همیشه پختن یک غذای جدید با دو تا سوال همراهه:
۱. بسته به غذایی که میخوایم بپزیم؛ مواد غذایی و وسایل موردنیاز جهت پخت کدومان؟
۲. چطور و به چه میزان باید از هر کدومشون استفاده کرد؟
پاسخ شفاف ندادن به هر کدوم از این ۲ سوال تاثیر منفی روی نتیجهی نهایی آشپزیمون میذاره.
بیزنس هم دقیقا همینه. اینکه بسته به نوع بیزنسمون به چه مواردی نیاز داریم و چطور و به چه میزان از هر کدوم استفاده کنیم که هم اتلاف بودجه نداشته باشیم و هم اهداف بیزنسمون رو محقق کنیم.
قبلا گفتیم دومین وظیفهی مهم یک مدیر در تجارت، سازماندهی (Organizing) عملیاتها به بهترین شکل ممکن هست. سازماندهی موفق عملیاتها در بیزنس در گروی اشراف کامل به کانسپت منابع (Resource) هستش.
منابع در بیزنس به تمامی دارایی هایی (Asset) گفته میشه که یک بیزنس داره. این داراییها به دو دستهی اصلی و غیراصلی تقسیم میشن.
در دو مقالهی پیشرو به بررسی این دو نوع دارایی و نکات تکمیلی میحث منابع میپردازیم.
منابع اصلی در بیزنس که بهش منابع حیاتی یا ضروری هم میگن یعنی منابعی که برای ادامهی فعالیتهای تجارت و دستیابی به اهداف تعیین شده ضروریه و بسته به نوع بیزنس، نبودش میتونه چرخ بیزنس رو متوقف میکنه.
منابع در بیزنس به ۴ دسته تقسیم میشه:
منابع مادی مهمن. آرایشگر بدون قیچی و شونه یا خیاط بدون سوزن و پارچه کاملا بیمعنی هست.
منابع مادی بسته به نوع بیزنس متفاوتن. اگر بیزنس برپایهی تولید محصول هست به مواد اولیه، کالای نهایی، ماشین الات و… نیاز داریم و اگه بیزنس خدمات محوره به فضای اداری و تجهیزات IT مثل کامپیوتر، مودم و… نیاز داریم. منابع فیزیکی کالاهای ملموس (Tangible Goods) و قابل رویت هستن.
موضوع مهم در مورد منابع فیزیکی توجه به پیشرفت تکنولوژی هست. به روزرسانی و جایگزینی فناوریهایی که در منابع فیزیکی در حال استفاده ازشون هستیم با فناوریهای جدیدتر جهت تسریع عملیاتها و افزایش بهرهوری و کاهش هزینهها خیلی مهمه. مثلا جایگزینی سیستمهای حضور و غیاب هوشمند با ثبت ساعت ورود و خروج پرسنل به صورت دستی در دفتر حضور و غیاب یا اکسل.
برای استفاده بهینه از منابع فیزیکی باید نسبت به پیشرفت تکنولوژیهای مختلف، هوش مصنوعی، اینترنت اشیا و… آگاه باشیم.
با ارزشترین منبع و ناپایدارترین منبع، منابع انسانی هست. این بخش، ضروریترین بخش هر بیزنس فارغ از سایز بیزنس (Business Size) هست. در هر بیزنس، دپارتمان منابع انسانی، برای مدیریت و تخصیص صحیح منابع انسانی هست که با مسائل مربوط به افراد مثل پرداخت حقوق، استخدام، آموزش و غیره سرو کار داره.
فاکتورهای سنجش کیفیت منابع انسانی مهارت (Skills)، دانش (Knowledge)، فرهنگ (Culture) و تخصص (Expertise) و تجربهی (Experience) افراد هست.
اونچه که فرهنگ یک سازمان (Company Culture) رو میسازه منابع انسانی هست. توی عصر امروز که اکثر کارها به صورت خودکار و به واسطهی ماشینها انجام میشه الزام بر داشتن منابع انسانی خلاق و متخصصه چون بدون اونها فعالیتهای بیزنس متوقف میشود.
منابع انسانی در صنایعی که خدمات ارائه میدهند از اهمیت بیشتری برخوردار است زیرا خلاقیت و دانش زیادی در این حوزهها مورد نیاز است و در خدمترسانی به مشتریان و به عنوان تحلیلگر برای درک ماهیت مشکل مشتری و ارائه راه حلهای سفارشی مهمن.
