مرا از آغوش امنت جدا نکن...

چند روز پیش داشتم یه فرمی رو پر می‌کردم که رسیدم به این سوال: "شغل؟"

بی درنگ نوشتم: "مادری"

مسئولی که فرمو ازم گرفت نگاهی به برگه انداخت و با دیدن این گزینه خندید و گفت: "خانوم اگر اشتغال خاصی ندارید لطفن بنویسید خانه دار"

گفتم: " اشتغال که زیاد دارم ولی خب اشتغال اصلیم مادریه "

خودش خط زد و نوشت خانه دار.

نخواستم مته به خشخاش بذارم و بحث کنم. من واقعن مهمترین و ارزشمندترین مشغولیتمو نوشتم.

به قول مامانیم که می‌گه: «مگه شغلی مهمتر و ارزشمندتر از پرورش یک انسانم هست؟»

میدونی؟

تو این دوره زمونه زیاد دیدم خانومایی که مشغول شغل شریف خانه‌داری و مادری هستند، انگار یه شرم و خود کم بینی خاصی دارند. انگار از ارزش و مقام و سختی کارشون غافلند.

شاید فکر می‌کنند اینکه یه خانم آشیانه و خانوادشو رها کنه و مثل آقایون وارد جامعه بشه، نشانه‌ی توانمندی و ارزش بالای اونه!!

می‌خوام به این دسته از خانومای نازنین یه چیزی بگم:

درسته که یه خانم اونقدر توانمنده که می‌تونه مثل یه مرد کار کنه و پذیرای مسئولیتهای اجتماعی بشه

ولی...

هیـــــــــــــچ مردی قدرت و توان اینو نداره که حافظ نهاد خانواده و پروَرَنده‌ی یک انسان برای طی کردن مسیر رشد و تکامل باشه.

آره هیـــــچ مردی نمی‌تونه مادر باشه

ولی...

هر زنی قابلیت اینو داره که هم پدر باشه و هم مادر.

ما زنا قابلیت‌ها و توانایی‌های خودمون رو نشناختیم.

دلم می‌خواد فریاد بزنم و بگم:

آهـــــــــــــــــای مادراااا !!!!

✓ ببینید جایگاه والا و ارزشمندتون رو

✓ بفهمید که چه مسئولیت و کار سخت و سنگین و مهمی دارید

✓ آگاه باشید که شما انسان ساز و جامعه سازید

یکی از بزرگترین خیانتایی که دنیای مدرن به انسان کرد و همچنان ادامه داره، شکستن تقدس و ارزش جایگاه مادریه.

وقتی قداست و ارزش مادری از بین می‌ره??

زمان گذاشتنِ مادر برای بچه‌هاش بی معنی می‌شه??

اونوقت مادر حوصله‌ای برای تربیت و پرورش فرزندش نداره??

چون اون رو موجودی مزاحم و مانع پیشرفت و آزادیش می‌دونه و یا در بهترین حالت تصور می‌کنه با وقت گذاشتن واسه فرزندش داره اتلاف زمان می‌کنه و فرصتاش رو از دست می‌ده!!!

اینجاست که دنیای مدرن جلو میاد و راهی رو برای خلاصیِ مادر از دردسر بچه‌ داری پیشنهاد میده. مثل:

_ مهد کودک❌

_ پرستار ❌

_ تب لت و لپ تاپ و بازی رایانه‌ای و انیمیشن‌های فلان و بیسار❌

_ و...

✅ و کودکی که باید در آغوش امن و پرمهر مادر پرورش پیدا کنه و تربیت بشه،

❌هویتش رو از رسانه یا افراد غریبه می‌گیره. بدون اونکه نیازهای اساسی او تأمین بشه.

نیازهای روانی و اساسی کودک چیه؟

اولین، مهمترین و بنیادی‌ترین نیاز کودک که سنگ بنای سایر نیازها و احساسات اونه امنیت هست.

طبق گفته‌ی جفری یانگ:

تأمین احساس امنیت کودک از نان شب واجب‌تر است و برای او مسئله‌ی مرگ و زندگیست.

و روانشناسان و صاحب نظران حوزه‌ی بالینی و روان درمانی، بالاتفاق تنها مکان تأمین نیاز کودک به امنیت رو "آغوش خانواده" می‌دونند.

?به قلم:

••✧-❥فاطمه سادات جزائری❥-✧••