجه اولین جایی که قیدشو می‌زنن همین آکادمی هستن. با این وجود، هستن باشگاه‌هایی- مخصوصاً صنعتی‌ها، مثل فولاد، ذوب، سپاهان، سایپا حتی- که به این سیستم به‌خوبی بها میدن و استعدادهای نابی به فوتبال کشور معرفی می‌کنن. در سال‌های اخیر هم، محدودکردن سهمیه بزرگسالان موجب توفق اجباری استفاده از بازیکن‌های جوان و آتیه‌دار شده.
قبل پرداختن به اصل مطلب اینم بگم که لفظ "پدیده" با "جوان" فرق داره. پدیده عمدتاً به بازیکنی می‌گن که فارغ از سنش، توی اولین سال حضورش توی یه تورنومنت فراتر از حد انتظارات ظاهر بشه؛ مثل وحید امیری توی اولین سال حضورش توی لیگ برتر- که 25ساله بود- یا وحید خشتان لیگ پارسال. صفت جوان، توی آسیا به بازیکن زیر 23سال اطلاق میشه. توی اروپا این عدد هرسال پائین‌تر میاد. توجه به استعدادای زیر 20سال مثل جیدون سانچو، کیلیان امباپه، وینیسیوس، آلفونسو دیویس، رافائل لیائو، نیکلاس پپه، جوآ فلیکس و ... به‌قدری زیاد شده که تو قارۀ سبز، یه بازیکن 22ساله دیگه جوان حساب نمی‌شه! در کل، آسیا تو جوانگرایی به‌شدت از اروپا عقبه. ضعف ما تو این فاکتور صرفاً مختص ما نیست. بی‌تعارف تنها کشور قارۀ عزیزمون که از نظر توجه به بازیکن جوان به استانداردهای اروپا نزدیک هست، ژاپنه. ما تو این حوزه وضعمون از خیلی از رقبا بهترم هست. ولی با توجه به وضع اقتصادی فعلی فوتبال کشور، لازمه بیش از پیش رو این بخش فوکوس کنیم که هزینۀ باشگاه‌هامون برای رقابت با غول‌های عربستانی و قطری کاهش پیداکنه.
تو این مقاله، بعد از پرداختن به وضعیت جوانان هر تیم، یه استعداد از اون تیم معرفی می‌کنیم. جمعاً میشه 16 نفر. 16 بازیکنی که باید چشم بهشون دوخت؛ و انتظار پا گذاشتن و کفش‌های بزرگ رو ازشون داشت. البته اسامی مثل مهدی قائدی، سینا مریدی، محمد کریمی، امید نورافکن، محمد نادری و غیره که همین الان حسابی مطرح هستن فاکتور می‌گیریم و به بازیکنایی اشاره می‌کنیم که امسال می‌تونن به لول بالایی برسن.
با مدافع قهرمانی سه‌سال اخیر لیگ برتر خلیج همیشه‌فارس شروع می‌کنیم. پرسپولیس برانکو از لحاظ فنی هیچ جایی برای انتقاد نذاشت؛ ولی نتایج فوق‌العادۀ پروفسور یه ضعف بزرگ تیم رو از دید خارج‌کرد؛ عدم جوانگرایی! تو دو فصل اخیر، تنها بازیکن جوانی که روی کار اومد صادق محرمی، فرزند خلف مجتبای بزرگ بود؛ که اونم پارسال به نیمکت و سکوی دیناموزاگرب کرواسی پیوست. پارسال، پنجرۀ بسته توفیق اجباری برای میدان‌دادن به آینده‌دارترهایی نظیر آدام همتی، سعید کریمی، و محمدامین اسدی شد؛ که هیچکدوم به ترکیب اصلی حتی نزدیک هم نشدن (حتی با این که همتی و کریمی دو تا گل حساس برای تیم زدن). حالا گابریل کالدرون، باید به‌قول دنریس تارگرین این چرخ رو بشکونه. اسلحه‌ش برای تغییر رویه کی هست؟ مهاجم تیم‌ملی امید که از پیکان جذب‌شده؛ امیر روستایی.
