هدف وسیله رو توجیه میکنه؟ (پول درآوردن از راه بازی‌سازی به هر قیمت)

امروز توی لینکداین اتفاقی با یه توسعه دهنده آشنا شدم که تو کشور امارات متحده عربی مشغول ساخت بازی هستن. اسمشون INFINITE8 هست.

نکته جالب توجه این بود که همه اعضا به اتفاق ایرانی هستن. اما وقتی بازی تولید شدشون که توی استیم منتشر شده رو میدیدم هیچ حسی از ایرانی بودن نداشت و بیشتر شبیه بازی‌های شرقی چینی و کره‌ای میزد (با کاراکترهای اغواکننده با اندام برجسته!) اسم بازی Naxia هست و یه بازی اکشن نقش‌آفرینی hack-and-slash با دوربین ایزومتریکه. بازی دارای یک مکانیک مبارزه خاص هست که شامل کومبوهای زنجیروار میشه که از نزدیک و فاصله دور میشه روی دشمن پیاده کرد.

یکی از سازندگان این بازی بهزاد خرسند هست که سابقاً بازی‌هایی مثل فریاد آزادی: تنگستان برای کامپیوتر و رستاخیز رو برای موبایل ساخته بوده. شخصاً بازی فریاد آزادی رو دوست داشتم و یه اول شخص استاندارد بود که متاسفانه با کمی تاخیر منتشر شد و نتونست اونقدری که باید دیده بشه. اما رستاخیز یه بازی آنلاین پر اشکال (تو نسخه بتا) بود که نتونست تو جذب مخاطب موفق عمل کنه. البته اصلاً محتوای رستاخیز رو نپسندیدم و اونم با وجود کاراکترهای ایرانی، تماماً وام گرفته از بازی‌های خارجی بود با سلاح‌های عجیب و غریب مثل عصای تک چشم و پوشش نصفه و نیمه کاراکترهای زن و ...

اینکه چی میسازن و چجوری پول در میارن به خودشون مربوطه، مخصوصاً که از ایران رفتن. اما کاش وقتی میریم، فرهنگ قشنگمون رو هم با خودمون سوغاتی ببریم. نمونه خوبش: بازی انگاره