ورزش فوتبال نیاز به آمادگی در سه زمینه هوازی (استقامت) و بیهوازی (قدرت) و کششی دارد. یک ورزشکار فوتبالیست باید با انجام مرتب نرمش های هوازی یا استقامتی ظرفیت های قلبی ریوی خود را افزایش دهد. خستگی یکی از علل افزایش میزان بروز آسیب های ورزشی است و ورزشکار میتواند با افزایش ظرفیت های قلبی ریوی دیرتر خسته شده و در نتیجه احتمال بروز آسیب را کاهش دهد.
او همچنین باید بطور مرتب نرمش های بیهوازی یا قدرتی را انجام دهد تا بتواند عضلات نیرومندتری داشته باشد. عضلات نیرومندتر موجب کاهش استرس و فشار وارده بر مفاصل و کاهش کشش بیش از حد به رباط ها و تاندون ها گشته و بدین ترتیب احتمال بروز آسیب های ورزشی را کاهش میدهد.
انجام نرمش های کششی باید جزئی از فعالیت های پایه ای یک فوتبالیست باشد. بدون انجام این نرمش ها قابلیت انعطاف رباط ها و تاندون ها کم شده و احتمال آسیب به مفاصل افزایش میابد.
فوتبال ورزشی است که اگر در حد هفته ای ۲-۱ بار و بدون انجام نرمش های قدرتی و استقامتی و کششی انجام شود احتمال آسیب رسانی بالایی را به بدن دارد. در این بین تقویت عضلات تنه (شکم و ستون مهره) معمولا در بسیاری از فوتبالیست ها مورد غفلت واقع شده و همین امر میتواند موجب افزایش احتمال آسیب شود.
در فوتبال هر بازیکن نه تنها باید مراقب باشد تا دچار کمترین آسیب های ورزشی شود بلکه وی تا حدود زیادی مسئول پیشگیری از وقوع آسیب های دیگر بازیکنان نیز هست. بسیاری از این آسیب ها در حین برخورد فوتبالیست ها به هم ایجاد میشوند. دو اصل مهم که میتواند در کاهش صدمات وارده به بازیکنان دیگر موثر باشد اینست که
برای رزرو زمین فوتبال و خرید توپ فوتبال مناسب به سایت ورزشی آسان اسپرت مراجعه کنید.
بیشترین آسیب های ورزشی در فوتبال در موقعیت فوروارد و بعد از آن در در دروازه بان ایجاد میشود.
نوع آسیب تا حدودی به سن هم مربوط است. بطور مثال در سنین ۱۰-۶ سالگی ۶۴ درصد آسیب ها در اندام فوقانی است و موقعی ایجاد میشود که فرد برای ممانعت از زمین خوردن دست خود را به جلو کشیده و حائل بدن قرار میدهد و در سنین ۱۷-۱۰ سالگی بیشتر آسیب ها در اندام تحتانی و به علت ضربه پای حریف است.
شایعترین آسیب های ورزشی در فوتبال در اندام تحتانی ایجاد میشود. بعد از آن آسیب های سر و صورت و پس از آن آسیب های کمر در درجات بعدی قرار دارند.
نیمی از آسیب های ورزشی در فوتبال در مچ و کف پا و ۲۵ درصد آنها در زانو ایجاد میشوند.
شایعترین آسیب های اندام تحتانی در فوتبال رگ به رگ شدن مفاصل و کشیدگی های عضلانی است و علت این آسیب ها معمولا کم بودن قابیت انعطاف مفاصل و قدرت عضلات و ادامه ورزشی در حالت خستگی است.
مهمترین عضلات اندام تحتانی که در یک فوتبالیست دچار کشیدگی میشوند عضلات چهارسر در جلوی ران، عضلات همسترینگ در پشت ران و عضلات ادکتور یا نزدیک کننده در کشاله ران است. عضلات پشت ساق هم بطور شایعی دچار کشیدگی میشوند. مهمترین راه پیشگیری از کشیدگی های عضلانی در یک فوتبالیست انجام صحیح نرمش های کششی قبل از شروع فوتبال است.
مهمترین آسیب زانو پارگی رباط صلیبی قدامی است که بطور شایعی در فوتبالیست ها دیده میشود. آسیب های غضروف مفصل زانو و پارگی منیسک هم از دیگر آسیب های مفصل زانو در ورزش فوتبال است.
دیگر آسیب های شایع اندام تحتانی در بازیکنان فوتبال عبارتند از
در جوان ها علت شایع درد زانو بیماری ازگود اشلاتر و علت شایع درد پاشنه بیماری سیور است.
منبع:
