آذر نامه

خیال

حالی به شرح و شرحی ز حال نیست -سهمت ز روزی دنیا کمال نیست

عمر

گذراندم مجالی به قماری -نپختم سفالی به تنوری

بندگی

دلدار ما رخست نمود ،عاشق به پا خیز_ اقبال ما شد بندگی با خود درآویز

تو

شب ز من و نور ز تو، جان من و وفای تو- نی ز من و ساز ز تو،حال من و هوا...

عذر

خسته ام از گفتگو وز طلب مهر او - تیرگی بخت من طرف نبست های و هو

به گاه

بگاه نوشت سرشت آدمیان - ببست مرا عهد، به مهر ورزیدن

بگشا

دمی به سوی من آور آن نگاه روحانی - که آنچه سخت نماید، شود به آسانی

بخوانم

گفتی مرا که بخوانم، ای دل ربای دل - گفتم به روی دیده ، ای روشنای دل

نیم

نی نیم اهل طرب و ز طلب آکنده شوم - در طلب روی نگار، شمع چو آیینه شوم

ناز

بیخودم و مست هو ، در هوس بوی او - پاک برفت عقل و هوش در طلب کوی او

1
2
›