عرض درودی دارم به روی ماه تو ، کسی که الان زمان با ارزشت را گرو قرار دادی تا این مقاله را بخوانی.
اول از همه میخواهم به تو قول بدهم تمام تلاشم را لابه‌لای شیار های مغزم فرو میکنم تا مبادا با ابروانی متقاطع پیج مرا وداع گویی.
من را هرچه دوست داری صدا کن زیرا پسری هستم که باری از عمرم گذشته و تاکنون به آرزوی دیرینه خود ، یعنی چاپ کردن حتی یک کتاب نرسیده‌ام.
پدر من از این مدرسه به آن مدرسه و از این مکتب به آن کُتُب میرفت و ریاضی می‌آموخت و می‌آموخت.
به گمانم این دلیل علاقه بی حد و حصر من به مکاتب اقلیدسیان و سقراطیان و خیامیان باشد.
حال آن که عزم خویش را جزم کرده ام تا در ایام آینده در این بستر فراهم شده به لطف اینترنت ، بتوانم حساب ، آمار و هندسه (اقلیدسی) را به شیوه خویش و متضاد از نظام کرخت آموزشی ، در زندگی تو و ذهن مشتاق و تشنه تو تزریق نمایم.
شاید که به واسطه ریاضی بتوانیم خود را خداگونه بالا بریم. امیدوارم بتوانیم زمانی را با هم بگذرانیم.
پ.ن: تلاشمون اینه به جبر نزدیک هم نشیم و داستان رو کاملا کاربردی پیش ببریم.
