آقای یامین پور در کتاب "ماجرای فکر آوینی" تحلیلی از ظهور می کند که بازگو کردن آن خالی از لطف نیست؛
چنانکه وقوع غیبت امری تدریجی و دارای مراحل غیبت صغری و کبری بود، دور از ذهن نیست که ظهور نیز یک فرایند و به نوعی حاوی مراحل تدریجی اما پیوسته باشد؛ یعنی نباید ظهور را یک امر ناگهانی و بدون زمینه و تنها منحصر به دیدن جلوه جسمانی حجت خدا دانست، اگرنه در کربلا نیز با آن که امام عصرِ مردمِ آن زمان رو به رویشان ایستاده بود، او را سر بریدند و سر مبارکش را بر نیزه کردند. ظهور جسمانی منجی بدون آماده شدن دلهای مردم، نتیجه ای جز کربلا نخواهد داشت!
شاید فرایند ظهور سالهاست که درحال رخ دادن است و بسیاری از تحولات فردی و جمعی، تحت اراده ی امام عصر در حال وقوع است، اما هنوز شرایط آنقدر مساعد، غلیظ و پررنگ نیست که ما جلوه ی #ظاهری حجت خدا را روی زمین ببینیم. اگر اینگونه به ظهور بیندیشیم و بنگریم، خواهیم دید که همه ما جزئی از ظهوریم و در آن نقش داریم.
شاید تحولات جهان، از انقلاب اسلامی ایران گرفته تا قیام یمنی ها و حتی جلیقه زردها و نیاز عمومی به منجی، جلوه هایی از آگاهی مردم و مراحلی پیوسته از وقوع #ظهور_اصغر در روح و جان مردم جهان باشد تا آنها را برای #ظهور_اکبر آماده کند!
انشالله که جلوه ی جمال منجی را به چشم نیز ببینیم...
