من چه کسی هستم؟

چهار تا فیلم بی ربط به هم که به نظرمن موضوع کلی آنها مطرح کردن یک سوال است . ما چه کسی هستیم و چه میخواهیم .

در یک پنجشنبه و جمعه ی رویایی چهارتا فیلم رو بدون اینکه تصمیم خاصی و یا فیلتر خاصی داشته باشم دانلود کردم و ببین که چی شد ! به نظرم یک مجموعه ی کاملا پیوسته بود .

انگار من از چند سال بعد آمده و دستم را گرفته و این فیلم ها را بهم معرفی کرده ( یک خود خاص پنداری محدود )

اسم فیلم ها به ترتیبی که دیدم :

Your name(2016)

citizen Kane(1941)

I'm Your Man (2021)

The Number 23 (2007)

1. Your name(2016)

اگر از آن دسته آدم‌های هستی که حوصله نداری برای معرفی یک فیلم دویست تا کلمه بخونی و فقط یک سوال داری که " ببینمش یا نه ؟ " بهت می‌گم اگر سی سال به بالا داری از این فیلم بهتر هم هست . البته شاید به دنیای انیمه و فرهنگ جاپون علاقه مند باشی ! می دونی جاپونی ها با اون پیچیدگی های خاص خودشون *

حالا چی شد این انیمه را انتخاب کردم ؟ کلا اهل انیمه نیستم و این فکر کنم اولیش بود . ولی خلاصه‌ی فیلم برام جالب بود " دختر و پسری که کالبدشان را با هم عوض می‌کنند !" هر چند امان از گوگل ترنسلیت ولی با این حال این خلاصه یک سوال جالب توجه در ذهن ایجاد می‌کنه ؛ یک سوال بزرگ البته ، " واقعاً دنیا از دید جنس مخالف چه جوری به نظر می‌رسه ؟ در واقع اگه از اون بالا بهش نگاه کنی چه فرقی داره ( نسبت به روبرو ) ؟ "

(خوب برای یک بعدازظهر سگی موضوع بدی نیست . بخصوص در حالی که هیچ قبرستونی نداری که بخوای از خونه بیرون بزنی.)

البته فیلم کمی فلسفه بافی هم کرده ، یعنی سعی کرده فلسفه بافی کنه ، ولی لایه‌ی اصلی فیلم همین موضوع " زاویه ی دید " اینکه فرق داره یا نه ! باید فیلم را خودتان ببینید و برداشت کنی که فرق دارد یا نه ؟ البته سوال دیگری هم هست که در طول فیلم شخصیت‌ها با صدای بلند از شما می پرسند : " من کی هستم ؟"

* پ.ن فوری : واقعا این جاپونی ها از دنیا چی میخوان ؟ یک دستگاه کپی/ پرینتر توشیبا تو محل کار داریم ، باور کن وقتی می‌خوای یک پرینت ساده یا یک کپی بگیری حس می‌کنی سوار هواپیما شدی . باید ده تا آپشن مختلف رو تنظیم کنی تا یک برگه کپی بگیره ، بزن بره دیگه لامصب رو من چه میدونم عمق تصویر چه مرگیه و باید چند باشه ، یک بخشنامه‌ی مزخرف که این حرف‌ها رو نداره ...

2. Citizen Kane

عاقا ! خوب من تا حالا ندیدم چه عیبی داره . راستش تا همین لحظه من این فیلم را با نجات سرباز رایان اشتباه گرفته بودم . برای همین هر وقت اسمش به میان می‌آمد می‌گفتم قبلا دیدم .

من یک جایی لا به لای نوشته هایم ذکر کرده بودم که " آدم‌ها فقط به خاطر این همیشه آرزوی پول دارند چون دقیقا نمی‌دانند چه می‌خواهند . بنابرین اگر یک روز غول چراغ جادو روبروی آنها ظاهر شود، از او پول می‌خواهند تا ببینند بعد چه پیش خواهد آمد . در واقع آنها همان‌قدر که در هر لحظه می‌دانند چه می‌خواهند ، مطمئن هستند این خواسته‌ی اصلی آنها نیست و بعدا پشیمان خواهند شد .

