ادای دینی به شوبرت با گیتار و چلو

«دل دوباره بیدار است، لیک می‌گرید و

پیش می‌گیردم هماره

شب بی‌پایان.»

فردریش هولدرلین، برگردان بیژن الهی

شب (Die Nacht)، عنوان تازه‌ترین اثر چلیست آلمانی آنیا لخنر است که با همراهی گیتاریست آرژانتینی، پابلو مارکز منتشر شده است. این دو نوازنده که از حدود پانزده سال پیش اجراهای متعددی را با هم روی صحنه برده‌اند، در آلبوم شب به وین قرن نوزدهم سرک کشیده‌اند. همانطور که نام شوبرت بر پیشانی آلبوم خورده است، بیشتر دقایق این اثر اختصاص دارد به اجرای قطعات محبوبی از این آهنگساز نامدار. در کنار قطعات اصلی آلبوم که متعلق به شوبرت هستند، نوکتورن‌های سه‌گانه (Trois Nocturnes) از فردریش بِرگمولِر نیز همچون مکملی در فضای شوبرتی نو-رمانتیک آلبوم طنین‌انداز شده است.

بسیاری از قطعات شوبرت در زمان حیات خود او برای گیتار تنظیم و ثبت شدند و نوازندگان آلبوم شب نیز به جز در قطعات شماره 5 و 12 از همان نسخ باقیمانده برای اجرا بهره‌برده اند. شاید مهم‌ترین قطعه‌ی اجرا شده در این اثر سونات در A مینور برای آرپژیو و پیانو باشد که ترک‌های 6 تا 8 آن را شامل می‌شود. این قطعه که در اصل برای پیانو و آرپژیو (سازی متعلق به قرن 19 که با عنوان گیتار آرشه‌ای (Bowed Guitar) نیز شناخته می‌شد و به ویالنسل یا چلوی امروزی شباهت بسیار داشت.) نوشته شده است با گیتار مارکز و چلوی لخنر جلوه‌ای تازه یافته که شاید به آن روح شاعرانه‌ی فرانتس غمگین نزدیک‌تر باشد.