سالی که گذشت و سالی که می‌آید

هرسال نزدیک تحویل سال همه به تلاطم‌اند. می‌دوند تا برنامه‌های از پیش تعیین شده‌شان را به سرانجام برسانند، و اگر پیش نرود کلی حرص و جوش و اعصاب خوردی برای خودشان فراهم می‌کنند.

آمادگی برای تحویل سال، و نشستن دور سفره‌ی هفت سین غایتی است که باید به سرانجام برسد. باید همه با آرامش، با لباس نو و آراسته سر سفره بنشینند و یا با قرائت قرآن و به تازگی با گوش دادن به برنامه‌های تلوزیون و رادیو، سال را عوض کنند.

لحظه‌ی تحویل سال برای ما ایرانی‌ها لحظه‌ی مهمی است. آنقدر مهم که باورهایی خاصی در مورد آن پیدا کرده‌ایم.

مثلا اعتقاد داریم که هر کاری موقع تحویل سال انجام بدهیم، سال بعد آن کار را بطور دائم انجام می‌دهیم. یا اگر کاری را به اتمام نرسانده باشیم آن کار تا سال دیگر ناتمام باقی خواهد ماند‌. درست و غلطش پای خودمان، نمی‌دانم، اما اینهمه تلاش و تکاپو به وقت تحویل سال، به نظرم در واقع نهیبی است که طبیعت به ما می‌زند.

اینهمه دوندگی برای رسیدن به هدفی و برای رسیدن به یک نقطه.

برای ما که مثل درختان خوابیم و باید بیدار شویم.

ما که بی‌ثمریم و باید ثمردهیم.

ما که چوب خشکیم و باید جوانه بزنیم، بارور شویم و میوه بدهیم؟

براستی میوه‌‌ی این درخت تنومند چیست؟

درخت وجود ما چندساله‌است؟

آیا تا بحال ثمری داشته است؟

برای انسان عاقل و ناظر، هر واقعه‌ای یک تذکره است.

در این روز آخر سال، تاملی باید.

بهتر است کمی به گذشته نگاه کنیم.

به سالی که گذشت و سالهایی که گذشته است. آیا می‌شود برای این سالها فایده‌ای شماره کرد؟

اگر بشود چیزی یافت که عالیست حتی اگر کم باشد.

از قدیم عادت داشتم آخر سال، سالی که بر من گذشت را تحلیل کنم. داشته و نداشته‌هایش را, خوبی ها و بدی‌هایش را و در انتها آنچه در آن بدست آورده‌ام یا از دست داده‌ام.

البته که از نظر دین، اینکار باید در انتهای هرروز انجام شود، کاری که محاسبه‌ی نفس نام دارد.

بهرحال در انتهای سال، وقتی همه می‌دویم که به سال تحویل برسیم بدنیست هر وقت قرار و آرام گرفتیم کمی به آنچه برما گذشته و عملکرد یک سال خودمان نگاه کنیم.

تاکید می‌کنم عملکرد خودمان. تاکیدم به این دلیل است که جدیدا وقتی از گذشته حرف می‌زنیم همه تحلیلگر سیاسی و اجتماعی می‌شوند و بلافاصله پشت تریبون می‌روند و در مقام یک مقام آگاه اظهار نظر می‌کنند جامعه و مملکت و امور داخل و خارج را تحلیل می‌کنند و در این میان هیچ ارزشی برای خودشان قائل نمی‌شوند.

اما جامعه‌ی ما از آحاد افراد تشکیل شده است. جمعیتی از افراد که اعمال هر کدامشان در سرنوشت جمع دخیل است و تاثیر دارد.

اگر همه‌ی ما ابتدا خودمان و عملکرد خودمان را تجزیه و تحلیل کنیم و خوب وبدش را جدا کنیم، مطمئنا جمع نیز پیرو چنین دقتی سعادتمند خواهد شد.

در انتهای سال۱۴۰۱ با تحلیل گذشته، اشتباهات خود را بپذیریم و راه جبرانش را پیدا کنیم, موفقیت‌های خودمان را ببینیم و انکار نکنیم و بابت آن خودمان را تشویق کنیم.

و در ابتدای سال ۱۴۰۲ تصمیم بگیریم که دوباره احیا شویم، جوانه بزنیم. خود را بشناسیم و با تلاش گنج‌های نهانی وجود خود را آشکار کنیم.

از لحظات خود استفاده کنیم و خود را ارتقا دهیم. کمتر وقت خود را هدر دهیم و بیشتر رشد کنیم.

مطالعه و‌تحقیق و روابط مثبت اجتماعی را فراموش نکنیم. و سعی کنیم که کمتر اشتباه کنیم.

تحویل سال، یک دگرگونی است، تحول است. نه فقط در طبیعت که در همه‌ی عالم.

و محول آن خداست. خدایی که محول حال‌هاست و مدبر شب و روز و زیرو رو کننده‌ی قلبها و جان‌ها.

تحول در سال جدید یعنی پیشرفت و تغییر رو به جلو، رو به کمال و بهتر شدن.

تد

از اعماق دل سال خوب و پرتلاش و پربرکتی را برای همه آرزو می‌کنم و امیدوارم مردم در سال آینده پرتلاش تر و امیدوارتر زندگی کنند و نتیجه‌ی تلاش خود را ببینند. سالی پر از برکت و خیر و شادی پیش روی همه باد.