فناوری‌های همدلانه می‌توانند کاربرد متحول کننده بعدی هوش مصنوعی باشند، با پتانسیل مقابله با سوگیری و به طور کلی بهبود سلامت و شادی انسان.
بدن ما دائماً اطلاعاتی در مورد وضعیت ذهنی، عاطفی و فیزیکی ما منتشر می کند. انسان‌های دیگر این نشانه‌ها را گاهی آگاهانه اما اغلب ناخودآگاه (و اغلب نادقیق) می‌خوانند، سپس پاسخی را شکل می‌دهند. از طریق هوش مصنوعی، این امضاهای زیستی به راحتی قابل ردیابی، قابل اندازه گیری و ارتباط با پاسخ های مبتنی بر فناوری می شوند.
"شخصی سازی تایید نهایی تنوع و راهی قدرتمند برای آشکارسازی و کاهش تعصب است."
این بدان معناست که سرنخ‌هایی را برای «احساس» آنچه در هر لحظه می‌خواهیم به دست آوریم، تفسیر کنیم و به ما کمک کند تا موفق شویم.
فناوری همدلی می‌تواند جنسیت، سن، سلامت فعلی و وضعیت عاطفی ما را شناسایی کند تا به ما کمک کند نیازهای خواب و تغذیه را برآورده کنیم و عملکرد شناختی را به اوج برسانیم، که همه اینها می‌تواند به زندگی رضایت‌بخش‌تر و سالم‌تر کمک کند.
این فناوری چگونه کار می کند؟
ما می توانیم احساسات را از طریق تغییرات فیزیولوژیکی قابل اندازه گیری در افراد تشخیص دهیم. سطوح دی اکسید کربن در تنفس، تصویربرداری حرارتی، ردیابی راه رفتن و حرکت، ضربان قلب، اندازه مردمک چشم، و سایر علائم، همه نشانگرهای قابل سنجش از وضعیت عاطفی، ذهنی و جسمی فرد است. در ادغام این امضاها، ما درک نسبتاً غنی از سلامت روانی و جسمی به دست می آوریم.
به عنوان مثال، زمانی که احساس می کنیم تحت فشار شناختی قرار می گیریم - یا به عبارت ساده تر، زمانی که در تلاش برای درک چیزی هستیم - مردمک های ما گشاد می شوند.
تحقیقات مردمک‌سنجی در چند دهه اخیر نشان داده است که می‌توانیم با بررسی رفتار و اندازه‌گیری قطر مردمک‌هایمان، فرآیندهای شناختی متعددی مانند حافظه، توجه یا بار ذهنی را دنبال کنیم.
در واقع، این آزمایشی است که همه ما می‌توانیم «در خانه امتحان کنیم».
فناوری همدلانه آماده است تا نسل کاملاً جدیدی از محصولات و خدمات کاملاً شخصی‌شده و مبتنی بر هوش مصنوعی را فعال کند که حتی تصورش را هم نکرده‌ایم. از آنجایی که مقررات و نظارت برای مطابقت با قابلیت‌ها تکامل می‌یابند، من مشتاقانه منتظرم تا شاهد ظهور نوآوری و بهبود نحوه زندگی، تعامل و تغییر جهان برای بهتر شدن مردم باشم.
به سوی «عصر همدلی»
همانطور که پاپی کرام به آن لقب داده است داريم به سمت «دوران همدلی» حرکت می‌کنیم - دورانی که «تکنولوژی بیشتر از ما درباره ما می‌داند»، اما همچنین دورانی که بیشتر از هر زمان دیگری در مورد یکدیگر خواهیم دانست.
"تکنولوژی بیشتر از بسیاری از بازدیدهای بالینی درباره سلامت ذهنی و جسمی ما می داند."
این دانشمند می نویسد که ترکیب یادگیری ماشینی با فناوری حسگر و حجم وسیعی از داده هایی که می تواند جمع آوری کند، فرصت های بزرگی را برای پزشکان فراهم می کند.
«اغلب مردم از هوش مصنوعی می‌ترسند زیرا مردم فکر می‌کنند که جایگزین ما خواهد شد. با فناوری همدلانه، هوش مصنوعی می‌تواند ما را بهتر کند، نه اینکه جایگزین ما شود. همچنین می تواند به ما و پزشکانمان اطمینان دهد که مداخلاتی که آنها تجویز می کنند در واقع مشکلات ما را حل می کند.
