نجات یافتگان اسکویید گیم واقعی و 551 نفر مرده

روی میز، ظروف غذاهای طلا و نقره گذاشته شده. تمام مهمانان دور هم جمع شده اند تا نهایت لذت را ببرند. همه ماسک‌هایی برای پوشاندن صورتشان زده اند که تقریبا سرشان را بزرگتر کرده است. یکی از مهمانان ماسکی طلایی با گلوله‌هایی بزرگ روی آن بر سر دارد و در کنارش مهمانی دیگر ایستاده است با ماسکی پر از نقاشی چشمان مونالیزا که انگار صدها چشم به تو خیره شده است.

میزبانان سر می‌رسند، خانمی با لباس سفید و سری گوزن به همراه شوهرش آقای پارک.

به مهمانان خوش آمد گویی می‌کنند و به سمت میزهای پذیرایی راهنماییشان می‌کنند. صحنه‌ی میزها مهمانان را متعجب یا شوک برانگیز نمی‌کند. سر عروسک بچه‌ی سوراخ شده وسط میز. روی میزهای دیگر لاک پشت های بزرگی را می‌بینیم که معلوم نیست مهمانان می‌توانند آنرا بخورند یا نه.

گوشه‌ای عروسک بی لباس زنی روی میزی پر از گل‎ های رز می‌بینیم که مهمانان غذایشان را از روی بدن عروسک سرو می‌کنند.

آقا و خانم پارک جزو طبقه‌ی ثروتمند جامعه هستند و صاحب ساختمان Brothers' Home که از ماجراهای این ساختمان در قسمت دوم گفتم. آنها به فکر ساختن ساختمانی دیگر و جمع کردن آدم‌های بیچاره‌ی دیگر برای نجات دادن آنها هستند.

در اسکویید گیم فصل دو، کاراکتر اصلی به طراحان بازی می‌گوید:

تو از آدم‌های بیچاره سوءاستفاده میکنی و یکی یکی مرگشان را جلوی چشمت میبینی تا فقط مشتری‌هایت را سرگرم کنی؛ و در آخر میگویی این تصمیم خودشان بوده که شرکت کنند و سعی در پنهان کردن حقیقت داری.

طراح بازی پاسخ میدهد:

هر کسی که مرد تنها یک بازیکن بود که بازی را باخت. آشغالی که از مسابقات حذف شد. در حین حرف زدن ما هم دنیا پر از آشغال می‌شود. اگر دنیا تغییر نکند، بازی هم تمام نخواهد شد.

بازی ای که هان بعد از سال‌ها زندگی کردن در خانه‌ی برادران سعی در اتمامش دارد. او و چند نفر از قربانیان رو به روی ساختمان مجلس کره‌ی شمالی جمع شده اند و هر روز سعی می‌کنند اعتراضشان را به دولت برسانند. هر روز در یک مربع کوچک زندگی می‌کنند و گرسما و سرما را تحمل می‌کنند همراه با تحقیرهای مردم.

تا بالاخره هان و مردم توانستند آقا و خانم پارک را به دادگاه بکشانند؛ پس پلیس به ساختمان Brothers' Home رفت تا آقای پارک صحبت کند، او درخواست صحبت با درجه‌دارهای پلیس کند، بوی روغن انسانی مثل زمانی که موی انسان بعد از چندهفته نشستن چرب می‌شود در ساختمان، حواسش را پرت کرد. آقای هان با دیکتاتور وقت کره‌ی شمالی روابط صمیمی داشت.

در دادگاه، آقا و خانم پارک به مدت 10 سال زندان و 500 هزار دلار جریمه، محکوم شدند. اما آقای پارک درخواست تجدید نظر می‌کند و مجازات به 4 سال در زندان و 0 دلار جریمه کاهش پیدا می‌کند. آقای پارک دوباره درخوسات تجدید نظر می‌کند و در نتیجه فقط به 2 سال و 6 ماه زندان محکوم می‌شود! آیا قتل ۵۵۱ نفر به فقط دو سال به عنوان مجازات ختم می‌شود؟