از زمانی که یادم میاد برای یسری چیزها در حال جنگیدن بودم. خانواده مذهبی دارم، الان ممکن خیلی هاتون بگین ما هم توی یه خانواده مذهبی بزرگ شدیم، اره شما هم شاید پدر و مادرهای مذهبی دارید (تا اینجا امیدوارم توهینی نکرده باشم ? ) و اصلا هم بزرگ شدن در این نوع خانواده ها مشکلی نداره، مشکل جایی به وجود میاد که به مرور زمان با اعقاید خانواده سازگار نباشی و به قول مامانم سرکش و یاغی بشی. البته بر عکسش هم وجود داره ها!!!
از بد روزگار یا خوش شانسی، من از اون بچه های ناسازگار خانواده شدم. نمیخوام غر بزنم که برای چه چیزهایی مقابل خانوادم وایسادم و هنوزم برای چه چیزهایی دارم میجنگم. طوری که الان با اینکه وارد دهه سوم زندگیم شدم، یه روز در میون از مامان و بابام میشنونم که این اخلاق ها رو از کی به ارث بردم ?
یکی از دغدغه هام که از هفت سال پیش باهاش درگیر بودم و هنوز به نتیجه دلخواه ام نرسیدم، مستقل بودنه. این که به پدر و مادرم بفهمونم که بدون ازدواج میتونم مستقل باشم، میشه تنهایی زندگی کنم و وابسته هیچ مردی نباشم (نمیگم مردها بَد هستن). اینکه گفتم به نتیجه دلخواه ام نرسیدم، منظور از شرایطی بود که هنوز مهیا نشده. توی این هفت سال خیلی چیزها کمکم کرد که بتونم به سمت مستقل شدن برم مثل کار کردن. یکی دیگه که از دو سال پیش باهاش آشنا شدم سفر کردنِ. توی این دو سال تجربه های خوب و جالبی داشتم و میخوام شما رو با این تجربه ها شریک کنم که میتونین نقش سفر در استقلال زنان رو بخونین
