وابی سابی: فلسفه ژاپنی ها برای لذت بردن از یک زندگی ناقص
تلاش بی امان ما برای رسیدن به پول ، رابطه و موفقیت ، اغلب منجر به استرس ، اضطراب و افسردگی می شود.
اینجاست که وابی سابی ما را به کمی تعمل و تفکر دعوت می کند.
نقصان ، اصل اساسی وابی سابی، فلسفه ژاپنی در پذیرش نواقص شما و استفاده بیشتر از زندگی است.
گفته می شود “وابی” به عنوان “سادگی روستایی” یا “ظرافت نادیده گرفته” با تمرکز بر ذهنیت مینیمال تعریف می شود، و “سابی” به “لذت بردن از نواقص” ترجمه شده است.
ارائه مفهومی دقیق درباره وابی سابی ،در یک پست تقریبا غیرممکن است ، اما تلاش دارم بتوانم شما را کمی با نکات اصلی این فلسفه آشنا کنم.
فلسفه ژاپنی ما را ترغیب می کند تا بر نعمت های پنهان شده در زندگی روزمره خود تمرکز کنیم.
ریچارد پاول می گوید وابی سابی سه واقعیت ساده را تصدیق می کند:” هیچ چیز دوام نمی‌آورد، هیچ چیز تمام نشده است، و هیچ چیز کامل نیست.”
در فلسفه ذن ، هفت اصل زیبایی شناختی در دستیابی به وابی سابی وجود دارد که عبارتند از:
کانسو – سادگی
فوکینسی – عدم تقارن یا بی نظمی
شیبومی – زیبایی عاری از مبالغه
شیزن – طبیعی بودن بدون تظاهر
یوگن – محبت بزرگ
داتسوزوکو – آزادی
سیجاکو – آرامش
حکمت وابی سابی اکنون بیشتر از همیشه به زندگی مدرن مرتبط است، چرا که ما به دنبال معنا و مفهومی فراتر از مادی‌گرایی هستیم.
وابی سابی مانند مینیمالیسم با انتخاب آگاهانه شروع میشود.
فلسفه وابی سابی به ما میگوید که برای لذت بردن از زندگی نباید منتظر کامل شدن و بی نقص بودن آن باشیم، چرا که جهان زودگذرتر از آن است که بتوانیم خیلی از شرایط را دوباره ببینیم .
نقص ها و ایرادات خودمان و محیط اطرافمان را بپذیریم و از کمبودها ناراضی نباشیم و سعی کنیم هر چیزی را همانگونه که هست دوست داشته باشیم و لذت بردن را به شرط کامل بودن موکول نکنیم.
امروزه، قدردانی از چیزهایی که داریم، افرادی که دوستشان داریم، و تجربیاتی که ما از زندگی خود داریم در حال بی ارزش شدن هستند.
وابی سابی یک انبار ارزشمند از خرد را نشان می‌دهد که آرامش، هماهنگی، زیبایی و نقص را حفظ می‌کند و می‌تواند انعطاف‌پذیری شما را در مواجهه با مادی‌گرایی افزایش دهد.
به عبارت ساده تر ، وابی سابی به شما اجازه می دهد خودتان باشید.
خودتان را به همراه تمام نقص هایتان در آغوش بگیرید.
نکته اصلی این است که بپذیریم چیزهای مهمی هستند که ما بر آن ها کنترلی نداریم ، همچون گذشت زمان و زودگذر بودن جهان اطرافمان.
وابی سابی به ما می آموزد این لحظه فقط همین حالا وجود دارد و دوباره نخواهد آمد پس بهتر است که از ناکامل بودن به عنوان فرصتی برای رشد، لذت ببریم.
ففلسفههه•نرمند ثنا میرک
