مرد بودن چقدر سخت است ...

بچه که بودم همیشه دلم میخواست پسر باشم همیشه میگفتم خوش به حال پسر ها همه ی امتیاز ها مال آن هاست از استادیوم و فوتبال گرفته تا همین حجاب
اما حالا در آستانه ی جوانی مینویسم مرد بودن سخت است...
کسی برای مردها برای خستگی هایشان برای شب هایی که بی هدف ،از ناراحتی قدم میزنند چیزی ننوشته است
مردها مثل ما زن ها پیچیده نیستند برای فهمیدنشان فقط کافی است به چشم هایشان نگاه کنید تا قلبشان را لمس کنید

مرد بودن چه قدر سخت است... مردها مثل ما وقتی ناراحتند نمی توانند یه دل سیر تو بغل دوستشان گریه کنند نمی توانند لاک بزنند و دلشان برای این همه زیبایی غنج برود و ته دلشان از خودشان خوششان بیاید باید همیشه حتی وقتی از غم قامتشان خم شده است لبخند بزنند و بگویند “خوبم” تا دل عشقشان قرص شود

مرد بودن چه قدر سخت است....
باید همیشه قوی و شجاع باشند چون آن ها مرد هستند کسی ناز آن ها را نمی کشد چون مرد ها قهر نمی کنند...!!

به راستی مرد بودن چه قدر سخت است...
شما خانم ها،شما سفیر های عشق روی زمین با این پسر بچه های خشن و اخمو مهربان باشید خستگی هایشان را شانه باشید آن ها مثل شما در بچگی به عروسک ها مهربانی نکردند مادر عروسک ها نبودند آن ها با جمله: ‘مرد که گریه نمیکند’ همه ی بی حوصلگی هایشان را قدم زدند به آن ها حق بدهید....
اما دنیا بدون مردان، بدون این پسر بچه های خشن که بازی بلد نیستند و جر زنی می کنند زیبا نیست...

دختࢪ‌ماھ