امیر روستایی پارسال بعد از بازشدن پای حسین فرکی به پیکان بازی بیشتر بهش رسید. البته به‌عنوان یار تعویضی. یه گل هم جلوی استقلال خوزستان به‌ثمر رسوند. روستایی توی پیکان جانشین خوبی برای هم‌بازی سابقش، گادوین منشا نبود؛ ولی یه مهاجم فرصت‌طلب و باهوش هست که اگه قدر خودشو بدونه می‌تونه نظر مثبت کالدرون رو بیشتر از این‌ها جلب‌کنه. تو بازی برابر پارسجم، روستایی یکی از خنثی‌ترین بازیکنای تیم بود (اگه نگیم خنثی‌ترین). این نمایش متوسط کار روستایی رو برای رقابت با علیپور-براندائو سخت‌کرد؛ ولی روستایی ان‌شاالله قرار نیست ناامید بشه و محکم ادامه می‌ده برای قرص‌کردن دل هوادارای سرخ‌دل.
مگه چاره دیگه‌ای هم دارن؟ 16 بازیکن از دست دادن؛ ولی جانشین‌های تاپ نگرفتن. تو بعضی پست‌ها، به‌شدت کمبود بازیکن دارن. آندرا استراماچیونی با این وضعیت باید هم چشم امید به درخشش جوانان داشته‌باشه؛ مخصوصاً وقتی امثال امیرحسین کارگر، سجاد آقایی، و شاهین طاهرخانی توی بازی‌های دوستانۀ تیم دل‌گرم‌کننده ظاهرشدن. استقلالی‌ها توی این سال‌ها از جدایی استعدادهاشون نظیر سیدمجید حسینی، الهیار یادمنش، امید نورافکن، و سه‌نقطه حسابی زخمی هستن؛ ولی باز از روکردن پدیده دست بر نمی‌دارن. امسال، مهدی قائدی 20ساله به پیراهن شمارۀ 10 باشگاه رسیده. اما ترجیح می‌دم از یه جوان مستعد دیگه اسم‌ببرم که کم‌تر می‌شناسیمش؛ مدافعی که فیکس‌بودنش تو بازی اول استقلال یه توفیق اجباری بود. این شما، این هم شاهین طاهرخانی!
مدافع تاکستانی امسال استقلال، فوتبالش رو از گشترش شروع‌کرد. دو فصل قبل، برای پیکان ه دقائق اندکی تو لیگ برتر بازی‌کرد. بعد، تو شوی شبانه پ.ت با آبی‌های پایتخت قرارداد بست. امسال بخت بهش رو آورد؛ چرا که یه لشگر مدافع میانی از تیم جدیدش جدا شده؛ و خریدهای جدید استقلال تو این پست هم کارت بازی دیر بهشون رسید. این شد که تو رویارویی با ماشین‌سازی، استرا به‌ناچار هم که شده شاهین رو جلوی عقاب (حسین حسینی) گذاشت؛ کنار محمد دانشگر. طاهرخانی با بازی خوب و کم‌اشتباهش جلوی ماشین آبی‌دلا رو سوپرایزکرد؛ اما رقبای زیادی برای ترکیب ثابت بودن داره. سیاوش یزدانی، میلاد باقری، و عارف غلامی ک مثل خودش 22ساله هست.
ما فوتبالی‌های نسل جوان وقتی از بوشهر حرف می‌زنیم، یاد مهدی طارمی و مهدی قائدی می‌افتیم. اما تو این متن صحبت از یه بوشهریه که نه اسمش مهدیه، و نه از باشگاه ایرانجوان رشدکرده؛ ولی می‌تونه مثل این دو نر تو فوتبال بترکونه. محبی برای انداختن اسش سر زبان‌های فوتبال‌دوستان اصفهانی به زمان زیادی نیاز نداشت. بعد از محمد کریمی، وینگر راست سابق شاهین بوشهر دومین محمدی بود که امیر قلعه‌نویی توی دو فصل متوالی کشف‌کرد و به فوتبال کشورمون معرفی‌کرد. درحالی‌که بعد از خلأ وینگر توی سپاهان ژنرال قویاً حس می‌شد، محبی با درخشش غیرمنتظره‌ش خیال سپاهانی‌ها رو از این بابت راحت‌کرد.
