خلق شادمانی؟!

خانم دکتر سونجا لیوبومیرسکی از افرادی هستند که در حوزه شادمانی تحقیقات زیادی انجام داده‌اند.

ایشان در کتاب چگونه شاد باشیم؟ به این موضوع به طور مفصل پرداخته است.

در این کتاب به فرمول جالبی می‌رسیم که فرمول شادمانی نام دارد.

طبق این فرمول ۵۰٪ سهم شادمانی ما به عوامل بیولوژیکی و ژنتیکی برمی‌گردد.

منظور این است که همه ما به لحاظ ژنتیکی به یو میزان مستعد شادمانی نیستیم، بعضی افراد مساعدتر هستند. ما آمادگی متفاوتی برای تجربه هیجان‌ها داریم.

جالب‌ترین موضوع این است که شرایط زندگی تنها ۱۰٪ بر روی شادمانی ما تاثیر دارد.

مثلا کجا زندگی می‌کنیم، خانواده، سطح تحصیلات، پول، سلامتی جسمانی و ...

این نکته برای من کمی باورنکردنی بود.

البته همه ما در اطرافیان خود پولدارهای افسرده و افراد متوسط و یا نسبتا ضعیف از نظر مالی اما شادمان را می‌شناسیم. و این ۱۰٪ تصور ما از اینکه اگر پولدارتر شوم، شغل بهتری داشته باشم، محیط زندگی‌ام را تغییر دهم و ... شادتر خواهم شد را زیر سوال می‌برد.

اما ۴۰٪ باقیمانده مربوط به چیست؟

این بخش به فعالیت‌های ارادی و اختیاری ما بازمی‌گردد.

برای مثال تقویت روابط اجتماعی، مقایسه نکردن خود با دیگران، غرقگی، بخشش،قدردانی، تجربه هیجان‌های مثبت، تعهد به اهداف معین شده، معنویات و داشتن معنا در زندگی، توجه به سلامتی، مهربانی و ....

و نیز فعالیت‌های آگاهانه و هدفمند دیگری که برای شادمانی پایدار انجام می‌دهیم.

بله ۴۰٪ از فرمول به انتخاب‌های ما برمی‌گردد.

اگر یک پارچ آب در نظر بگیریم، ۴۰٪ در مقابل ۶۰٪ می‌تواند رنگ، بو و محتوای مایع داخل پارچ را کاملا تغییر بدهد.

اضافه کردن ۴۰٪ آب تمیز به آب کثیف، پارچ آب را شفاف‌تر می‌کند. درست است کاملا تغییر نمی‌دهد اما تاثیر زیادی دارد.

حالا می‌توانم ورزشکاران،هنرمندان و افراد موفق بسیاری که دچار معلولیت بوده و شرایط محیطی معمولی و حتی محدودکننده هم داشته‌اند را به یاد بیاورم، که احساس شادمانی و رضایت از زندگی بالایی دارند، و متوجه می‌شوم که این افراد علیرغم محدودیت‌های جسمانی و محیطی تماما روی ۴۰٪ سرمایه‌گذاری کرده‌اند و توانسته‌اند فراتر از انتظارات جامعه ظاهر شوند.

ما با رفتارها و انتخاب‌های آگاهانه می‌توانیم از درون شاد باشیم و منتظر شادی از بیرون نمانیم.

و این نکته شاید اگر توسط افراد به خوبی درک و اجرا شود، زندگی ما با رفتارها و انتخاب‌های ما تغییر مثبتی خواهد داشت و ما مسئولیت خلق شادمانی و رضایت را برعهده می‌گیریم و انتظار معجزه از بیرون را نخواهیم داشت.