همزمان با اوج گرفتن مذاکرات صلح و پیشنهاد آتش بس میان گروه طالبان و دولت ترامپ همچنان خروج نیروهای‌امریکایی‌از افغانستان، در میان نگرانی‌های‌که در حال افزایش است که یکی‌از آنها آینده زنان در افغانستان می‌باشد. چنانچه با خروج سربازان امریکایی‌خطر‌های‌غیر قابل قبول وجود دارد که در نبود نیروهای‌امریکایی‌برای‌حمایت از ارزش‌های‌شان، گروه طالبان رفتار غیر قابل قبول خود را در برابر زنان افغان اجرا خواهد کرد.
به گونه مثال، رایان کراکر که در شش کشور مسلمان به شمول افغانستان وظیفه اجرا کرده است، تاکید می‌ورزد که زنان افغان دست آورهای‌قابل ملاحظه ای‌در بخش‌های‌تعلیم، تحارت٬ قانون و بخش‌های‌دیگر جامعه به دست آورده اند، این دست آورده‌ها شکننده است و در صورتی‌می‌تواند حفظ شود که امریکا از ارزش‌های‌اساسی‌مثل حقوق زنان دفاع کند. آقای‌کراکر استدلال می‌کند چارچوب کنونی‌که بدون شمولیت دولت افغانستان به رسمیت شناخته شد یک نوع تسلیم شدن است. آنچه این مشکل را پیچیده تر می‌کند این است که پس از خروج امریکایی‌ها برای‌زنان افغان چه اتفاقی‌خواهد افتاد.
نگرانی‌های‌سفیر کراکر از گفته‌های‌زنان افغان نشآت می‌گیرد که در سال‌های‌اخیر، پوست‌های‌کلیدی‌را در دولت افغانستان اشغال کرده اند و شماری‌زیادی‌از این زنان در زمان حکمروایی‌طالبان در ده ۱۹۹۰ میلادی‌به شکل گسترده ای‌رنج برده اند. آنها هراس دارند که رفتار نادرست طالبان نسبت به زنان افغان دوباره تکرار شود در صورتی‌که این گروه پس از خروج نیروهای‌امریکایی‌از افغانستان دوباره بر اریکه قدرت برگردند و حتی‌اگر این قدرت در بخشی‌از کشور گسترش یابد. رحیمه جامی، نماینده مردم در مجلس نمایندگان افغانستان کسی‌که مجبور شده است وظیفه اش را در زمان حکمروایی‌طالبان در سال ۱۹۹۶ ترک کند درست زمانی‌که شورشیان طالبان قدرت را به دست گرفتند، استدلال می‌کند که طالبان نسبت به گذشته حتی‌خشن تر شده اند.
این نگرانی‌ها مرا به یاد ملاقات می‌اندازد که در سال ۲۰۱۰ میلادی با یکی‌از مقام‌های‌بلند رتبه طالبان که نزدیک به ملا عمر رهبر این گروه داشتم. من به عنوان عضو یک هیات بین المللی که توسط بنیاد قرن، راه اندازی‌گردیده بود برای‌یافتن یک راه حل سیاسی‌برای‌آنچه پس از یک دهه جنگ گذشته بود شروع فعالیت می‌کردم، در آن ایام بارک‌اوباما در حال تدارک دیدن خروج نیروهای‌امریکایی‌از افغانستان بود.
همانند آقای‌کراکر، شمار زیادی‌از امریکایی‌ها می‌دانند که زنان افغان در زمان حکمروایی‌طالبان با تهدید‌های‌زیادی‌مواجه بوده اند، من نگران بودم که این گروه به عنوان شریک قدرت دوباره برگردد چگونه با زنان رفتار خواهند کرد. به همین دلیل این پرسش را به صورت مستقیم از یکی‌از رهبران طالبان مطرح کردم، پاسخ وی‌این بود که طالبان به آن حدی‌زنان را تهدید نخواهند که اکنون کشور عربستان سعودی‌انجام می‌دهد.
