روزنامهنگار و پژوهشگر مطالعات فرهنگی، علاقهمند به سینما، ادبیات، عکاسی، فلسفه، جامعهشناسی و کارآفرینی
خانه کجاست؟ نگاهی به سریال ماهنامه خانه
همه ما به جایی برای زندگی و آرامش فکر میکنیم. فرقی ندارد چند سال از عمرمان گذشته، رویای اتاقی از آن خود همیشه با ماست. درست همانطور که در کودکی به دنبال اتاقی برای خلوت میگردیم تا آن را به روش خود تزیین کنیم، در بزرگسالی نیز خواهان یک چهاردیواری برای آرام کردن روح و جسممان هستیم.
خانه در ظاهر مفهومی فردی به نظر میرسد اما واقعیت این است که خانه میتواند به مفهومی اجتماعی تبدیل شود. سینما و صنعت سریالسازی در سالهای اخیر به مفاهیم بسیاری پرداختهاند که در لابهلای این مسائل، موضوع خانه و بیخانمانی وجود داشته است. در حالی که فیلمها و سریالهای زیادی به مسئلهی مالکیت یک خانه، اجارهنشینی و زندگی در خانههای مخروبه پرداختهاند، اما همیشه این موضوعات در حاشیه قرار داشته یا به حاشیه رفته است.
سریال کرهای ماهنامه خانه (월간 집) یکی از تازهترین سریالهای کرهای است که توسط شبکه تلویزیونی جیتیبیسی (JTBC) ساخته شده و نگاه متفاوتی به سبک زندگی مردم این کشور انداخته است. این سریال را در ایران با نام انگلیسی آن Monthly Magazine Home یا «خانه مجله ماهانه» میشناسند.
ماهنامه خانه برخلاف باقی سریالها و فیلمها، تمام تلاشش را برای ساخت تصویر متفاوتی از خانه انجام داده است. کارگردان این سریال «ای چَنگمین» (이창민) است که از سال ۲۰۰۵ کار خود را با دستیاری آغاز کرده است. این کارگردان سالهای زیادی کارگردان و دستیار کارگردان سریالهای شبکه تلویزیونی SBS بوده و از سال ۲۰۱۷ به طور اختصاصی برای شبکه تلویزیونی JTBC سریال میسازد.
یکی از مهمترین آثار تلویزیونی در کارنامه این کارگردان، سریال طنز دو فصلی به وایکیکی خوشآمدید (Welcome to Waikiki) است.
نویسنده این سریال تلویزیونی نیز «میانگ سو هیان» (명수현) است که از سال ۱۹۹۶ کار خود را به عنوان فیلمنامهنویس آغاز کرده و حدود ۱۰ سال با شبکه MBC همکاری داشته است. میانگ سو هیان از سال ۲۰۰۸ تا سال ۲۰۱۵ نویسنده سریال خانم یانگ اِ زشت (Ugly Young-A) بوده که یکی از طولانیترین سریالهای کرهای است. همکاری این نویسنده با شبکه تی وی اِن (tvN) با خانم یانگ اِ زشت شروع شد و پس از آن نیز سه سریال دیگر برای این شبکه نوشت. سریال ماهنامه خانه اولین همکاری این نویسنده با شبکه جیتیبیسی است.
کیم جی ساک (김지석) و جانگ سُمین (정소민) بازیگران اصلی سریال ماهنامه خانه هستند که هر کدام تجربههای متفاوتی در بازیگری سریال، فیلمسینمایی و حتی خوانندگی دارند.
کیم جی ساک را به دلیل بازی در نقشهای مکمل بیشتر میشناسند.این بازیگر در ابتدا کار خود را به عنوان رپر آغاز کرده، در دانشگاه زبان آلمانی خوانده و سپس در رشته محتواهای فرهنگی کارشناسیارشد گرفته است. یکی از نقشهای خوب این بازیگر را میتوان در سریال اُ هه یانگ دیگر (또! 오해영) دید.
جانگ سُمین برخلاف کیم جی ساک بیشتر در نقشهای اصلی حاضر شده است. این بازیگر با نقش خود در سریال بوسه شیطنتآمیز (장난스런 키스) به شهرت رسید و پس از آن مسیر هنریاش را با پیوستن به کمپانی اسام (에스엠컬처앤콘텐츠) ادامه داد.
چرا نباید تماشای سریال ماهنامه خانه را از دست داد؟
سریال ماهنامه خانه، درباره زن سی و چند سالهای است که با وجود تمام تلاشهایی که در زندگیاش انجام داده، خانهای از آن خود ندارد. در مقابل این زن، مردی قرار دارد که همهی تلاشش را برای افزایش سرمایه با خرید و فروش املاک انجام میدهد. مفهوم خانه از دید این دو شخصیت کاملا متفاوت است. زن، بیپول است اما فقر مانع او برای سرزندگی و امید نمیشود؛ مرد اما میلیاردری خشک و بیاحساس است که به تنها چیزی که در زندگی میاندیشد پول است و بس!
