وطن واژه بسیار عجیب ای که هزاران عشق تنفر محبت را در خود جا داده است، وطن مادریست که فرزندش را مهربانانه به اغوش میکشد فارق از ان که فرزندش چه هیولایی یا فرشته ای است، اما فرزند ایا قدر مادر را می دانند، من پاسخی ندارم.
ایرانم ایرانم وطنم وطن من ای غریبه ترین اشنایی من تو چقدر غریبانه به دست فرزندان خاِین خود به دست بیگانه ای که بیگانه نیست سپرده شدی او تو را دوست ندارد و ما فرزندان تو در برابر تو و اسطوره هایمان شرمنده ترینیم مرا ببخش ایران بانو مرا ببخش که در سرزمین تو به جای افتخار به بزرگ مرد ترین مرد جهان کوروش کیبر دیگری را تحسین می کنند مرا ببخش یعقوب لیث صفاری که فرزندان ایران زبان دیگری را رواج می دهند مرا ببخش فردوسی که فارسی را بی اهمیت جلوه می دهند ما فرزندان خطاکارت فراموش نمی کنیم که چگونه برای این وطن برای این مادر عزیز برای ایران خانوم چگونه جنگیدید اریایان همچون شما می جنگند ایران اصل خود باز می گردانند همچون ارش و سورنا دوست دار شما دختر ایران
