«عُجب»

داشتم سخنرانی استاد پناهیان رو گوش میکردم.قشنگ گفت....میگفت که اولین نتیجه بد خوب بودن میتوه عجب باشه ینی خود پسندی . این خودپسندی میتونه باعث شه خودت رو از بقیه بالاتر بدونی و باعث شه باهاشون سرد رفتار کنی...با گوش کردن به سخنرانی ایشون این نتیجه رو گرفتم؛ببین سه حالت وجود داره:

۱-شاید چیزی که فکر میکنی درسته و اون چیزی که غلطه اونجور نباشه که تو فکر میکنی.شاید اشتباه کرده باشی و اما دلیل نمیشه همیشه تردید داشته باشی و بگی شاید دارم اشتباه میکنم و درست و غلط رو من مشخص نمی کنم.تو طبق چیزهایی که فکر میکنی برو جلو و توکل کن به خدا اگر جایی اشتباه می رفتی بهت کمک کنه...

۲-حالا فهمیدی طرف کار اشتباه میکنه.ولی آیا مطمئنی در کل تمام کارهای خوب و بد و مثبت و منفی تو از اون بالاتری نه اون از تو؟در مجموع مثبت و منفی های شخصیت آیا مطمئنی برایند شخصیت تو از اون بالاتره و اون از تو بالاتر نیست؟مخصوصا با توجه به جریان احباط و تکفیر که خلاصش میگه که مثلا یه کار کوچیک درست یکی میکنه کلی گناهش بخشیده میشه و یه نفر مثلا صرفا یه غیبت میکنه کلی از صواباش میره واسه اونی که غیبت کرده ازش...

۳-حتی اگه کاملا طرف رو میشناختی و مطمئنی بودی از اون بالاتری که البته با توجه به اینکه شناخت ما از انسان ها سطحی هست و باطن افراد را تنها خدا و اولیای او می بینند تقریبا این کار غیر ممکن هست از نظر من ولی

باری

خلاصه

به هرحال

اگر اینطور چیزی هم شد ایا اهل بیت از ما بهتر نیستند؟پس آیا از ما دوری جسته و با تکبر به ما نگاه کردند؟آیا خدا از ما بالاتر نیست؟پس آیا به چشم تحقیر به ما نگاه کرد یا به چشم محبت؟

وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ ۖ وَلَا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا ۖ وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ ۖ وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ
با آنچه خدا به تو داده است، سرای آخرت را به‌دست بیاور. فراموش نکن که سهمت از دنیا، برای گذران زندگی، چقدر است. همان‌طورکه خدا در حق تو خوبی کرده است، تو هم خوبی کن و با اشرافی‌گری به‌دنبال برهم‌زدن آرامش جامعه نباش* که خدا اینجور آدم‌ها را دوست ندارد.»

پینوشت۱:البته این برای جمعیت مسلمان ها هست کسایی که حداقل زبونی اعتقاد دارن به ۵ اصل اسلام(به شرط این که منافق نباشن) اما برای کسایی که به اسلام کافرن این آیه صدق میکنه:

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ۚ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ ۖ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا ۖ سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ۚ ذَٰلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ ۚ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ ۗ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا
محمد پیامبر خدا و همراهانش در برابر دشمنان بی‌دین سرسخت‌اند و با خودشان مهربان. آنان را زیاد در حال رکوع و سجود می‌بینی. همیشه دنبال لطف و رضایت خدایند. نشانۀ بندگی و فروتنی از قیافه‌هایشان پیداست. این است وصفشان در تورات.اما وصفشان در انجیل: مثل زراعتی‌اند که خدا جوانه‌هایش را از دل خاک بیرون بیاورد و رشدشان بدهد تا محکم بشوند و بر ساقه‌هایشان بایستند؛ جوری‌که کشاورزان را سرِ ذوق بیاورد.خدا مسلمانان را این‌طور مقتدر می‌کند تا به‌واسطۀ آن‌ها بی‌دین‌ها را به‌خشم بیاورد. بله، خدا به همراهان پیامبر که ایمان آورده و کارهای خوب کرده‌اند، آمرزش و پاداشی بزرگ وعده داده است.

پینوشت۲:البته اینکه با هم مهربون باشیم به این معنا نیست اگر خطایی از هم دیدیم اون رو نگیم تا مبادا نشانه تکبر و اینکه من درست میگم تو نه نشه!امر به معروف و نهی از منکر در دین اسلامه و این کار پیش نیازش قضاوته...البته نه به این معنا که اگر یکی کار اشتباهی میکنه کل وجود طرف رو زیر سوال ببری اما باید اینجا قضاوت کنی که کارش اشتباهه و کار درست چیز دیگه ای هست و بعدش بهش امر به معروف و نهی از منکر کنی و بدون قضاوت کردن،این امر ممکن نیست و به هیچ وجه از عقاید صورتی رنگی که میگه همه مگه باید درست زندگی کنن؟تو کی هستی که قضاوت کنی و خوب و بد رو تشخیص بدی حمایت نمی کنم که هیچ به شدت هم محکوم میکنم:)...


این پست رو تقدیم میکنم به کیوی استوایی:)