اعتراض بازیکنان فوتبال به بازی کردن روی چمن مصنوعی سابقه ای چندین ساله دارد و شاید مهمترین آنها ، زمانی بود که بازیکنان فوتبال طی جام جهانی بانوان سال ۲۰۱۵ یک دعوای حقوقی برای اعاده ی حق بازی کردن روی چمن طبیعی را به رسانه ها کشاندند. با اینحال در نهایت آن بازیکنان روی چمن مصنوعی هم در آن جام جهانی بازی کردند.
با توجه به اینکه چمن مصنوعی در بسیاری از مدارس، شهرها و باشگا هها زمین اصلی انجام ورزش فوتبال است، سوال ها در مورد مزایا و معایب آن همچنان وجود دارد و تمامی فوتبال دوستان ، بازیکنان و مربیان فوتبال به دنبال یک جواب قطعی در مورد این موضوع هستند.
چمن مصنوعی در سال ۱۹۶۴ اختراع شد ولی وقتی در سال ۱۹۹۶ برای اولین بار در باشگاه آسترودم در هوستون مورد استفاده قرار گرفت مورد توجه قرار گرفت. با توجه به معماری زمین که به شیوه ای بود که نور کافی به چمن طبیعی نمی رسید، باشگاه شروع به استفاده از چمن مصنوعی کرد. از مزایای دیگر آن عدم نیاز به آبیاری، عدم جابه جایی و بذر پاشی و .. بود که به نظر نگهداری از آن را بسیار ارزانتر از چمن طبیعی میکرد.
به مرور اما ورزشکاران شروع به گزارش مشکلات کردند. سطح چمن طبیعی برای بازی کردن بسیار سفت بود و هر گونه افتادن یا غلطیدن روی آن با ایجاد زخم در بدن بازیکنان همراه بود. طی روزهای گرم سطح آن به شدت گرم میشد. همچنین با توجه به استهلاک آن طی زمان ، تعویض آن بسیار گرانتر و سخت تر از چمن طبیعی بود.
اما عمده ی این مشکلات متعلق به نسل اول این چمن ها بود. نسل دوم این چمن ها با اضافه کردن فضای بیشتر بین فیبر ها و افزودن مواد نرمی از جنس پلی اتیلن و همچنین استفاده از لایه ای شن گونه بین الیاف چمن، سطح آنرا نرمتر و بسیار مشابه چمن طبیعی کردند. همچنین در نسل سوم این چمن ها، اضافه شدن گرانول های لاستیکی بین فیبرهای چمن ، باز هم بیشتر منجر به نرم شدن این چمن ها شد.
ایجاد تغییرات در الیاف این چمن ها همچنان ادامه دارد و چمن های جدید که برخی به آن نسل چهارم هم میگویند ، مخلوطی از شن و گرانول های لاستیکی را در الیاف چمن استفاده میکنند.
با وجود تمام این تغییرات، هنوز هم برخی ورزشکاران همچنان اعتقاد دارند بازی کردن روی چمن مصنوعی باعث افت عملکرد آنها میشود و با ایجاد زخم و آسیب های بیشتر برای آنها همراه است. و گروه دیگری از بازیکنان گزارش کرده اند که ترس آنها از آسیب دیدگی منجر میشود که با احتیاط بیشتری روی چمن طبیعی بازی کنند.
برای اجاره سالن ورزشی و سالن فوتسال اصفهان به سایت ورزشی آسان اسپورت مراجعه کنید.
در سال ۲۰۱۴، یک مطالعه که روی بازیکنان لیگ فوتبال آمریکا انجام شد ، نتایج جالبی را گزارش کرد. بدنبال بازی روی چمن مصنوعی در مقایسه با چمن طبیعی، ۹۵% بازیکنان گزارش کرده بودند که درد عضلانی و مفصلی بیشتری را تجربه میکنند. ۹۰% بیان کرده بودند که ریکاوری آنها مدت زمان بیشتری طول میکشد و ۸۹% بر این باور بودند که بازی روی چمن مصنوعی باعث میشود احتمال مزمن شدن آسیب های آنها افزایش یابد.
حال آیا این نظرات ، منطبق بر واقعیت هستند یا تنها ناشی از تصور خود بازیکنان است؟
مطالعات آزمایشگاهی بسیاری در این خصوص انجام شده است که نشان میدهند بین این دو سطح تفاوت واقعا وجود دارد و برخی از آنها نشان داده اند که الگو های حرکتی روی این دو سطح متفاوت هستند زیرا که برای مثال نیرو های اصطکاکی بین کف کفش استوک و سطح چمن در چمن مصنوعی بیشتر است.
مطالعه ی دیگری نیز نشان داد که در صورتیکه بازیکن از ارتفاع بالای ۷۷ سانتی متر با سر روی چمن مصنوعی بیوفتد، به علت تفاوت نیرو های حاصل، احتمال آسیب ضربه ای خفیف مغز، ۱۰% احتمالش بیشتر میشود اما در عمل ، گزارش ها چنین افزایشی را نشان ندادند.
با استناد به مطالعات بسیاری که روی آسیب ها در فوتبال تمرکز کرده بودند ،بررسی نتایج و گزارشات آسیب ها از سال ۱۹۹۰ تا سال گذشته ، نشان میدهند که میزان آسیب دیدگی روی هر دو چمن ، تقریبا یکسان است و تفاوت معناداری ندارد.
منبع:
