آدمايی که شروع به خوندن اين پست می‌کنن.

ادمایی که واقعا بهت گوش میدن.

ادمایی که با شوق یه چیزی رو میگن.

ادمایی که چشمای خیره شون بهت لبخند میزنه.

ادمایی که بذر نهال میکارن.

ادمایی که قدمشو آهسته تر میکنه تا با هم راه برین.

ادمایی که با هر سنی وقتی میخنده دنیا انگار باهاش میخنده.

ادمایی که حواسشون پرت کجاست نمیدونم هی میرن تو در و دیوار.

ادمایی که صبح اول وقت سراغشونو تو پارک میگیری.

ادمایی که هواتو دارن. هواشونو داری.

ادمایی که خاطره میشن.

ادمایی که خنده میشن رو لبت.

ادمایی که وقتی نگاهش کردی تو چشمش امید بود.

ادمایی که طرز نگاهتو تغییر میدن.

ادمایی که هر بار بهت نگاه میکنن چیزی در درون تو عوض میشه.

ادمایی که هنرشون اینقدر قشنگه که وقتی میخوای ازشون تعریف کنی انگار کلمه ها روی ورق میرقصن.

ادمایی که تو بن بست کنارتن.

ادمایی که وقتی یادشون میکنی یه لبخند واقعی بی هوا میشینه رو گونه ت. (دقت کردین داره این تکرار میشه برام جمله ش. نتیجه نوشتنش و تکرار همین به بیان های مختلف برام جالب بود.)

ادمایی که موسیقی دهه هفتاد یا هشتاد برات میفرستن.

ادمایی که میگن نمیدونم.

ادمایی که شمع وجودتو شعله شو نگه میدارن.

ادمایی که اثر پروانه ای میذاره یه لبخندش رو زندگیمون.

ادمایی که یهو شمع شب تولدتو فوت میکنن و جلو جلو واست آرزو.

ادمایی که بی هوا برات هدیه میخرن.

ادمایی که یهو با حرفشون ناراحتت میکنن و چه میدونی اونا نزدیک ترینا به قلب و دلتن.

ادمایی که با یه کلمه ساده یا یه نگاه یا یه صحبت یادت میندازن یه لطفی به خودت بکنی و خوشبین باشی.

ادمایی که سیگار میکشن و دلیلشون واسه ش.

ادمایی که اون زرد نشسته تو دل آسمون واسه یکین

ادمایی که قلب بنفش زندگی دارن تو وجودشون

ادمايی که ميشن صاحب همون خونه نقلی پر از خاطره میشن اون مادربزرگ و پدربزرگ ها.

ادمايی که نمیذارن تعریف بقیه اونها رو تعریف بکنه.

ادمایی که به اندازه سختی پیدا کردن یه چیز گمشده بین شن های ساحل و یا برف بازم واسه کمک به دیگری تلاش میکنن.

ادمایی که موزیک خوب ریتم زندگین.

ادمایی که نمیتونن ببینن چه اتفاقی میوفته اما ادامه میدن.

ادمایی که به سحر یک واژه درخشان تنها در قلبشان ایمان میاورند و آن زمان دنیایشان روشن میشود.

ادمایی که بهترین راه و روش زندگی رو دارن. منظورم زندگی تو یه خونه شناوره که تمام مایحتاج فرد و کسایی که آدم دوستشون داره رو آدم با خودش اینور و اون ور میکشه. هر وقتم اراده میکنی میری به یه مکان و زمان دیگه.

ادمایی که نگاهشون بهت و فکرشون یه جای دیگه ست.

ادمایی که

سخته حس خوب نوشتن. می ارزه . فکر

ادمایی که .....ادامه دارد همینطور بهش اضاف میکنم....در حال ویرایشم

ذوق انتشار.?

پ.ن:‌ تو هم حس خوب این جمله ها رو ادامه بده و حتما سعی کنین یه جمله رو دست کم کامنت کنین. مرسی ازتون که خوندین(◡‿◡✿) ?(◕‿---)

پ.ن: داشت خوب جلو میومد. اگه این لحن داغون که بعضی وقتا میوفته رو نوک زبونم بذاره.??