محبی که پارسال یکی از ستون‌های اصلی شاهین شهرداری عبدالله ویسی بود و نائب‌قهرمانی دسته یک رو هم تجربه‌کرد، تو هفته اول لیگ امسال جلوی تیم سابقش فوق‌العاده عل‌کرد. یه پاس‌گل که صاف روی بند کفش ولادیمیر کومان فرستاده‌شد؛ و یه گل. ویسی درموردش گفت " وی از بازیکنان بزرگ آینده فوتبال کشور است و خوشحالیم که از بوشهر به سطح اول فوتبال کشور راه پیدا کرده و به تیم ملی نیز دعوت شده است." محبی تو این دو هفته، و البته توی دسته‌یک، نشون داده که توی سانتر و پاس کلیدی از بهترین‌جوانان کشوره.
آقایحیی سال قبل با بازیکنان بومی عالی نتیجه‌گرفت؛ و مهم‌تر این که تیمش زیبا بازی‌کرد. اما تنها سه جوان تو تاریخ‌سازی نماینده مشهد سهم داشتن: مهدی مهدی‌خانی، علی نعمتی، و محمد آقاجانپور. اولی که فعلا افسارش دست کمیته انصباطی باشگاه هست؛ چون از حضور توی تمرینات تیم بدون اطلاع سرپیچی کرده. (حیف هم شد؛ تو فرار انفجاری و چیپ‌زدن حرف‌نداشت.) دومی هم 23ساله شده و از محدوده بررسی ما خارج شده. (ظاهرا مدنظر برانکو هم بود؛ اما برانکو خودش...) می‌رسیم به سومی؛ که احتمالاً امسال سالش باشه؛ اگه قدر خودشو بدونه.
مدافع راست بابلی پدیده این فصل میخش رو توی ترکیب ثابت تیم کوبیده. با جدایی محمد منصوری و کنارگذاشته‌شدن رضا ناصحی از تیم مشهدی، آقاجانپور 22ساله رقیب جدی فرشاد محمدی‌مهر تو سمت راست خط دفاعی مشهدی‌ها محسوب میشه. البته که، یکی از بهترین‌های تیمش تو دو هفته نخست لیگ هم بود. آقاجانپور مدافع راست فیکس تیم امید هم هست. پارسال، حضور تو بازی‌های آسیایی اونو اوائل فصل از ترکیب باشگاهش دور نگه‌داشت؛ ولی امسال می‌ره که با سعید صادقی یه سمت راست زهردار و ویرانگر برای پدیده بسازه.
تحت هدایت رضا مهاجری، انتظار شدیدی داریم که نساجی 98 یکی از بومی‌گرا ترین تیم‌های لیگ باشه؛ و البته چند تا پدیدۀ باکیفیت هم زیرنظر این روزنامه‌نگار سابق و مربی فعلی خوش‌نام کشور رشدکنن. توی همین دو هفته هم، دیدیم امثال رحمان جعفری و رضا دهقانی (وینگر سابق سپاهان) چقدر مورد اعتماد مهاجری قرارگرفتن. هم‌چنین، نیما میرزازاد که نیمکت‌نشین یه گلر 23ساله به‌اسم محمدامین بائوج‌رضایی هست، از اون آینده‌داراشه که حتی کی‌روش یه‌بار به اردوی تیم‌ملی دعوتش کرد. ولی مهم‌ترین جوان تیم علی شجاعی هست؛ بازیکنی که گفته میشه استقلال هم یه نیم‌نگاهی به خریدش توی تابستون داشت.
علی شجاعی ایستگاهی‌زن اول تیم‌ملی امید، و یکی از ایستگاهی‌زن‌های تیم نساجی به‌شمار می‌ره. برخلاف اغلب هم‌پستی‌هاش توی ایران و مثل محمد محبی، علی شجاعی هم از اون وینگرایی هست که نقطه قوتش پاس‌های دقیق و قدرت بدنی بالاش هست؛ نه سرعت و چابکی. به کمک فیزیک بدنی مطلوب و تکنیک بالاش، علی شجاعی می‌تونه تو نبردهای تن‌به‌تن از بسیاری از مدافعین سرتر باشه. شجاعی تو تیم‌های پایه مملکت انقدر درخشید که چشم کارشناس‌ها و استعدادیاب‌های خارجی رو هم گرفت. اونا با الکس تلس، مدافع چپ پورتو- که زمانی ازش به‌عنوان مارسلوی دوم یاد می‌شد- مقایسه‌ش میکردن و علی رو بازیکنی با خصوصیات اون می‌دونستن. بیشتر از فصل قبل، این فصل علی تو نساجی داره تاثیرگذاری خودشو نشون می‌ده. هفتۀ دوم، با سر به وحید شیخ‌ویسی چیپ زد؛ یکی از گلای نابودگر فصل قطعاً!
