نامه های شماره دار نوشته ی زری هستن و بی شماره ها نوشته ی علی
نامه صد و بیست و سه ( عذر خواهی دنیا)
علی ۴۰ ساله ی من سلام
یه مدتی وایرال شده بود تو مجازی که میگفتن ولی دنیا بهمون فلان چیز و بدهکاره ، بهمان چیزو بدهکاره.
مثل سفر به اروپا ، یه پاسپورت درست درمون ، یه دل آروم ، دنیا اومدم تو یه کشور دیگه و ....
منم اون تایم خیلی چیزا داشتم بگم، برای طلبکاریهام از دنیا. خیلی چیزا .
اما ، از اون موقع تا حالا دنیا کلی از بدهی هاشو صاف کرده باهام. هر بار دیدنت ، هر بار بغل کردنت ، هر بار بوسیدنت ، حتی هر بار باهات حرف زدن ، چه تلفنی چه حضوری . همشون انگار عذرخواهی دنیاست ازم. به ازای همه ی اشک ها و اندوه های ته نشین شده توی قلبم.
یار دور عزیزم
شاید خودتم ندونی ، اما نور بودی برام تو تاریک ترین نقطه ی زندگیم، خورشید بودی برام تو یخبندان ترین روز زندگیم و آب بودی رو آتیش جگر سوز ترین اتفاق زندگیم.

اگه قرار باشه تولد تو فقط برای یکی مبارک و میمون باشه ، اون یه نفر قطعا منم .
مبارکمی عشق زری
تولدت مبارک
بوسه
مطلبی دیگر از این انتشارات
تناقض.
مطلبی دیگر از این انتشارات
برای الهه، قدیسِکفشدوزکها
مطلبی دیگر از این انتشارات
شب مهتاب