کتاب خوانی دیجیتال یا فیزیکی؟ بالاخره کدام یک؟

نمی‌دونم برای شما هم پیش اومده یا فقط من این مرض رو دارم که وقتی کتاب می‌خونم توی سرم یه صدایی غیر از صدای خودم تکرار میشه. حالا بعضی وقت‌ها مثلا اون صدای دوبلورهای محبوبم رو توی ذهنم میارم و با صدای اونا میخونم و اینطوری بهتر یاد می‌گیرم.

البته که دوران تحصیل یاد گرفته بودم که درس‌هایی که نیاز به تمرکز دارم رو اینطوری یاد بگیرم. مثلا شیمی رو میذاشتم جلوم و صدای دوبلور آلن دلون (خسرو خسروشاهی) میومد تو ذهنم و مسائل شیمی رو اینطوری میخوندم و یاد می‌گرفتم.

جالب‌تر از همه صدای راز بقا (پرویز بهرام) بود که همیشه برای یاد گرفتن مفاهیم «زیست شناسی» و «زمین‌شناسی» استفاده می‌کردم.

خلاصه که چون با این صداها بزرگ شدم یه جورایی دلم میخواد تو ذهنم برای مرور مطالب ازشون استفاده کنم.

اما تجربه کتاب صوتی و دیجیتال تقریبا ناامیدم کردند. یه صدای خاص، از یه نفر با یه لحن بدون هیجان و خیلی وقت‌ها «ضعیف» به نظر میاد. شاید من با استانداردهای بالایی صدای دوبله شده رو از نسل طلایی دوبله شنیدم و یادم مونده. خلاصه که اصلا با کتاب دیجیتال صوتی حال نمی‌کنم.

کتاب کاغذی هم که خب «بوی کتاب» مهم‌ترین بخششه. ولی وقتی راه میرم همش نمیشه پادکست گوش کنم. جایی دوست دارم واقعا کتاب باشه؛ ولی صدا اون صدایی نیست که من میخوام.

دیشب داشتم رویاپردازی می‌کردم که یه امکان روی اپ کتابخونم داشته باشم که مثلا ازم اسم دوبلور و صدا بخواد یا حتی نمونه صدای خودمو داشته باشه و بعدش با همون صدایی که خواستم، با امکان تغییر لحن و تن صدا و همه ‌این‌ها برام کتاب بخونه.

شما هم این مشکل رو دارید؟ یا فقط من چنین مرضی دارم؟