جواد نکونام جوان‌ترین مربی این فصل لیگه فعلاً. مربیای که دوست داره با بازیکنای جوان هم کار کنه تا چند نفر لنگۀ خودش رو پرورش بده. توی فولاد هم شرایط براش فراهمه. یکی از مدرن‌ترین آکادمی‌های فوتبال باشگاهی کشور در اختیار فولادی‌هاست. دویست دستگاه، لاماسیای وطنی! آکادمی معروفی که از سال 79 و با مدیریت فنی چند چهره شاخص داخلی و نناد نیکولیچ کروات آغازبه‌کار کرد؛ و امثال پژمان منتظری، ایمان مبعلی، ابراهیم میرزاپور، بختیار رحمانی و ساسان انصاری رو به فوتبال کشورمون معرفی کرده. وحید نامداری، جدیدترین محصول این آکادمی فوق‌العاده هست.
وحید تو 16سالگی بازیکن تیم زیر19سال فولاد بوده؛ که البته به تیم رقیب، یعنی استقلال خوزستان (رحمه‌الله علیه) می‌ره. عضو تیم‌ملی نوجوانان هم بوده، که تو پیروزی 4-0 حماسی مقابل آلمان، گل آخر ما رو زد. پارسال هم وحید مجموعاً 1411 دقیقه برای قعرنشین لیگ هجدهم بازی‌کرد و یه گل هم به سپیدرود زد. حالا، تو 19سالگی وحید هم بازیکن تیم‌ملی امید هست؛ و هم جوان‌ترین بازیکن فصل فولاد. 10 دقیقه هم برابر استقلال به‌میدان رفت؛ البته به‌عنوان بال چپ، در حالی‌که پست اصلیش هافبک هجومی هست. اسمش رو به‌ذهن بسپارید. یکی از متولدین هزارۀ جدید؛ شاید یونس دلفی بعدی فوتبالمون.
اگه فکر کردین وحید نامداری جوا‌ترین پدیدۀ احتمالی لیگ هست، اشتباه کردین! تو جوانگرایی، سایپا و ابراهیم صادقی پابه‌پای فولاد و جواد نکو دارن پیش می‌رن. اسطوره بی‌بدیل سایپا، امسال دومین مربی جوان لیگ هست. تیمش هم که به‌خاطر مشکلات اقتصادی که توی کارخانه‌های ماشین‌سازی ظاهراً شدیدتر از بخش‌های دیگه کشور هست به آکادمی باکیفیت و محصولاتش روی آورده. محمدرضا سلیمانی 24ساله که از پایه‌های استقلال به تیم امید سایپا هایجک‌شده‌بود، امسال خط حملۀ تیم رو تنهایی دستش گرفته. طاها شریعتی و محمد شریفی هم دیگر با کم‌تر از 20سال سن جاشون و توی ترکیب ثابت سایپا پیدا کردن. اما بزرگ‌ترین سوپرایز ابراهیم صادقی فقط 18سال سن داره! به‌قول زنده‌یاد بهرام شفیع: بریم که داشته‌باشیمش.
امیرحسین حسین‌زاده شاید ارزش‌مندترین استعداد لیگ نوزدهم باشه. شاید خیلیاتون ندونید؛ ولی بعد از درخشش توی جام‌جهانی نوجوانان حتی شایعه پیوستنش به کوردوبای اسپانیا هم شنیده‌شد. زمستان امسال، از مقاومت راهی سایپا شد؛ و تو 12 دیدار انتهایی باشگاه جدیدش تو فصل قبل 4 گل به‌ثمر رسوند. به سه تا از چهارتای اهوازی گل سه‌امتیازی زد. امسال هم تو اولین بازی تیمش برابر ذوب 90دقیقه به‌میدان رفت. تو هفتۀ دوم هم تا دقیقۀ 87 تو زمین بود. یه ترکیب عالی از تکنیک و سرعت!!!
