رنگ چغندر از ویژگی‌های مهم کیفی است. چغندر لبویی دارای اثرات مفیدی برای سلامتی در برابر سلول‌های تومور است و محتوای مواد معدنی آن زیاد است. همچنین به‌عنوان ماده اولیه برای تولید رنگ‌های طبیعی مواد غذایی در نظر گرفته می‌شود.
بذر چغندر را می‌توان در زمین‌های کشاورزی کاشت. پس از قرار گرفتن، چهار مرحله رشد را طی می‌کند. هنگامی‌که به‌طور کامل رشد کرد، می‌توان دانه‌های چغندر و چغندر را تولید کرد. درحالی‌که گیاهانی مانند گندم، هویج و سیب زمینی هشت مرحله رشد دارند، انواع مختلف محصولات چغندر تنها چهار مرحله رشد دارند، بنابراین چغندر کمی سریع‌تر از سایر محصولات رشد می‌کند. چغندر لبویی گیاهی بسیار آسان برای پرورش است که از آفات و بیماری‌های بسیار کمی رنج می‌برد. مهم‌ترین عوامل رشد چغندر، خاک خوب و شاداب و حاصلخیز با مقدار زیادی مواد آلی پوسیده است.
خاک ایده آل برای کاشت چغندر لبویی متوسط تا روشن است که به تازگی کوددهی نشده است زیرا این می‌تواند باعث از بین رفتن ریشه‌ها شود. خاک باید خنثی یا کمی قلیایی باشد (PH 6.5 تا 7.5) اگرچه در بیشتر شرایط عادی تحمل می‌کند. بذر چغندر را از مارس تا جولای بکارید.
برای کاشت یک کج بیل برای ایجاد یک شیار در بستر آماده شده به عمق حدود 2 سانتی‌متر (1 اینچ) استفاده کنید. بذر چغندر لبویی را به فاصله 10 سانتی‌متر (4 اینچ) در شیار بکارید. ردیف‌های کاشت 30 سانتی‌متر (12 اینچ) از هم فاصله داشته باشند. دانه‌های چغندر در واقع خوشه‌ای از دانه‌ها هستند که 3 یا 4 نهال جداگانه تولید می‌کنند. نهال‌های جدید را نازک کنید تا قوی‌ترین آن‌ها باقی بماند در غیر این صورت چغندرها شلوغ و کوچک می‌مانند.
می‌توان بذر چغندر لبویی را در اواخر اوت اواخر کاشت که در این صورت غده ریشه‌ای بزرگی نمی‌دهد. (احتمالاً بزرگ‌تر از یک توپ پینگ پنگ نیست اما بسیار شیرین و خوشمزه است) همچنین می‌توانید از برگ چغندر خوشمزه برای پخت‌وپز یا سالاد استفاده کنید. چغندر لبویی تازه گیاهی کاملاً خوشمزه است که در کمی روغن زیتون با نمک دریا تفت داده می‌شود تا طعم آن بیرون بیاید. اگرچه چغندر لبویی یکی از سبزیجات پرزرق و برق باغ نیست، اما اخیراً محبوبیت زیادی پیدا کرده است و حتی توسط متخصصان بهداشت به‌عنوان غذای برتر نامیده شده است. این یکی از دلایل این که چرا چغندر لبویی بار دیگر مورد توجه قرار گرفته است. مورد دیگر این واقعیت است که چغندر لبویی محصولی است که هدرروی زیادی ندارد. علاوه بر ریشه که وقتی کوچک است قابل مصرف است، برگ‌ها را مانند اسفناج می‌توان در جوانی خورد.
