سبک معماری متابولیسم چیست ؟

در دهه 1960، گروهی از معماران ژاپنی رویای شهرهای آینده را در سر می پروراندند و ایده های جدید و هیجان انگیزی تولید می کردند. دیدگاه های کوروکاوا کیشو، کیکوتاکه کیونوری، ماکی فومیهیکو و دیگر معمارانی که تحت تأثیر تانگه کنزو Kenzō Tange قرار گرفته بودند، جنبشی معماری را به وجود آورد که «متابولیسم» نام داشت.

این نام که از مفهوم بیولوژیکی گرفته شده است، از تصویری از معماری و شهرها گرفته شده است که توانایی موجودات زنده برای ادامه رشد، تولیدمثل و دگرگونی در پاسخ به محیط خود را دارند.

ایده‌های آن‌ها با مفاهیمی مانند شهرهای دریایی که خلیج توکیو را فراگرفته‌اند، و شهرهایی که با بزرگراه‌هایی در آسمان به هم متصل شده‌اند، که در آن خودروها از میان مجموعه‌ای از ساختمان‌های مرتفع عبور می‌کنند، باشکوه و شگفت‌انگیز بود.

متابولیسم در زمانی پدیدار شد که ژاپن از ویرانی های جنگ بهبود یافته بود و وارد دوره رشد سریع اقتصادی شده بود. مردم احساس می کردند که ایجاد شهرهای ایده آل راهی برای ساختن جوامع بهتر خواهد بود.

تولد متابولیسم

متابولیسم یک جنبش معماری بود که در ژاپن آغاز شد اما تمام جهان را تحت تاثیر قرار داد. تانگه کنزو که به معماری در مقیاس شهرها می اندیشید، تأثیر شدیدی بر تولد متابولیسم داشت. طرح جامع هیروشیما و مجتمع مرکز صلح هیروشیما که نقطه ی آغاز برای معماری و طراحی شهری ژاپن پس از جنگ است.

همچنین تغییرات در طراحی شهری ژاپن در زمان جنگ و پس از جنگ را دنبال می‌کند، و به ویژه بر ایده‌هایی برای شهرهای آینده که در سال 1960 در مانیفست «متابولیسم/1960 - پیشنهادها برای شهرسازی جدید» در سال 1960 ارائه شد، تمرکز می‌کند.

پروژه های شاخص ساخته شده سبک متابولیسم

• مرکز مطبوعات و پخش یاماناشی

در سال 1961 کنزو تانگه از گروه خبری یاماناشی ماموریتی برای طراحی دفتر جدیدی در کوفو دریافت کرد . و همچنین دو شرکت خبری و یک شرکت چاپ، ساختمان نیاز به یک کافه تریا و مغازه‌ها در طبقه همکف داشت تا با شهر مجاور ارتباط برقرار کند. همچنین باید در طراحی خود انعطاف پذیر باشد تا امکان توسعه آینده را فراهم کند.

تانگه فضاهای سه شرکت را بر اساس عملکرد سازماندهی کرد تا به آنها اجازه دهد تا امکانات مشترک را به اشتراک بگذارند. او این توابع را بر اساس نیاز به صورت عمودی روی هم چید، به عنوان مثال، کارخانه چاپ در طبقه همکف است تا دسترسی به خیابان برای بارگیری و حمل و نقل را تسهیل کند.

• برج مطبوعاتی و پخش شیزوکا

در سال 1966 تانگ برج مطبوعاتی و رادیویی شیزوکا را در منطقه گینزا توکیو طراحی کرد. این بار تنها با استفاده از یک هسته، تانگه دفاتر را به صورت جعبه‌های فولادی و شیشه‌ای کنسولی چید. با نقطه گذاری بلوک های سه طبقه با یک بالکن شیشه ای تک طبقه، بر روی کنسول تأکید شده است.

فرم های بتن از ساختمان با استفاده از آلومینیوم ریخته شد قالب و آلومینیوم است به عنوان یک روکش فلزی باقی مانده است.

• برج کپسول ناکاگین

نماد متابولیسم، برج کپسول ناکاگین کوروکاوا در منطقه گینزا توکیو در سال 1972 ساخته شد و تنها در 30 روز تکمیل شد.

کپسول ها از خرپاهای جوش داده شده فولادی سبک ساخته شده اند که با ورقه های فولادی که بر روی هسته های بتن مسلح نصب شده اند پوشیده شده اند. عرض این کپسول ها 2.5 متر و طول آن چهار متر است و در انتهای آن پنجره ای به قطر 1.3 متر قرار دارد. این واحدها در ابتدا شامل یک تخت، کابینت های ذخیره سازی، حمام، تلویزیون رنگی، ساعت، یخچال و تهویه مطبوع بودند، اگرچه وسایل اضافی اختیاری مانند استریو در دسترس بود. اگرچه کپسول ها با هدف تولید انبوه طراحی شده بودند، اما هرگز تقاضا برای آنها وجود نداشت. نوبو آبه مدیر ارشد طراحی ساخت برج کپسول ناکاگین را مدیریت می‌کرد.

