با وجود محدودیت های کرونا بچه ها توی خونه تنهان و حوصله شون سر رفته. شما به عنوان پدر و مادر میتونین همبازیشون بشین ولی در عین حال میخواین به کارهای شخصیتون هم برسین. چون مهد یا مدرسهشون ممکنه نزدیک خونه نباشه، بچه ها اگه دلشون هوای دوستاشون رو بکنه، باید توی این ترافیک و با گرونی بنزین یه سفر درون شهری برین تا اونها رو به مراد دلشون برسونین. یا به تازگی جابه جا شدین و هنوز با اهل محل آشنا نیستین، نمی دونین کی بچه داره کی نداره و کدوم بچه پایه است همبازی بچه تون بشه.
الان هم درِِ مهد و مدرسه تخته شده و دورهمی ها تق و لقه، گاهی بچه رو می بری پارکِ دم خونه یا یه حلقه ی اجتماعی کوچیک براش درست کردی و هرزگاهی با چندتا آشنای محدود رفت و آمد داری...
رویای ما اینه که بچه ها بی دغدغه بازی کنن، قیل و قال کنن، درک بشن، بهشون اعتماد بشه، احترامشون حفظ بشه و برای بازی کردن دستشون باز باشه.
