تو

شب ز من و نور ز تو، جان من و وفای تو

نی ز من و ساز ز تو،حال من و هوای تو

سنگ ز تو شیشه دلم، ناز ز تو رعشه دلم

کام‌ من و شراب تو، مست من و رضای تو

لب به لب از ترانه دل، زهر ز تو حلال دل

فرش به عرش می برد، ناز و کرشمه های تو

آذر تو شمع دلم، هست ز تو بود دلم

آتش جان گداز تو، غم ز من و گشای تو

سینه به سینه می رود حال خراب عاشقی

میل بهار می کند چلچله ی سرای تو

جلوه گری می کنی در پس هر نشانه ای

تازه کند جان من سلسله ی عطای تو

نیست دگر خفا ز شر گر بدهی بشارتی

بهجت بی حد من و مرگ من و لقای تو