عمق فاجعه به روایت آمار و مقایسه

چند روز پیش داشتم با خودم می‌گفتم این اتفاقاتی که در غزه می‌افته، این فجایع انسانی و کشتار، قبلا برای مردم ایران در زمان جنگ هم اتفاق افتاده، فقط اون زمان رسانه‌ها به اندازه الان پیشرفته نبودند که ازش مطلع بشیم. مثلا اون زمان دست هر کسی یه گوشی و دوربین نبوده که از شهدا و مجروحین فیلم بگیره و توی شبکه‌های اجتماعی منتشر کنه...

برای این که بفهمم جنگ غزه هولناک‌تره یا جنگ شهرها در ایران(یعنی حمله صدام به شهرها از طریق بمب‌افکن، موشک و سلاح شیمیایی)، یه نگاهی به آمارها کردم...

جنگ شهرها در ایران، یعنی دوره‌های بمباران و موشک‌باران شهرها در دفاع مقدس، غیر از بمباران خرمشهر و آبادان، پنج دوره بود: بهمن ۶۲، فروردین ۶۴، دی و بهمن ۶۵، بهمن ۶۵ تا اردیبهشت ۶۶، و زمستان ۶۶. سرجمع یازده ماه. با بمباران‌های اول جنگ، شما فرض کنید یک سال.

در این بازه‌های زمانی، مرکز و نیمه غربی ایران(مساحتی حدود ۵۰۰هزار کیلومتر مربع) مورد حمله قرار می‌گرفت.

غیر از بمباران توسط هواپیماهای جنگنده، عراق در مجموع ۵۳۲ موشک به ۲۵ شهر ایران پرتاب کرد که ازین تعداد ۴۱۰ موشک به مناطق مسکونی اصابت کرد. اگر همه موشک‌ها از نوع اسکاد بی باشند، می‌شه چیزی حدود سه‌هزار و صد تُن مواد منفجره. غیر از این صدام حدود ۶هزار بمب شیمیایی هم استفاده کرد که اگر فرض کنیم هر بمب ۵۰۰ کیلو بوده، می‌شه سه‌هزار تن که البته بیشترش در مناطق جنگی استفاده شده. از حجم بمب‌ها اطلاع ندارم، ولی اگر حملات موشکی و خمپاره‌ای رو نادیده بگیریم، ۱۲۷ شهر ایران حدود ۴هزار بار مورد حمله هوایی قرار گرفتند. هر هواپیمای سوپراتاندارد و میگ ظرفیت حمل ۳ تن مواد منفجره داشتند.

کل شهدای غیرنظامی ایران در این جنگ، یازده هزار نفر تا پانزده هزار نفر بوده. از این تعداد، شش هزار نفر زن و هفت هزار نفر کودک زیر ۱۴ سال بودند.

دقت کنید:

حدود یک سال بمباران و موشک‌باران نیمه غربی و مرکز ایران(یعنی یک منطقه گسترده، حدود ۵۰۰هزار کیلومتر مربع) ←← استفاده از حدود ۱۵ هزار تن مواد منفجره⬅️ ۱۱ تا ۱۵هزار شهید غیرنظامی، ۶هزار زن و ۷هزار کودک

حالا غزه؛

از ۱۵ مهر ۰۲ تا ۱۷ آبان ۰۲ یعنی یک ماه و دو روز،

مساحتی به اندازه ۳۶۰ کیلومتر مربع یعنی نیمی از شهر تهران،

استفاده از ۳۲هزار تن مواد منفجره و ۱۳هزار بمب،

⬅️شهادت ۱۰۵۶۹ نفر که ۴۳۲۴ نفر از آن‌ها کودک و ۲۸۲۳ نفر آن‌ها، زن هستند، به علاوه ۲۵۵۰ مورد مفقودی که ۱۳۵۰ نفرشان کودک‌اند و هنوز زیر آوار...

(و جالبه بدونید الان که دارم این پست رو ویرایش می‌کنم، ۱۴ آذره و آمار شهدای غزه به ۱۶هزارنفر رسیده، یعنی از کل شهدای غیرنظامی جنگ ایران و عراق هم بیشتر شده...)

و من اصلا نمی‌خوام درباره نوع مهمات و بمب‌هایی که اسرائیل علیه مردم غزه استفاده می‌کنه حرف بزنم...

یه چیز دیگه رو هم یادم رفت بگم؛
ایران در زمان جنگ فقط از سمت غرب مورد حمله بود، تحریم بود اما محاصره نبود!
در ایران مناطق امنی بود که مردم می‌تونستن موقتا بهش پناه ببرند، مثلا روستاها یا نیمه شرقی امن بود.

ولی غزه از تمام جهات مورد حمله اسرائیله، هم از جهت خشکی و هم از دریا، و هیچ منطقه امنی در غزه وجود نداره.
مرز جنوب غزه هم بسته ست.
نه راه فراری،
نه غذا و آب و دارویی...

حالا فهمیدید عمق فاجعه رو...؟

ولی
مردم غزه خدایی رو دارند که از تمام ارتش‌های دنیا قدرتمندتره...

ا

اللهم عجل لولیک الفرج...?

پ.ن: اگه حتی یه درصد به رژیم صهیونسیتی حق می‌دید، حتما توی انسانیت‌تون یه تجدید نظر بکنید!

پ.ن۲: این جنایات اسرائیل با بهونه‌های خنده‌داری مثل دفاع مشروع و تروریستی بودن حماس و... توجیه نمی‌شه. قضیه واضحه، اسرائیل اشغالگره و حق دفاع مشروع فقط متعلق به مردم فلسطین و گروه‌های مقاومته. اگه حمله صدام به شهرهای ایران دفاع مشروع بود، حمله صهیونیست‌ها به غزه هم دفاع مشروعه!

پ.ن۳: می‌پرسید فلسطینی‌ها چرا با وجود این که قدرت کافی برای مقابله با اسرائیل ندارن وارد جنگ شدن؟ اولا این که اسرائیل به مردم غیرنظامی و مناطق مسکونی حمله می‌کنه و هنوز پیشروی قابل توجهی در خاک نوار غزه نداشته، نشون میده که قدرت نظامی فلسطینی‌ها قابل توجهه. دوما که اگه من و شمام سال‌ها تحت اشغال و آپارتاید و محاصره بودیم، حتما همین کاری رو می‌کردیم که مردم غزه انجام میدن! ترجیح می‌دن شهید بشن ولی زیر چکمه صهیونیست‌ها زندگی نکنن. فکر نکنید اسرائیل با این‌ها داشته به خوبی و خوشی زندگی می‌کرده و یهو فلسطینی‌ها به سرشون زده و حمله کردن! اسرائیل به روش‌های مختلف سعی داشت گلوی این مردم رو فشار بده. حالا مثلا کرانه باختری که با اسرائیل در صلح هستن خیلی وضع خوبی دارن؟!