سال‌های گذشته در بخش هایی از غرب اروپا، دختران در هر طبقه اجتماعی یا وضعیت مالی‌ای که بودن، تصور می‌کردن باید توی خونه بنشینن تا یه نفر با اسب سفید بیاد و خوشبختشون کنه.
این دختران حتی اگه مشکلات خانوادگی زیادی هم داشتن هیچ کاری نمی‌کردن و فقط به این فکر می‌کردن که "بالاخره یه نفر با من ازدواج می‌کنه و نجاتم می‌ده."
در واقع ویژگی مشترک تمام این دخترها این بود که فعالیتی برای بهبود زندگی انجام نمی‌دادن و بهتر شدن زندگی اون‌ها وابسته به شخص دیگری بود.همونطور که در انیمیشن سیندرلا و سفیدبرفی هم دیدیم و خیلی از دختربچه‌ها تا مدت‌ها به اون شاهزاده فکر کردن حتی نویسنده این متن!
وقتی که این کودکان در تصور یک شاهزاده غرق بشن و کیلومترها از دنیای واقعی فاصله بگیرن مجموعه مشکلاتی براشون به وجود میاد که بهش میگن سندروم سیندرلا.
این سندروم، اولین بار توسط خانم کولت داولینگ (Colette Dowling) در کتاب "ترس پنهان زن‌ها از استقلال" مطرح شد و مفهوم کلی این سندروم را وابستگی زیاد به مردان برای ادامه زندگی تعریف کرد.وابستگی‌هایی از نظر اجتماعی،اقتصادی،عاطفی و... که فقط با ازدواج حل میشه و دختران، خودشون رو در حل این مسائل ناتوان می‌دونن.
افراد چطور به این سندروم مبتلا می‌شن؟
امروزه این موضوع برای اکثر پدر و مادرهای نسل جدید اهمیت ویژه‌ای پیدا کرده و خیلی‌ها از جمله افراد مشهور و فعالان اجتماعی هم بهش اشاره کردن و حتی به کودکانشون اجازه نمیدن برخی انیمیشن‌های دیزنی مثل سیندرلا رو ببینن. مثلاً کایرا نایتلی یکی از بازیگران مشهور هالیوود که در فیلم های "دزدان دریایی کارائیب" هم ایفای نقش کرده توی یکی مصاحبه‌هاش صریحاً اعلام کرده که به فرزندش اجازه دیدن انیمیشن هایی مثل سیندرلا رو نمیده چون با پیام این فیلم‌ها مخالفه.
تا الان این سندروم رو برای کودکان مطالعه کردیم اما این سندروم فقط شامل کودکان نیست و در افراد بالغ یا حتی کارکنان هم ممکنه پیش بیاد.
اگر این سندروم رو در محل کارتون تجربه می‌کنید، دائماً احساس کمبود دارید و به رئیس خودتون برای انجام تمام کارها وابسته هستید باید نیازها و آنچه در محل کار برای خودتون انتظار دارید رو ارزیابی کنید سپس برای این نیازها مذاکره کنید و یک دوره زمانی برای تغییر خودتون انتخاب کنید.دوره‌های یک ماهه یا دوماهه و... در نهایت اگه کارها خوب پیش نرفت شما باید انتخاب کنید که آیا می‌خواهید در رابطه‌ای باشید که نیازهای افراد اهمیتی نداره یا اینکه از خودتون محافظت کنید و مشاوره بگیرید.
یادمون نره که ریشه این سندروم در ترس از پذیرش مسئولیت هست؛ پس برای اینکه بتونیم ارتباط بهتری با دنیای اطراف داشته باشیم و تلاش کردن رو یاد بگیریم، باید با این ترس مقابله کنیم و اگر ممکنه از یک مشاور کمک بگیریم :)
ممنونم که متن رو مطالعه کردید و خوشحال میشم نظراتتون رو بخونم.
