مروری بر آلبوم Human کاری از شای ماسترو

نویسنده: فیلیپه فرِیتِس

شای ماسترو، پیانیست اسرائیلی ساکن بروکلین، دومین حضور خودش در لیبل ECM به عنوان رهبر گروه را با آلبوم Human تجربه می‌کند. آلبومی با همان شالوده‌ی ریتمیکِ اثر قبلی – که خورخه رودر نوازنده‌ی کنترباس و اُفری نِهیمیا نوازنده‌ی درام را به همراه دارد – به اضافه‌ی نوازنده‌ی ترومپت درجه یکی به نام فیلیپ دیژاک، که حضورش امکانات ملودیک بیشتری به دست می‌دهد. اعضای این کوارتت به سطح عالی نوازندگی، طی یک روایت منسجم، در ده قطعه از ساخته‌های ماسترو (به همراه یک قطعه‌ی جزِ استاندارد) رسیدند.

قطعه‌ی Time مثل سرودی رهایی‌بخش و با ظرافت بسیار ، سیر موزیکال در این آلبوم را آغاز می‌کند. با این حال این والس ملایمی به نام Mystery and Illusions است که فوری توجه من را به طبیعت موسیقایی دلپذیر و ساختار ارگانیک خودش جذب می‌کند. دینامیک تشدید می‌شود و هیجانات به طور طبیعی با پیانوی پرتحرک و ترومپتی برجسته که با توازنی خوش‌سلیقه درهم می‌آمیزند، جاری می‌شود.

ماسترو، پیانیستی خوش‌الحان و جامع‌الاطراف است با رویکردی احساسی به موزیکالیته که در ترَکِ هم‌نام آلبوم یعنی Human نیز خودش را نشان داده است، قطعه‌ای کوتاه اما خاطره‌انگیز که ماسترو در آن، به عمق درخشش هارمونیک می‌پردازد. همچنین امضای شاعرانگیِ ماسترو روی قطعه‌ی GG وجود دارد. یک ترکیب‌بندیِ 4/3 و حاوی مسیرهای چالش برانگیز ملودیک، که در اجرای هم‌صدا (Unison) با ترومپتِ دیژاک به بار نشسته است.

قطعه‌ی Hank and Charlie، ادای احترامی است به دوئت چارلی هَدِن (باسیست) و هَنک جونز (پیانیست) و کند و کاوی است در ساخت تصنیفی لطیف با یک زیبایی‌شناسی دلربا و صیقلی، در حالی که خوانش ماسترو از قطعه‌ی In a Sentimental Mood، اثر دوک الینگتون، حال و هوای هیپ‌هاپ و مدرن به دست می‌دهد. این ورژن تا حدودی متاثر از هنرمندانی است مربوط به چند نسل، همچون جوئل راس وایبرافونیست معاصر و غولی از دنیای جَز که به این قطعه محبوبیت بخشید، یعنی جان کُلترین.

در قطعه‌ی Prayer درامِ بی‌قرارِ نِهیمیا، کنتراست پرحرارتی با محیط آکوستیکِ آرامِ اطراف خود، خلق می‌کند. درهم‌آمیزی صداهای جَز، فولک و امبینت به علاوه‌ی ملغمه‌ای از سنت و اصالت در خالص‌ترین حالت، آلبوم Human را سزاوار ملاقاتی دوباره می‌کند.

منبع: وبسایت Jazztrail