شخصیت مرد این سریال، یو جَ سانگ (유자성) دوران سخت کودکی و نوجوانی را برای زنده ماندن و پول درآوردن تلاش کرده و در یک چشم بر هم زدن، با اعتماد به یکی از همکارانش تمام سرمایهاش را از دست میدهد. این ضایعه، بیاعتمادی را به جان او میاندازد و خود را از محبت محروم میکند.
در ابتدا این سریال به خاطر اطلاعاتی که شخصیت مرد در زمینه املاک و مستغلات در اختیارمان قرار میدهد، جذب این سریال خواهیم شد. پس از آن میتوان در این سریال مشکلات و دغدغههای مردم کره را در خصوص تهیه مسکن لمس کرد. هر چند ابتدای این سریال مثل اکثر سریالهای کرهای شاهد بیانیهای درباره خیالی بودن شخصیتها و موقعیتها هستیم، اما حقایقی از بازار آشفته مسکن در این کشور را میتوان در سریال ماهنامه خانه دید.
چطور میتوانیم دغدغههای مردم کرهجنوبی در مورد تهیه خانه را در سریال «ماهنامه خانه» درک کنیم؟ نَ یانگ وان (나영원) شخصیت اصلی زن این سریال ویراستاری است که به دلیل نداشتن دانش کافی در زمینه املاک پول پیش خانهاش را از دست میدهد. خانهای که این ویراستار در آن زندگی میکرد درست پس از بیکار شدنش تخلیه میشود چون صاحب خانه بدون اطلاع او خانه را به فرد دیگری فروخته و متواری شده بود.
پس از مدت کوتاهی، «نَ یانگ وان» به واسطه یکی از همکاران قدیمیاش شغلی را در ماهنامه خانه پیدا میکند. حضور این زن در ماهنامه خانه رویای خانهدار شدن را بار دیگر در وجودش زنده میکند.
برخلاف «نَ یانگ وان» که رسانه و تولید محتوای خلاقانه برای مخاطبان را در اولویت کارش قرار میدهد، مدیرعامل این ماهنامه، «یو جَ سانگ» فقط برای فروش خانههایی که خریداری کرده و مشارکت در خرید و فروش املاک پا به دنیای رسانه گذاشته است.
سریال ماهنامه خانه علاوه بر نمایش فضای کار رسانهای و تلاشهایی که تیمهای مختلف برای تولید یک ماهنامه میکشند، فرهنگ سازمانی در تحریریه یک مجله را به نمایش میگذارد. اگرچه مشت همیشه نمونهی خروار نیست و این ماهنامه هم همانطور که ابتدای هر قسمت نوشته میشود فضایی خیالی و ساختهی تصورات ذهن نویسنده است، ولی باید قبول کرد که بخشی از ماهنامه خانه با توجه به شناخت نویسنده از یک رسانه مکتوب به رشته تحریر درآمده است.
شکل ساختمان این ماهنامه شبیه یک خانه است و همین موضوع صمیمیت را در آن افزایش میدهد. از طرفی، ماهنامه خانه در هر اپیزود به زندگی طبقات مختلف جامعه و شکاف طبقاتی میان مردم کره میپردازد. خانههای لوکس در کنار اتاقهای زیرپلهای قرار میگیرند و در هر قسمت بارها به مسئلهی میزان درآمد با اجارهها اشاره میشود.
مثل تمام سریالهای رمانتیک کرهای، مثلث عشقی، سوتفاهمهای ریز و درشت، قهر و آشتیهای تمام نشدنی و خیلی کلیشههای دیگر در این سریال تکرار میشود. با اینکه کلیشههای تکراری ممکن است مخاطب را از تماشای سریال منصرف کند اما طنزهای موقعیت، دیالوگهای به یادماندنی و انگیزشی «ماهنامه خانه» را دیدنی میکند.
خانه، از نگاه هر کسی مفهوم ویژهای دارد. وقتی سریال ماهنامه خانه را میبینید احتمالا یاد ترانه «خونه» از مانی رهنما میافتید؛ تنها تفاوت سریال و آهنگ در این است که خواننده از شما میپرسد «به من بگو خونه کجاست؟» ولی در سریال شما کشف میکنید که خانه برایتان چه معنایی دارد.
در نهایت سریال «ماهنامه خانه» به صنعت گردشگری کرهجنوبی کمک میکند. سفرهای متنوعی که تیم این مجله به اطراف سئول پایتخت کرهجنوبی میروند، همچنین سفر به شهر کیانگجو در قسمتهای آخر این سریال تبلیغات مثبتی برای گردشگری است. گفتنی است کیانگجو یکی از قدیمیترین شهرهای کره است که تاریخی غنی دارد.
مطلبی دیگر از این انتشارات
دربارهی فیلم شعر (Poetry)، اثر ای چَنگدُنگ (Lee Chang-dong)
مطلبی دیگر از این انتشارات
پروانهها میسوزند اما … (نگاه کوتاهی به سریال میدانم اما…)
مطلبی دیگر از این انتشارات
میزانسن یک سکانس از فیلم اُکجَ (okja) به کارگردانی بُنگ جونهُ