♪ موطلایی؛ «جیمز جویس» به روایت «سید برت»! ♪

از راجر کیت (سید) بَرِت، خواننده، آهنگساز، گیتاریست و نقاش انگلیسی و پایه‌گذار اصلی گروه افسانه‌ای «پینک فلوید» پیش‌تر بسیار گفته‌ام.
او تنها هشت سال در عرصه‌ی موسیقی فعال بود و پس از این مدت به انزوا گروید و ۳۵ سال باقی‌مانده‌ی عمرش را دور از آشنایان، دوستان و رسانه‌ها گذراند اما موج سونامی‌واری که در همان اندک زمانِ فعالیتش در موسیقی معاصر به راه انداخت تا به امروز در حال پیشروی است.

◄ یکی از منتقدان معروف موسیقی در روزنامه تایم چنین می‌گوید:
او ون‌گوگ دنیای موسیقی است!
ون‌گوگ دنیا را دیگرگونه می‌دید و همان‌طور که می‌دید بر بوم نقاشی می‌آورد.
سید برت نیز دنیا را به گونه‌ای دیگر می‌دید و این دیگرگونه دیدن را در شعرها و آهنگ‌هایش مجسم می‌ساخت.
اما او هم مانند همه‌ی نوابغ بزرگ جهان، مشکلات شخصی خودش را داشت. غالباً نوابغ نمی‌توانند با انسان‌ها و دنیای پیرامون خود کنار بیایند.

«سید» در یکی از تلاش‌های خلاقانه‌اش برای تلفیق موسیقی مدرن با آثار ادبی کلاسیک، شعری از «جیمز جویس» را از مجموعه‌ی «Chamber Music» برگزید و برای آن آهنگ ساخت و خواند که بسیاری آن را بهترین کار وی می‌دانند.

◄ در ادامه برگردان این شعر کوتاه را ببینید و شاهکار «سید» را بشنوید و لذت ببرید:

♪ مـــوطلایــــی ♪

خم شو از پنجره‌ات به بیرون
مو طلایی!

می شنوم که
آوازی نیمه شبی می‌خوانی

کتابم بسته است
دیگر نمی‌خوانم‌اش
رقص آتش را
بر کف اتاق نظاره‌گـَــرَم.

کتابم را رها کرده‌ام،
اتاقم را ترک گفته‌ام،
چون آواز تو را
از دل تاریکی شنیدم.

خواندن و خواندن...
آن آوازِ دلنشین

خم شو از پنجره به بیرون،
مو طلایی!