به کسی احترام می گذاریم که موافق ماست!!

با گشت و گذار در ویرگول (سایر شبکه های اجتماعی که هیچ! صحبت در مورد اونها مصداق آب در هاون کوبیدن هستش) در مورد پست ها و کامنت هایی که ابراز عقیده ای دارند، اغلب با پدیده ناخوشایندی برخورد میکنیم؛ بی احترامی.

نثار متلک به دختری که دلتنگ پدر شهیدش هست! هجمه به ابراز عقیده در مورد علایق سیاسی، توهین به ایدئولوژی مطرح شده، ناسزا به پرسش پیش اومده و ...

یاد جمله میخائیل بولگاکوف (اطمینان ندارم، شاید کس دیگه ای) می افتم: «به کسی احترام می گذاریم که موافق ماست» و جالب اینکه تحمل اظهار نظر مخالف رو نداریم و مدعی هم هستیم! متاسفانه به دلایل عدیده ای، آستانه تحمل اغلب ما به شدت پایین هست، شاید قدرت تغییر شرایط رو نداشته باشیم اما توان کنترل خودمون رو چی؟ به هر حال نظر هر کس محترمه و برای خودش دلایلی داره، اصولا در هر حوزه ای در سلایق، انگاره ها، دیدگاه و طرز فکر اختلاف نظر وجود داره،اصلا به قول دکتر شریعتی «تفکر بدون دشمن، پوچ هستش»، به جای بی احترامی باید از فرصت این اختلاف دیدگاه استفاده کرد و عقیده خودمون رو قوام ببخشیم و در ابراز عقاید بدنبال وجوه مشترک گشت و در پی تقابلی محترمانه باشیم؛ تعامل.

به نظر من اغلب، هدف از ارایه پست و یا کامنت های تند و زننده و یا مغایر با هنجارها، تهییج مخاطب و کل کل هستش (شاید اینم یه جور سرگرمی باشه!) پس چرا باید به ورطه این دام بیفتیم و چرا باید توهین رو با ناسزا پاسخ بدیم، به قول مولانا «گر تو به بد بدی کنی پس فرق چیست؟». توهین جز تخلیه عصبانیت گوینده، کارکرد دیگه ای نداره، اصلا چرا توهین و تمسخر که تنها اسلحه اندیشه بدون پشتوانه هست، برنده تر از منطق و دلایل متقن، سراغ دارید؟

و کلام آخر؛ بزرگوارانی که با یادداشتی دغدغه به چالش کشیده شده عقایدشون و خدشه دار شدن اون رو دارن، به هیچ وجه نگران نباشند، چرا که اصلا این فضا، توان استحاله و دگرگونی ایدئولوژی رو نداره و کسی که بدنبال طرح ریزی حقیقی عقایدش هست در این بستر به دنبال پاسخ نیست.

فرخی یزدی: به پیش اهل جهان محترم بود آنکس،که داشت از دل و جان احترام آزادی