ذوب‌آهن و علیرضا منصوریان بدجوری به‌هم میان. باشگاهی که تو روکردن استعدادهای بومی نظیر محسن مسلمان و رضا شکاری شهرت و مهارت داره؛ مربیای که به‌لطف تجربۀ هدایت تیم‌ملی امید بلده با بازیکنای جوان کار کنه. امسال کلی بازیکن جوان دستش هست. نیما طاهری، مهران درخشان‌مهر، علیرضا قادری،... تا نیم‌فصل دوم صبرکنید و از نمایش دل‌پذیر تک‌تک این اسامی لذت‌ببرید. برای پارت ذوبی‌ها، روی دو اسم فکرکردم: علیرضا چراغعلی، و حمید ملکی. بعد دیدن بازی گاندوها جلوی سایپا، ملکی رو انتخاب‌کردم که ازش می‌نویسم:
ملکی 22ساله که از پارسال به جمع سبزها پیوست، زمانی توی تیم چهره‌شد که علیرضا منصوریان جای امید نمازی رو پشت سکان هدایت تیم گرفت. اعتماد داشعلی به ملکی به‌قدری زیاد بود که به این مدافع چپ حتی تو بازیای آسیایی فیکس میدان می‌داد. جلوی النصر عربستان، با اوت بلندش پایه‌گذار گل اول و تساوی‌بخش گاندوها شد؛ دیداری که در نهایت ذوب اونو 3-2 از صدرنشین وقت لیگ سعودی برد. این مدافع طوری بازی می‌کنه که انگار 26سالش هست و از جوانی و تجربه باهم بهره‌منده. اگه روزی حمید ملکی به پیراهن تیم‌ملی رسید تعجب نکنید.
ماشین‌سازی تو اولین فصل گسترش‌فولاد نبودنش یه‌کم به دردسر افتاد برای بقا. ولی امسال بابرنامه‌تر ظاهر شده و خریدای بومی خوبی داشته. رسول خطیبی 40ساله هم دوباره به تیم سابقش برگشته. معمولاً ماشین‌سازی تیمی نشون داده که از بازیکنای جوان مخصوصاً بومی خوب حمایت کنه. بازیکنایی که خوب کار کنن هم شانس بالایی برای پوشیدن پیراهن تراکتور در آینده دارن. از اونور هم، بازیکنایی مثل محمد مسلمی‌پور که توی تراکتور خیلی فرصت بازی بهشون نمی‌رسه میان تو این تیم کسب تجربه می‌کنن. در کنار همین مسلمی‌پور و اتابک زارعی، نگاه‌های ما قراره به ساق‌های بهترین بازیکن جوان این تیم خیره بشه؛ هافبکی که شاید زودتر از اونی که خودش و خودمون فکر می‌کنیم به قله‌های فوتبال ایران برسه؛ و حتی فراتر.
خرم‌الحسینی اصالت قزوینی داره و تو باشگاه مقاومت رشد کرده؛ ولی گسترش فولاد راهشو به لیگ برتر بازکرد. خرم الحسینی یکی از بازیکنای چندپستۀ جدید فوتبال ایرانه. هافبک دفاعی، هجومی، و دفاع/هافبک چپ می‌تونه بازی کنه. بازیکن خشنی هم هست. تو هر دو تا بازی فصل جدید تونسته کارت زرد بگیره. فیزیک بدنیش حرف نداره. دریبل‌زن خوبی هم هست. اما مهم‌ترین ویژگی مثبتش پاس‌هاش هست. دقت بالای پاس‌هاش که از هوش فوتبالی قوی‌ش چشمه می‌گیره خرم‌الحسینی رو می‌تونه به مسعود شجاعی جدید فوتبال کشور بدل‌کنه.
این که باشگاه پرهوادار تراکتور دست مالک ثروت‌مندی مثل محمدرضا زنوزی افتاده خوبی‌های زیادی داره؛ ولی بدی‌های خاص خودش رو هم، داره. اگه مدیر ورزشی توی باشگاه نباشه، تراکتور به یه باشگاه مصرف‌گرا و دور از حرفهای گرایی تبدیل میشه. البته آتازنوزی تو یک سال و اندی فعالیتش به‌عنوان تراکتور، و پیش‌تر توی گسترش فولاد طوری نشون‌داده که امیدوارباشیم این اتفاق برای پرشورهای تبریزی نیفته. گرگ‌های سفید تبریز بازیکنای جوان خوبی دارن؛ ایمان سلیمی، مهدی تیکدری، سعید مهری، و رضا اسدی- که هرسه 23سال دارن- و رضا شکاری که از توی دهن پرسپولیس هایجک‌شد. اما مثل دو سال قبل، چشم به پیش‌رفت مهاجم جوانشون، محمدرضا آزادی دارن.
