داشتم فیلمی را میدیدم، جهان با من برقص، چند دوست بودن که هر کدام ماجرایی داشتند، یکی شان مریض بود و قرار بود یک ماه دیگر بمیرد. از ترس مرگ یکبار هم خودکشی کرد،ولی ناموفق بود. دوستانش برای تولد به لخانه اش رفته بودند و برخی هایشان نمیدانستید که دوستشان در حال مرگ است. وقتی که مرد در یادداشتهای روزانه اش نوشته بود که از رویارویی با مرگ خوشحال نیست ولی آن را پذیرفته بود.. به نظر آماده رویارویی با آن بود. وقتی که زنده بود و دوستانش به بهانه تولد دورش جمع شده بودند، حرف میزد و میگفت بعد از من با هه مهربان باشید. همه گریه کردند و تعدادیشان هم تلاش کردند جو را عآوض کنند. در این وسط قبل از مرگش، پیرمرد همسایه مرد، و همه در مراسم ختمش شرکت کردند. همه فکر میکردند دوستشان قرار است قبل از همه بمیرد ولی نوبت یکی دیگر بود که بمیرد.یادم است،مادر برزگم که زنده بود همیشه، کیسه بزرگ دارویش کنارش بود. همه فکر میکردیم که زود میمیرد، یک روز صبح در روستایمان با پسر داییم با او شوخی میکردیم. فردایش پسر داییم از کوه پرت شد و مرد. مادربزرگم سالها بعد مرد. آدمی که نمیتواند یک لحظه بعدش را پیش بینی کند به چه چیز این دنیا دل ببندند.آدمی همیشه ممکن است فردا نباشد. آیا نباید قدر همین لحظه ها را بیشتر بداند و زندگی کند. حالا حتی اگر نمیتواند با زندگی برقصد با آن باید بجنگند. اصلا همین جنگیدن هم عین رقصیدن است. انسانیت از هرچیزی بالاتر است. حق کسی را نخوردن و در پی آزار کسی نبودن باز ارزش ترین ارزش انسانی است.همه میروند،به سرعت هم میروند. تا جایی که دیگر نتوانند ادامه دهند و ملک الموت یقه اشان را بچسبید. وقتی به اینها فکر میکنم میبینم چرا اینقدر جنگ و نابسمانی در دنیا وجود دارد، چرا بخاطر قدرت بیشتر حق عده زیادی را پایمال میکنند.که واقعا به چه چیزی برسند. آخر آدمی که معلوم نیست فردا باشد و یا نباشد، جز برای انسانیت اگر تلاش کند، عمرش به هدر رفته است. اینکه حضرت امیر در نهج البلاغه میفرماید:"دنیای شما نزد من از آب بینی بزغاله ای بی ارزش تر است" به نظرم حق مطلب را ادا میکند و جای هیچ اضافه گویی را باقی نمیگذارد. دنیایی که از آب بینی هم کمتر است. باید هم جدی اش نگرفت. و فقط تا جایی که میتوانی شوخی و جدی با همه وجود برایرسیدن به مقام انسانیت بجنگی.
بقول شاملو
انسانیت چیزی ست ورای همه ی ادیان
انسانیت مهربانی ست
نماز و دعا و روزه نـدارد ..
انسانیت گاهـی یک لبخنداست
که به کودک غمگینی هدیه می کنیــد
و اینکه از نظر من این "کودک " میتواند یک انسان بالغ هم باشد. به هم لبخند هدیه بدهیم. قبل ازینکه دیر شود.