به عنوان مثال، رانندگان کامیون FedEx (یک شرکت حمل و نقل آمریکایی) منابع انسانی هستن که با منابع فیزیکی مانند کامیونها ترکیب میشون تا محصولات را به مشتریان FedEx تحویل بدن و تجربهی خوبی برای مشتری خلق کنن. یا گوگل که به استخدام بهترین و با استعدادترین افراد، پرداخت و مزایای عالی به کارمنداش و حفظ استعدادها در صنعتش معروفه، مهر تاییدی بر اهمیت منابع انسانیه. شرکتهایی مثل مایکروسافت و اپل هم معروفن که بهترینها را در این صنعت جذب میکنن و پرداخت و مزایای خوبی دارن تا کارمندان به فکر ترک سازمان نباشن.
منابع انسانی به همراه خودشون خلاقیت (Creativity)، دانش (Knowledge)، نوآوری (Innovation) برای بیزنس میاره.
مهم بدونیم اگر ما به منابع انسانی اهمیت بدیم، اونها هم به بیزنس ما اهمیت میدن.
سرمایه (Capital Fund)، ستون فقرات بیزنس شماست و بدونش بیزنستون فلجه.
منابع مالی شامل پول نقد (Cash)، سپردههای کوتاهمدت بانکی (Short-term bank deposits)، سرمایهگذاریهای مالی نقد (Liquid financial investments) مانند سهام (stocks) و اوراق قرضه (Bonds)، چکها (Checks)، انواع سرمایهگذاریها، وام (Loan) و… هست.
مهمترین مؤلفه در هنگام شروع یک کسب و کار بررسی منابع مالی هست چون مشخص میشه بودجهی نهایی به چه میزانه. درواقع ما با منابع مالی از دانش برای تبدیل مواد خام به محصول نهایی با استفاده از منابع انسانی استفاده میکنیم.
مدیریت منابع مالی بسیار مهمه از این نظر که کمبود منابع مالی و بودجه (Shortage of funds) عملیاتهای کوتاه مدت رو به خطر میندازه مثلا زمانی که بودجه برای پرداخت حقوق پرسنل یا خرید مواد اولیه کم میاد و از طرفی ازدیاد منابع مالی منجر به هزینه فرصت (Opportunity Cost) بالا میشه.
یکی از چیزهایی که اعتماد سرمایهگذار (Investor)، مشتری (customers)، کلاینت (clients) رو جلب میکنه ومنجر به حداقلرسانی هزینهها و افزایش سودآوری میشه همین مدیریت منابع مالی هست.
شامل علامت تجاری مثل لوگو و…، حق کپی رایت (Copyrights)، تصور عمومی از برند شما که بر تصمیمات خرید مشتری (Buying Decision) و وفاداریش (Brand Loyalty) تاثیر داره، تحقیق و توسعه (R&D) که فرایند توسعهی کالا، ایده و یا خدمات جدید رو شامل میشه، حق ثبت اختراع (Patents) برای شرکتهای نوآوری مانند اپل که اغلب محصولات نوآورانهاش رو ثبت اختراع میکنه، پایگاه داده مشتریان (Customer Database) شامل عادتهای خریدشون و ترجیحاتشون و دیتاهای دموگرافیک، دانش شما دربارهی رقابت و مارکت و صنعت و…
این منابع قابل لمس یا رویت نیست. اندازهگیری ارزش منابع نامشهود دشوارتره و بر خلاف داراییهای مادی در طول زمان با استفاده، ارزشش تغییر میکنه. به عنوان مثال، ارزش یک برند میتواند در طول زمان زیادتر بشه.
برای یک تولیدکنندهی موبایل، منبع فیزیکی مواد مونتاژ هست مانند شیشه، قطعات سخت افزاری، پلاستیک و سایر موادی هست که توسط ماشینالات مونتاژ میشوند.
منابع انسانی به مونتاژ قطعات کمک میکند تا در مراحل خاصی از مونتاژ گنجانده بشن و در تمام مراحل از خرید مواد اولیه تا رسوندن کالای نهایی به مصرفکننده نقش داره.
از نظر منابع مالی، تولیدکننده موبایل نیاز به سرمایهگذاری مستقیم از زیرساخت تا موجودی تا تهیه مواد اولیه، مونتاژ و بازاریابی آنها برای مشتری دارد.