خدایا دستانم خالیست و هر قدم که به سوی تو بر میدارم، نداری ام را بیشتر احساس می کنم ، اما تلاشم برای جبران لحظه های از دست رفته نمی تواند مرا آنچنان که باید جلو ببرد و فقط اضطراب نرسیدن را به من می چشاند. تنها امیدم به لطف ومدد توست که دستم را بگیری و مرا به سمت خود بکشانی و سیرابم کنی از شراب معرفتت و توانم دهی که عمل کنم به آنچه که به من آموختی که غیر از این هیچ سودی برایم حاصل نشود ...