• تراس تپه، توکیو

پس از کنفرانس جهانی طراحی، ماکی شروع به فاصله گرفتن از جنبش متابولیسم کرد، اگرچه مطالعات او در فرم گروهی همچنان مورد توجه متابولیست ها بود. در سال 1964 او کتابچه ای با عنوان بررسی ها در فرم جمعی منتشر کرد که در آن به بررسی سه فرم شهری پرداخت: فرم ترکیبی، ابرساختار و فرم گروهی.

تراس کنار تپه The Hillside Terrace مجموعه ای از پروژه ها است که به سفارش خانواده آساکورا Asakura در هفت مرحله از سال 1967 تا 1992 انجام شده است.

• نمایشگاه اوزاکا 1970

ژاپن به عنوان مکان برای نمایشگاه جهانی 1970 انتخاب شد و 330 هکتار در تپه های Senri در استان اوزاکا به عنوان مکان در نظر گرفته شد. ژاپن در ابتدا می خواست میزبان نمایشگاه جهانی در سال 1940 باشد، اما با تشدید جنگ لغو شد.

یک میلیون نفر که برای سال 1940 بلیط خریداری کرده بودند، در سال 1970 مجاز به استفاده از آنها شدند.

کنزو تانگه به ​​کمیته تم برای اکسپو پیوست و همراه با یوسو نیشییاما مسئولیت برنامه ریزی اصلی سایت را بر عهده داشت.

موضوع اکسپو "پیشرفت و هماهنگی برای بشریت" بود. تانگه دوازده معمار از جمله آراتا ایزوزاکی، اوتاکا و کیکوتاکه را برای طراحی عناصر منفرد دعوت کرد.

او همچنین از اکوان خواست تا بر طراحی مبلمان و حمل و نقل نظارت کند و از کاوازوئه برای سرپرستی نمایشگاه Mid-Air درخواست همکاری کرد.

برج اکسپو کیکوتاکه در بلندترین تپه در محوطه قرار داشت و به عنوان نقطه عطفی برای بازدیدکنندگان عمل می کرد. از یک توپ عمودی و فضای مفصلی ساخته شده بود که یک سری کابین به آن متصل شده بود.

معماران برجسته متابولیسم

• کنزو تانگه (Kenzo Tange)

ایدئولوژی و خط مشی مولفه‌های سازه‌ای جنبش متابولیسم را معرفی کرد.

معمار برجستهٔ ژاپنی است. او طراح «هتل تهران» است، که قرار بود در تقاطع بلوار کشاورز و خیابان حجاب کنونی (روبروی وزارت کشاورزی و پایین‌تر از دبیرستان آیت‌الله سعیدی) ساخته گردد، که ساخت آن با انقلاب ۱۳۵۷ نیمه کاره ماند.

• فومیهیکو ماکی (Fumihiko Maki)

در زمره معماران نسل جوانی بود که در ۱۹۶۰ جنبش متابولیسم در محفل آنان شکل گرفت.

معمار برجستهٔ ژاپنی است. موزه هنر میلدرد لین کمپر از آثار اوست. او در سال ۲۰۱۱ مدال طلای ای آی ای را دریافت کرد.همچنین در سال ۱۹۹۳ به خاطر کارش که اغلب به اکتشاف در کاربردهای پیشروانه مصالح جدید و ترکیب فرهنگ ژاپنی و فرهنگ غربی مربوط می‌شود، توانست جایزه پریتزکر را از آن خود کند.

• کیونوری کیکوتاکه(Kiyonori Kikutake)

در سراسر دوران زندگی اش به جنبش متابولیسم ژاپن وابسته بود. مهمترین مشغله ذهنی کیکوتاکه در ارتباط با طرحهای آرمان گرایانه فضایی بود که در طرح خانه شخصی اش به نام خانه آسمان در ۱۹۵۶در توکیو به نمایش درآورد.

• کیشو کوروکاوا (Kisho Kurokawa)

معماری کوروکاوا بهترین الگوی تندیس واره‌ای تجسم متابولیسم بود که با فرم‌های علمی تخیلی، تجلی یافت.

متولد ۱۹۳۴ و متوفی ۲۰۰۷، معمار مشهور ژاپنی بود. از مهمترین نوشته‌های او می‌توان به متابولیسم در معماری اشاره کرد که به بیانیه ای برای سبک معماری متابولیسم تبدیل شد.

او در معماری خود مفهوم هم‌زیستی در معماری را نخستین بار مطرح کرد.