خسته نباشید

مثل اینکه علاقه کنکور به من، بیشتر از علاقه من به فرار از اونه. حالا حالا ها این داستان ادامه داره!

قبل از این جنگ، به زندگی بعد از کنکور فکر می‌کردم و اهدافی که برای خودم گذاشته بودم. لیستشان نکردم تا بماند بعد از کنکور با حوصله، در آرامش حرم امام رضا ساعت‌ها درموردشان فکر کنم و بنویسم. فعلا که زندگی طور دیگری پیش رفته. آلارم گوشی‌ام صدای پدافند شده و زنگ‌های استراحت بین بازه‌های درسی‌ای که به هر فکری و کاری می‌گذرند به جز درس خواندن برای کنکور، با چک کردن اخبار پر شده‌اند. ترسم دیگر از مرگ نیست. از بی‌فایدگی است. بی فایده زیستن یا مردن.

اما این خوب است یا نه؟

لعنت به جنگ؟

بعضی ها چنان از جنگ و جنگ زدگی این‌طرف و آن طرف می‌نویسند انگار که هنوز هیچی نشده، به وضعیت غزه خدایی نکرده دچار شدند. با خبر اصابت هر پهباد و موشک، شهید شدن هر ایرانی، وطن فروشی یا مزدوری بعضی‌ها قلب همه‌مان به درد می‌آید. اما به قول دوستی:

ناسلامتی جنگه. حلوا که خیرات نمی‌کنند.

فکر می‌کنم برای همه واضح و روشن باشد، چه ایرانی چه فلان بازیگر هالیوودی، که جنگ بر ما تحمیل شد. البته کم و بیش انتظارش می‌رفت دیر یا زود، چنین اتفاقی رخ بدهد. به هر حال به عنوان تنها کشوری که مستقیم مقابل زورگویی‌های آنها ایستاده‌ایم، تهدید مهمی برایشان به شمار می‌رفتیم و می‌رویم.

ما باید به خودمان افتخار کنیم که در بخش مهمی از تاریخ در سمتی درست قرار داریم. تاریخی که به‌ دستان پرتوان ما نوشته خواهد شد و به امید خدا، پایان صهیونیست(بخوانید شیطان) خواهد بود. نام ایران در جهان پرآوازه‌تر از قبل خواهد شد و به یاد از کوروش کبیر:

عدالت را بر جهانیان می‌بخشیم.

جنگ آسیب دارد. کشته دارد. هزینه و سختی دارد. اما این جنگ، که جنگ حق و باطل است در پایان فرصت‌های بسیار بیشتری از هزینه‌هایش خواهد داشت. پس...

به معنای واقعی کلمه، خسته نباشید.

سرباز جان به کف، کادر درمان زحمت‌کش، آتش نشان قهرمان، مردم عادی، سیاستمداران، اقتصاددانان، در کل، ای انسان‌ها، خسته نباشید و خسته نشوید. کسی چه می‌داند شاید جنگ طولانی‌تر از حد انتظار شد و اسرائیل مانند الان کم آسیب‌تر از پراید نماند. شیطان که کم قوا نیست. درست است که خدا (حالا اسم خدای بر حقتان هر چه می‌خواهد باشد) با ماست اما صبر و جهاد لازمه‌ی موفقیت است. اگر بیست سال دیگر این جنگ طول کشید، قول می‌دهی تنها یک روز مانده به فتح دنبال صلح و سازش و آتش‌بس نباشی؟ اگر نه، به صبر و ایمانت اضافه کن. شاید که در یک قدمی نابودی همیشگی آنها بودیم و همین غر زدن‌های ساده‌ی ما اجازه ادامه عملیات را نداد.

پس بیاید زندگی کنیم، فرصت‌های این جنگ مهم را غنیمت بشماریم و خود را برای آینده‌ای مبهم اما درخشان آماده کنیم.

درخواست:

لطفا گول نخوریم، دنبال صلح نباشیم و از جنگ فرار نکنیم. وگرنه پیروزی حتمی ما، منجر به شکستی می‌شود که برای همیشه در تاریخ نابود و ناپدید می‌شویم.

لطفا اعدامشان کنید. سرشان را تنشان جدا کنید و در میادین شهر بچرخانید. بگذارید ترس همراه همیشگی خائنان باشد. چهره شطرنجی و اعدام و محاکمه دادگاهی جایی در شرایط کنونی ندارد.

لطفا خود را آماده کنیم، مسئولیت پذیر باشیم و به درد ایرانمان بخوریم.

لطفا مراقب کلاممان باشیم.

لطفا تاریخ را مطالعه کنیم. آگاه و آگاهی بخش باشیم.

لطفا امر به معروف و نهی از منکر را جدی بگیریم. این سلاح و توصیه اسلامی در علم تاثیرات عمیقش در تحولات هر جامعه و فرهنگی اثبات شده. حالا نامش این نام اسلامی باشد یا هر چیز دیگری.

لطفا برای ظهور منجی خود، دعا کنید. ظهور نزدیک است اگر خرابش نکنیم، انشالله.

به امید سلامتی همه عزیزانمان و سربازان کشورمان، و سربلندی و پیروزی کشور عزیزتر از جانمان، ایران.