یورگن هینزپتر (Jürgen Hinzpeter) چه کسی بود؟

یورگن هینزپتر (هینچ‌پتر)، خبرنگاری آلمانی است که به دلیل پوشش اخبار جنگ‌ها و قیام‌هایی که در کشورهای آسیای شرقی به شهرت رسید. هینزپتر، در تاریخ ۶ جولای ۱۹۳۷ (۱۳۱۶) در شهر راتسبورگ آلمان به دنیا آمد و در هامبورگ بزرگ شد.

او کار خود را به عنوان خبرنگار از سال ۱۹۶۳ (۱۳۴۲) آغاز می‌کند و فراز و نشیب‌های بسیاری را در شغل خود تجربه می‌کند. هینزپتر بیش از هر چیزی به خاطر گزارش‌هایی که از کره‌جنوبی و قیام گوانگجو در سال ۱۹۸۰ (۱۳۵۹) تهیه کرده، معروف شده است. این خبرنگار از دید مردم کره‌جنوبی یک قهرمان است.

آرزوی یورگن هینزپتر در دوران مدرسه، خواندن پزشکی و درمان مردم بود، اما مثل خیلی‌های دیگر رویاهای کودکی در هینزپتر تغییر کرد. یورگن به جای آنکه پزشکی بخواند، در سال ۱۹۶۳ (۱۳۴۲) عضو سرویس خبری ARD آلمان در هامبورگ شد.

بعد از ۴ سال کار در ایستگاه تلویزیونی آلمان، مسیر حرفه‌ای هینزپتر عوض شد و خودش را به استودیویی محلی محدود نکرد. این خبرنگار به هنگ‌کنگ سفر می‌کند و در آنجا مشغول به کار می‌شود؛ چون تنها دفتر ARD در جنوب آسیا، در آن زمان در هنگ‌کنگ قرار داشته است. در همان زمان‌ها، هینزپتر برای پوشش خبری در جنگ ویتنام به آن کشور می‌رود. سفر هینزپتر به ویتنام عواقب خوبی برای او ندارد، زیرا او در شهر سیگان که اکنون با نام هوشی‌مین شناخته می‌شود، مجروح شده و ماموریتش نیمه‌کاره باقی ماند.

بعد از مجروح شدن در ویتنام، هینزپتر را به توکیو منتقل می‌کنند. سرویس خبری ARD دفتر تازه‌ای را در ژاپن تاسیس کرده بود و هینزپتر یکی از اعضای اصلی آن به حساب می‌آید. این خبرنگار از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۹ (۱۳۵۱ تا ۱۳۶۸) در آن دفتر کار می‌کرد. در مدتی که هینزپتر در ژاپن به عنوان خبرنگار فعالیت می‌کرد، چند بار برای تهیه خبر به کره‌جنوبی سفر کرده بود.

این خبرنگار آلمانی، درباره وقایع امنیتی رژیم «پارک جانگ هی» در کره‌جنوبی خبرهایی را آماده کرده بود و حتی مصاحبه‌ای با «کیم یانگ سَم» داشت که در آن زمان رییس حزب دموکرات جدید کره بود.

کیم یانگ سَم، قبل از ۱۸ می ۱۹۸۰ (قیام گوانگجو) در حبس خانگی بود. این فرد سال‌ها بعد، یعنی از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۸ (۱۳۷۲ تا ۱۳۷۷) رییس‌جمهور کره می‌شود. در واقع، کیم یانگ سَم هفتمین رییس‌جمهور کره‌جنوبی است.

ی

وقتی اوضاع کره در دهه ۱۹۸۰ به هم ریخت، هینزپتر در ژاپن مشغول به کار بود. وقتی او درباره شورش مردم گوانگجو می‌شنود، خیلی سریع خودش را به کره می‌رساند. روز ۲۰ می، دو روز پس از شروع قیام گوانگجو، یورگن هینزپتر به این شهر می‌رسد و شروع به فیلمبرداری از وقایع می‌کند، اما مشکل فقط فیلم گرفتن و مراقبت از مستندات نبوده، هینزپتر باید فیلم‌ها را پخش می‌کرد.

زمانی که قیام گوانگجو اتفاق می‌افتد، اینترنت نبود تا با یک کلیک و زدن دکمه‌ی آپلود، فیلمی جهانی شده و همه‌ی مردم دنیا از وقایع مطلع شود. هینزپتر مجبور بود راهی برای خروج فیلم‌ها از گوانگجو پیدا کند، برای همین او تصمیم می‌گیرد فیلم را در بسته بیسکویت جاسازی کند و بسته را به شکلی تزیین کند که هدیه‌ ازدواج به نظر برسد.

هینزپتر بسته بیسکویت حاوی فیلم‌های گوانگجو را به توکیو برده و از آن‌جا به آلمان می‌فرستد. این خبرنگار بار دیگر به کره برمی‌گردد و در روز ۲۳ می، از حکومت نظامی و عزاداری مردم این کشور برای عزیزان از دست رفته‌شان، عکاسی می‌کند. مدت کوتاهی پس از این جریانات، فیلمی که یورگن هینزپتر به آلمان فرستاده بود، در همه‌ی کشورهایی که با ARD همکاری می‌کردند، پخش شد.

ماجرای این خبرنگار آلمانی با کره‌جنوبی به‌ این سادگی تمام نمی‌شود. شش سال بعد از قیام گوانگجو، در سال ۱۹۸۶ (۱۳۶۵) و در میان التهابات سال‌های پایانی ریاست‌جمهوری «چان دو هوَن»، هینزپتر توسط یکی از لباس شخصی‌های دولت دو هوَن از ناحیه گردن مجروح می‌شود.

یورگن هینزپتر در سال ۱۹۹۵ (۱۳۷۴) در ۵۸ سالگی خودش را بازنشسته کرده و به زادگاهش بازمی‌گردد. بنیاد گرامیداشت ۱۸ می ۱۹۸۰، به واسطه‌ی اینکه هینزپتر تنها کسی بود که صدای مردم کره را به جهانیان رساند، بنایی رو به یادش تاسیس کرده است.

شبکه تلویزیونی KBS 1 در کره‌جنوبی، سال ۲۰۰۳ فیلمی که هینزپتر از قیام گوانگجو تهیه کرده بود را با عنوان «می ۱۹۸۰- شاهدان چشم آبی» پخش می‌کند. در همین سال و همچنین سال ۲۰۰۵، جوایزی از سوی انجمن روزنامه‌نگاران کره‌جنوبی به هینزپتر اهدا می‌شود.

هینزپتر ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶ از دنیا می‌رود. درباره محل فوت او اختلاف‌نظرهایی وجود دارد. برخی معتقدند این خبرنگار در دانشگاه لوبک از دنیا رفته و عده‌ای بر این باورند که هینزپتر در زادگاه خود چشم از جهان فرو بسته است.

کسانی که فیلم کره‌ای راننده تاکسی را دیده باشند، از ماجراهای مربوط به گزارشگری هینزپتر در قیام گوانگجو آگاه هستند.