نور، نور مرئی یک تابش با سرعت موج های الکترومغناطیس و حاوی فوتون است که با چشم انسان و دیگر جانوران، دیده می‌شود. نور مرئی با طول موجی از حدود ۳۸۰ تا حدود ۷۴۰ نانو مترجای دارد. محدوده نور مرئی بین دو نور نامرئی مادون قرمز، که در طول موج های بلندتر و نور نامرئی ماوراء بنفش، که در طول موج‌های کوتاه تر یافت می‌شود قرار دارد. به نور در فارسی پرتو هم می گویند. به عنوان یک نظریهٔ نو می توان گفت پرتوهای نورانی که نور را تشکیل می‌دهند به صورت مستقیم حرکت کرده، سرعت حرکت آن ها زیاد بوده، هنگام برخورد به اجسامی که بتوانند از آن ها رد بشوند از آن ها رد شده و هنگام برخورد با اجسامی که نتوانند از آن ها رد بشوند بازتاب می‌شوند.
نور را می‌توان به‌صورت زیر دسته‌بندی کرد:
حساسیت چشم انسان به طول موج های مختلف الکترومغناطیسی متفاوت است و چشم انسان به طول موج ۵۵۵ نانومتر بیشترین حساسیت را دارد. حساسیت چشم نسبت به این طول موج بسیار بالا است. به طوری که حساسیت چشم انسان در طول موج های کمتر یا بیشتر از ۵۵۵ نانومتر به ۵۰٪ حساسیت چشم در ۵۵۵ نانومتر کاهش پیدا میکند. این به معنی است که هنگام رانندگی و در هوای بارانی شما با نور زرد دید بسیار بهتری خواهید داشت و نور زرد رنگ به شما کمک میکند تا تفکیک تصویر بهتری داشته باشید. تشعشعات خورشیدی با طول موج‌هایی کمتر از ۰٫۲۹ میکرون توسط لایهٔ ازن جذب می‌شود و تشعشعاتی که طول موجی بیشتر از ۱٫۴ میکرون دارند توسط بخار آب و کربن دی‌اکسید هوا جذب می‌شوند و به زمین نمی‌رسند. منحنی حساسیت چشم انسان به نور مرئی نشان‌دهندهٔ این است که چشم انسان با گذشت زمان با شرایط محیط تطبیق یافته‌است.