آزادی که همین روزا که این متنو می‌نویسم، تولد 20سالگیش بوده (یا خواهدبود:/ ) از دست‌آوردهای پنجرۀ بستۀ دو سال قبل تراکتوری‌هاست. هفتۀ اول لیگ، 20دقیقه برابر نفت مسجدسلیمان تو زمین رفت؛ ولی حضور کوین فورچونه، مازولا، و ساسان انصاری و توانایی بازی ویلیان میمبلا تو نوک حمله فرصت برای بازی رسیدن به آزادی رو کم می‌کنن. با این حال، مهاجم سرزن نقده‌ای شناس‌ترین بازیکن جوانی هست که محصول آکادمی خود باشگاه هم هست؛ و رقابت با خارجی‌های باکیفیتی که اسمشون رو عرض‌کردم می‌تونه تجربه و انگیزه ش برای ترقی رو چندبرابر کنه.
بعد از آخرین بازگشتشون به لیگ برتر، نفتی‌های آبادان سال‌به‌سال و با یه برنامه‌ریزی دقیق دارن پیش‌رفت می‌کنن و بهتر ظاهر می‌شن. هرسال هم جوانان خوبی از تیم‌های پایه‌شون به تیم اصلی راه پیدا می‌کنن. مثل رضا جبیره، جعفر سلمانی، حسین ساکی، مسلم مجدمی که حتی چند بازی کاپیتان برزیل وطنی هم بود. دو سالی هم هست که دنبال مربیای خارجی رفتن که تو کار با بازیکنان جوان سابقۀ خوبی دارن. پارسال سرجیو، امسال هم اسکوکچیچ. تو صنعت نفت، وقتشه به یه قرن بیست‌ویکمی دیگه نگاه امیدوارانه داشته‌باشیم: کاپیتان سابق تیم‌ملی نوجوانان، محمدرضا غبیشاوی.
غبیشاوی 19ساله هافبک وسط بازی می‌کنه؛ ولی میل عجیبی به حضور تو حملات تیمش داره. بازیکن شوت‌زنی هم هست. پارسال تنها سه‌بار برای نفتی‌ها فیکس بازی‌کرد؛ 9مرتبه هم به‌عنوان یار تعویضی اومد تو. ولی آمارش خوب بود. یه گل به نفت مسجدسلیمان، یه سوپرگل به سایپا، تو قائمشهر هم یه‌تنه سه امتیاز بازی با نساجی رو تو جیب سرجیو گذاشت. البته، مربیای غبیشاوی از اخلاق حرفه‌ایش خیلی بیشتر از بازیش تعریف می‌کنن. به گفتۀ اونا، غبیشاوی هیچ‌گاه دچار غرور نشده و همیشه آدم منظمی بوده. اگه خودش رو حفظ کنه، دیری نخواهدپائید که تو باشگاه‌های تاپ اروپا بدرخشه. ایشالا که بشه براش.
مهدی تارتار تو زمان حضورش تو پارس جم با جوان‌های این تیم عالی کارکرد. امثال علی دشتی، فرشاد محمدی‌مهر، میثم تیموری، احمد گوهری، و سعید محمدی‌فرد زیرنظر این مربی یه لول بالا رفتن. ولی کار تارتار توی نفت مسجدسلیمان به‌مراتب سخت‌تره. تیمی که به‌دلیل مشکلات مالی نقل‌وانتقالات خوبی رو سپری نکرد و یکی از کم‌ترین بودجه‌ها رو بین تیم‌های لیگ برتری داشت. برای بقا تو لیگ، شاید سنگربان 21ساله اونا عصای دستشون بشه؛ حبیب فرعباسی.
