عشق جنون آمیز!

?باباگوریو، پدر اسطوره‌ای ادبیات.
عشق جنون آمیز!❤
?این رمان اثری رئال از انوره دوبالزاک نویسنده‌ی رئالیست فرانسوی است که تصویری از جامعه‌ی بورژوازی قرن نوزده فرانسه را به تصویر می‌کشد.
داستان در یک پانسیون شکل می‌گیرد. پانسیون خانم ووکر که آدم های مختلفی با گذشته‌هایی که خودشان را در آن، جا گذاشته‌اند، دور هم جمع شده‌اند و وجه اشتراک‌ اکثرشان وضع مالی و روحی ضعیف است که به اتاق های معمولی پانسیون راضی شده‌اند.
شخصیت‌ها از هر طبقه‌ای از جامعه هستند.
?مضمون اصلی رمان مهر پدری است. عشق اسطوره‌ای پدر به دخترانش و همچنین نقد جامعه‌ی بورژوازی فرانسه که همه چیز در پول خلاصه می‌شود.

در جایی از رمان راوی می‌گوید:《و چه لجن‌زار عجیبی است، کسانی که در کالسکه به این لجن فرو می‌روند اشخاص شرافتمندی هستند اما آنهایی که پیاده گذرشان به آنجا می‌افتد دزدند.
اگر بدبختی دامن‌گیر‌تان شود و چیز بی اهمیتی بلند کنید شما را به عنوان یک حیوان تماشایی در میدان دادگستری به نمایش می‌گذارند اما اگر یک میلیون بدزدید در سالن ها شما را به عنوان نمونه تقوا نشان می دهند و برای اینکه اصول اخلاقی حفظ شود شما سی میلیون به نیروهای انتظامی و دادگستری می‌دهید بامزه است.》

✒و این پاراگراف به خوبی گویای وضعیت جامعه‌ی فرانسه‌ی قرن نوزدهم است، مردمی که برای پول و لباس های زیبا و خانه‌های اشرافی احترام بیشتری قائل هستند و در کل ارزش‌گذاری آدم‌ها بر اساس مقدار سکه‌های ته جیب آنهاست.
رمان با توصیف شروع می‌شود، توصیف ها در باباگوریو زیاد و با جزئیات بسیار‌اند، ویژگی مشترک رمان های رئالیسمی.
داستان بیشتر درباره‌ی دو شخصیت اصلی باباگوریو‌ و جوانی دانشجو به نام اوژن است.
این پسر جوان تمام آمالش وارد شدن در جمع اشرافی است و پذیرفته شدن میان آنها.
داستان روند کندی دارد اما پایانی تأثیرگذار و بسیار احساسی دارد.

❓اگر این اثر را خوانده‌اید، نظرتان را درباره‌اش بنویسید؟
❓در ادبیات کدام شخصیت ها را به خاطر دارید که بسیار عاشق باشند؟
❓ عشق، بیماری است یا عشق سبب بیماری است؟

#مریم_جعفری_تفرشی

?کپی با ذکر منبع✅