مضمون اصلی فیلم شهروند کین همین است( از نظر من ، که البته خیلی هم مهم است!!!)

به نظر می‌رسد 80 سال پیش هم کسی مثل من فکر کرده است ( لعنتی متقلب ) زمانی که هنوز فیلم از کتاب و شعر فاصله نگرفته بود و فیلمساز‌ها مقید بودند اثری هنری خلق کنند . زمانی که فیلم یک فریب رنگی نبود و قرار نبود یک دغل کاری سرگرم کننده باشد . فیلم سراسر یک مثنوی معنوی است و وقایع و اشخاص مانند قافیه‌های همگن به دنبال یک سوال هستند " انسان تا وقتی که فقیر هستند می‌دانند چه کسی هستند و چه می‌خواهند ؛ پول ؛ اما اگر یک‌دفعه پول از زمین و آسمان روی سر او ریخت چه ؟ "

آقای کین مردی که افسانه طور و در اثر یک اشتباه ساده به ناگاه به ثروتی تقریباً بی پایان دست پیدا می‌کند . یک انسان معمولی مثل من ، وقتی ثروتی بی پایان بدست بیاورد چه می‌کند ؟ چه می‌خواهد ؟ من چه کسی هستم ؟ همان که در فقر هستم و یا آنی که پولدار است؟

اگر در یک کلمه می‌خواهی بدانی فیلم خوبیست یا نه ؟ خوب برای یک چرت کوتاه پای تلویزیون بدک نیست .

3. I'm Your Man (2021)

اگر یک دکمه وجود داشت که تمام خواسته های بشر را برآورده می‌کرد آن‌وقت انسان بودن چه فایده‌ای داشت ؟

آیا انسان همان تلاش تاریخی است که برای رسیدن دارد یا آن موهوماتی است که برایش ارزشمند است ؟

آیا انسانی بدون تلاش به هر چیزی که می‌خواهد برسد باز هم آدم است؟

یا یک آدمی که همه چیز را می‌داند و دقیقا تمام آنچه لازم است را دارد و حتی با ذره بین نمی‌توان عیبی از آن گرفت باز هم انسان است؟

در واقع فیلم همان سوال را در ذهن متبادر " من چه کسی هستم ؟"

نیازهایم یا آنچه به دست آورده‌ام ؟ نقص هایمان یا توانایی هایمان ؟

فیلم بی حاشیه ، بی سروصدا ، بی ادعا و یاوه گویی ، بدور از هالیودیسم، بدون نیاز به صحنه‌های عجیب و غریب و خشونت بار ، سکس های بی پروا ، آدمکشی و قهرمان بازی‌های رایج ، پیام فیلم را منتقل می‌کند.

در حین دیدن فیلم گاهی دلم می‌خواست دستم بی اختیار برود روی ضربدر معروف و خلاص ولی تا بخودم آمدم تمام صد دقیقه فیلم را بی‌کم و کاست و با شوق دیده بودم و در تمام لحظات در حال قضاوت بودم ، قضاوتی که احتمالا تا مدت‌ها آن را نشخوار خواهم کرد . بین این چهار فیلم که گفتم این یکی محبوب من بود .

4. The Number 23 (2007)

تمام انسانها ، حتی آنها که فکر می‌کنند خیلی خاص هستند تنها یک عدد هستند . یک عدد متغیر بین یک تا چند ده میلیارد . فقط همین ، یک عدد . این ربطی به فیلم نداشت ، همین طوری خودم گفتم .

ولی واقعاً انسان کیست ؟ گذشته‌ای که گذشته و خاطراتی مربوط به سال‌ها پیش یا کسی که الان هست ؟

آیا راه فراری برای رهایی از گناهان وجود دارد ؟

فیلم با بازی درخشان جیم کری با کمی از گزافه‌های که برای تفریح بد نیست یک داستان غیرخطی را با شخصیت های ساده سازی شده روایت می کند . خمیر مایه داستان فیلم برای من همین سوال بود " من کسی هستم ؟ "

رفتار یا خاطره ؟

برای یک صبح که قراره کاملاً لش کنی فیلم عالی به نظر می رسه .