فرعباسی 21ساله برای رسیدن به پیراهن تیم‌ملی امید کمی از دروازه‌بان دوم‌های جوان تیم‌های مطرح مثل معراج اسماعیلی، مهدی امینی، و علی کیخسروی عقبه؛ ولی یه امتیاز بزرگ نسبت به همشون داره: فیکس بودن تو نفت مسجدسلیمان. پارسال جضور مهرداد طهماسبی و میلاد فراهانی موجب‌شد فقط 8 تا بازی به حبیب برسه؛ که تو سه‌تاش کلین‌شیت کرد و در مجموع 8 تا گل خورد؛ که 5تاشو تراکتوری‌ها و ذوبی‌ها زدن. اما امسال و در نبود طهماسبی و فراهانی، فرعباسی گلر اول ا‌م‌آی‌اس هست. اون کارشو تو لیگ نوزدهم عالی شروع‌کرد؛ با کلین‌شیت جلوی تراکتور پرمهره. حبیب حرفهای زیادی برای گفتن داره. در طول لیگ بیشتر ازش تعریف خواهیدشنید.
سیاست "بساز و ازدست بده" خیلی با یه تیم معمولی سازگار نیست؛ ولی پیکان از این حیث یه تیم معمولی نیست. اونا با کمال میل، امسال امیر روستایی و ابوالفضل رزاق‌پور رو مفت به باشگاه‌های برتر لیگ تقدیم‌کردن. تو این سال‌ها، مرتضی آقاخان، پیام نیازمند، مهدی شیری، گادوین منشا، سیامک نعمتی، سیاوش یزدانی، و سه‌نقطه رو با سود صفر به تیم‌های متمول‌تر کشور واگذار کردن. تو این مورد، ایراد از مدیریت باشگاههو اما پیکان قصۀ ما هنوز بازیکن خوب تو چنته داره. آخرین محصول باکیفیت‌ترین قسمت کارخانۀ ایران‌خودرو، یعنی باشگاه فوتبالشون، هافبک‌دفاعی 20ساله‌ایه که دوست‌داره بخشی از تیم‌ملی {ان‌شاالله} تاریخ‌ساز تو المپیک دی‌ماه باشه.
دو سال قبل که خدابنده‌لو جلوی استقلال بازی‌کرد، انگار نه انگار که 18سالش بود. کاملاً پخته، با فکر، از پس تخریب بازی هجومی شاگردان وینفرد شفر تا حد مطلوبی بر اومد. اما برخلاف تصورات، پارسال تنها سه بازی بهش رسید. یه‌طورایی سال باشگاهی خدابنده‌لو قربانی حضورش تو اردوهای تیم‌ملی امید شد؛ و اون نتونست جای خودش رو باز کنه؛ نه تو تیم مجید جلالی، نه تو تیم حسین فرکی. اما ما ازش ناامید نیستیم. خدابنده‌لوی 19ساله بازهم می‌تونه نشون بده که لیاقت زورآزمایی با غول‌های فوتبال ایران رو داره.
خب؛ رسیدیم به تیمای تازه‌وارد لیگ برتر. البته دوست‌داشتیم این تیما چند تا بازیکن جوان هم با خودشون به سطح اول فوتبال ایران بیارن که جذاب‌تر بشن؛ ولی حداقل امسال که از این خبرا نیست. گل‌گهر کلاً با سه بازیکن جوان شاخص به لیگ برتر صعودکرد. اولی، پیمان نامور که 23سالش شد. دومی، سینا خادم‌پور که با اتمام قرارداد قرضی‍ش به باشگاه سابقش، استقلال بازگشت. سومی، حسام پورهاشم، دفاع چپ ثابت این فصلشون که درموردش می‌خونیم.
پورهاشم متولد روستای گرده، شهرستان استهبان، استان فارس هست. پارسال شروع خوبی توی دستۀ‌یک نداشت. تو همون دیدار اول گل‌گهر برابر رقیب اصلی قهرمانی، شاهین، کارت قرمز مستقیم گرفت. چند هفته بعد، جایگاه ثابتش رو از دست داد. اما نیم‌فصل دوم خوش‌درخشید و تبدیل به یکی از مهره‌های کلیدی وینکو بگوویچ برای صعود به لیگ برتر شد. دو تا گل و یه پاس‌گل هم ثبت‌کرد. دو بازی اول گل‌گهر توی لیگ هم پورهاشم 22ساله فیکس به‌میدان رفت. اون از پای چگش خوب استفاده می‌کنه؛ و سبک بازیش کمی شبیه سعید آقایی هست. شاید تونست امسال با جاگذاشتن ابوالفضل‌های رزاق‌پور و جلالی، پیراهن تیم‌ملی امید رو هم به‌دست بیاره.
