ـ من در حدی نیستم که...
ـ من بدنم ضعیف تر از اونه که...
ـ من آی‌کیو م کمتر از این هست که...
ـ من که عمرا ...
تا حالا شده کسی رو ببینی که تو کارش خیلی موفقه بعد بهش قبطه بخوری و خودت رو از اون خیلی پایین تر ببینی و به خودت بگی: من نمیتونم مثل اون باشم!؟
حس خود کم بینی در آدم هایی به وجود میاد که اعتماد به نفس پایینی دارن و بعضا به موفقیت های زیادی دست پیدا نکردن.
این دسته افراد در داخل گروه و جمع گوشه گیرن و تمایلی به ابراز نظریات خود ندارن. اغلب کمال دیگران و نقص و ضعف خود را می بینند و خودشون رو در هر زمینه ای با ایده‌آل ترین فرد مقایسه میکنند و درمورد خود قضاوت نادرست میکنن، فکر میکنن یچیزی از بقیه کمتر دارن و گاها زیاد به اطرافیان خود حسادت می ورزن.
راه مقابله با خود کم بینی اینه که با تلاش و تمرین و پشت کار و برنامه به موفقیت هایی هرچند کوچک و سطحی برسی و ازشون اعتماد به نفس بگیری و احساس رضایت کسب کنی.
در برخورد با دیگران قوی ظاهر بشی و بجای سرکوفت زدن به خود نقاط قوت خود تمرکز کنی و نیمه پر لیوان رو ببینی.مهم تر از همه اینکه خودت رو قبول کنی و باور داشته باشی که 'تو' می تونی اون کسی که میخوای باشی و هیچ چیز از بقیه کم نداری. و فقط لازمه که 'تلاش‌ت' رو بیشتر کنی.
لازمه که با اون کسایی که فکر میکنی خیلی از تو بالاتر هستن صحبت کنی و از تجربه شون استفاده کنی و ارتباطاتت رو بیشتر کنی و از گوشه گیری در بیای و هویت اصلی خودت رو نشون بدی تا اون موقعی که از رفتار خودت احساس رضایت کنی و خودت رو قبول داشته باشی.
(این حرفا تجربی بود - شاید علمی باشن شایدم نباشن چون منبعش ذهن نویسنده بود نه کتاب و مجله خاصی)