در حالی‌که هیئت ما از پاسخ این رهبر طالبان شوکه شده بودند، من بیشتر به این فکر بودم امریکا هنوز با کشور‌های‌مثل عربستان سعودی‌به مراودات خود ادامه می‌دهد که زنان در آن کشورها با تهدید مواجه اند و به عنوان جنس دوم به شمار می‌روند. زمانی‌که ما با آن رهبر اسبق طالبان دیدار کردیم زنان در عربستان سعودی‌اجازه دادن رای و رانندگی‌را نداشتند. چهار سال بعد، عربستان سعودی‌تعهد کرد تا به زنان اجازه رای‌بدهد و هفت سال بعد این کشور برای‌زنان اجازه رانندگی‌بدون محرم را داد.
اگرچه هنوزهم زنان در عربستان سعودی‌برای‌خارج شدن از کشور، ازدواج، طلاق گرفتن و حتی‌برای‌خروج از زندان نیاز به سرپرست مرد دارند. همچنان در حالی‌که مردان سعودی‌می‌توانند چندین زن بگیرند زنان این کشور اجازه ندارند چند شوهر داشته باشند. در بحرین، که در حال حاضر خانه ناوگان پنجم ایالات متحده است، زنان کمتر از چهل سال هنوز نمی‌توانند بدون همراه مردان، در مراسم حج اشتراک کنند.
مصر، کشور که در حال حاضر سالانه میلیاردها دالر کمک‌های‌امریکا را دریافت می‌کند در سال ۲۰۱۳ براساس یک ارزیابی‌در میان بیست کشور عربی‌بدترین مکان برای‌زنان را داشت. شاخص جهانی‌جنسیتی‌که اختلافات میان زنان و مردان را اندازه گیری‌می‌کند کشور مصر را در رده ۱۳۶ از میان ۱۴۳ کشور جهان قرار داده است. این رتبه بندی‌های‌ضعیف بطور عمده ناشی‌از شمار زنانی‌که در مصر می‌شود که قربانیان آزار و اذیت جنسی‌و ختنه تناسلی‌می‌شوند.
پس از نزدیک به دو دهه جنگ، امریکا در افغانستان یک تعهد اخلاقی‌دارد تا اطمینان حاصل شود زمانی‌که این نیروها افغانستان را ترک می‌کنند، زنان در افغانستان به وحشت دهه ۱۹۹۰ باز گردانده نمی‌شوند. اما باید اطمینان داشت که این تعهد در کشور‌های‌مثل عربستان سعودی، مصر، و بحرین و کشورهای‌دیگر مثل پاکستان و اندونیزیا کشورهای‌که ما روابط نزدیک دیپلوماتیک و امنیتی‌داریم نیز در نظر گرفته شود. امریکا در راس تلاش‌های‌قرار بگیرد تا رهبران این کشورها را زیر فشار قرار دهد تا حقوق مساوی‌زنان نسبت به مردان را در نظر بگیرند، در حالی‌در گفتگوی‌صلح افغانستان این ارزش باید در اولویت قرار داشته باشد.
در نهایت، این امر به نفع ایالات متحده است تا از دستاوردهایش در افغانستان محافظت کند، دست آوردهای‌که افغانستان را نسبت به گذشته با ثبات تر، مرفه، باز و برابر به ارمغان آورده است. ارزش‌های‌که امریکا کمک کرده جایگزین قانع کننده ای‌برای‌حکومت طالبان باشد و نسلی‌را به وجود آورد که متعهد به یک جامعه درست و برابر است. ایالات متحده امریکا باید بیشتر به حمایت از حقوق زنان افغان بپردازد حتی‌اگر نیروهای‌این کشور از افغانستان خارج شوند. در واقع، ممکن است آینده افغانستان پایدار و موفق به آن گره خورده باشد.
منبع : نشنل انتریست