مانند گل‌گهر، برخلاف ایرانجوان. شاهین بوشهر با یه گونی استعداد نوشکفته پا به لیگ نذاشت. آینده‌دارترین بازیکن جوانشون محمد محبی بود که رفت تا پدیدۀ فصل سپاهان بشه. عبدالله ویسی که از خوبای جوانگرایی لیگ هست- و این رو تو سالی که با استقلال خوزستان خدابیامرز قهرمان لیگ شد اثبات‌کرد- شاید بعداً نام‌های جدیدی رو کشفکنه؛ ولی فعلاً باارزش‌ترین بازیکنان جوانش دو یاری هستن که قرضی از پرسپولیس به جمع شاگردانش اضافه‌شدن؛ ابوالفضل درویش‌وند و سعید کریمی و ابوالفضل درویش‌وند
از ابوالفضل درویش‌وند هنوز عکس آن‌چنانی با پیراهن شاهین در دسترس نیست؛ ولی دو هفتۀ دیگه خواهدبود. به همین دلیل به‌جای سعید کریمی از درویش‌وند نوشتم. شرایط شاهین تو چارچوب دروازه‌شون این فصل فاجعه‌ست. ماکسیم ویلیتایای گرجستانی تو جام شهدا و بازی اول جلوی سپاهان چند تا شوخی بد با هواداران تیم ریشه‌دار بوشهری انجام‌‌داد؛ و در ادامۀ عملکرد زیباش ، توی دیدار دوم شاهین برابر پدیده، دقیقه 6 موفق‌شد به تیم مشهدی پنالتی-اخراج بده. پس بازی بلعدی، حتماً درویش‌وند فیکس خواهدبود؛ مگر این‌که مصدومی چیزی بشه خدای ناکرده. سنگربان 22سالۀ کرجی تا دو فصل دیگه تحت قرارداد پرسپولیسه؛ تیمی که با صفر بازی، باهاش 7 تا جام کسب‌کرد. وقت جدایی قرضی هم یه استوری گذاشت و با دلخوری گفت که اینا بعد گرفتن هفت تا جام قرضم دادن یه جا دیگه:(((.
متأسفانه به‌جای اسم بازیکن مجبورشدم اموجی بذارم:/ تیمی که تو همین دو فصل حضورش تو لیگ برتر الاس‌هایی نظیر علی دشتی، فرشاد محمدی‌مهر، میثم تیموری، احسان گوهری، و سه‌نقطه رو روکرد، الان پیرترین تیم لیگ هست. با بازیکن‌های بالای 32 مثل مگنو، دخسوس، و رضا خالقی‌فر؛ بدون جوانی که انتظار داشته‌باشیم فراز کمالوند بهش بازی بده.
حالا که این‌طور شد، من از پارت باشگاه دوست‌داشتنی جمی سواستفاده میکنم برای نوشتن یه جمع‌بندی کوچیک. همون‌طور که می‌دونید، جام ملت‌های زیر23سال آسیا نزدیکه. تیمی که زمستان امسال با هدایت فرهاد مجیدی راهی تایلند خواهدشد تا با کسب مقام سومی یا بالاتر به یکی از حسرت‌های خیلی سالۀ فوتبال ایران، یعنی حضور در المپیک، پایان ببخشه. 8 بازیکن از این 15تایی که نوشتم توی آخرین لیست ملی‌پوشان زیر23 هستن؛ به‌اضافۀ امثال مهدی قائدی، عارف غلامی، امید نورافکن، رضا جبیره، یونس دلفی، مهدی مهدی‌خانی، ابوالفضل رزاق‌پور و محمد بلبلی که از سوپرایزهای لیگ فصل[های] قبل بودن. نوشتن این متن یه‌هفته ازم زمان برد. پس، فقط آرزو میکنم تک‌تک افرادی که اسم‌بردم، و سایر جوانان مستعدی که اسم نبردم، موفق باشن و قدر قابلیت‌هاشون رو بدونن.
