اولین ساکسفونیست بزرگ تاریخ موسیقی جز

کولمن هاوکینز/Coleman Hawkins (تولد: 21 نوامبر 1904 سنت جوزف، میزوری، آمریکا | مرگ: 19 می 1969 نیویورک) با نام کامل Coleman Randolph Hawkinsنوازنده جز آمریکایی، به قدری در نوازندگی ساکسفون تنور، به خصوص در بداهه نوازی، چیره دست بود که باعث شد این ساز در آن سال‌ها (که سازی تازه و نو در این سبک به حسب می آمد) به یکی از محبوب‌ترین سازها برای نوازندگی سبک جز تبدیل شود. او اولین ساکسفونیست بزرگ تاریخ جز بود.

کولمن هاوکینز را از بزرگترین پیشگامان موسیقی جز میدانند. او در طراحی ساکسیفون تنور نقش اساسی داشت و با ساخت قطعه body and soul به شهرت بالایی رسید

در سن 4 سالگی به یاد گیری پیانو پرداخت، در سن 7 سالگی ویالنسل را یاد گرفت، و از سن 9 سالگی نواختن ساکسفون را شروع کرد. او در سنین نوجوانی به نوازنده ای خبره تبدیل شد و هنگامی که در گروه فلچر هندرسون در سال های 1923 تا 1934 به نوازندگی مشغول بود، به بلوغ خاصی در هنر خود رسید که در همان سنین او را یکی از بزرگترین نوازندگان جز میشناختند. او گروه را به قصد برگزاری تور اروپا ترک کرد و در سال 1939 با ضبط “Body and soul” بازگشتی شکوهمندانه به آمریکا داشت. این آهنگ سرشار از ساختارشکنی‌ها و ملودی‌های Double-time بود که بسیار توسط نوازندگان دیگر تقلید شده است.

ویژگی بارز موسیقی جز در آن است که نوازندگان موسیقی را در لحظه زندگی میکنند و آن را به وسیله ارتباط بین خود بدل میکنند. اجرای Lover man: در یوتیوب ببینید

هاوکینز یکی از اولین نوازندگان سازهای بادی برنجی در جز بود که درکی کامل از هارمونی پیچیده‌ی ساز ساکسفون داشت و برای بسیاری از ساکسفونیست های دوران خود (مثل بن وبستر و چو بری)، همچنین نوازندگان مدرنی چون سانی رولینز و جان کولترین الهام بخش بود. صدای عمیق و پیکر بندی شده هاوکینز و ویبراتوهای سریع او جزئی از اصول نوازندگی ساکسفون تنور حساب میشد تا زمانی که لستر یانگ پا به عرصه موسیقی گذاشت و حتی پس از آن هم بسیاری از نوازندگان روش هاوکینز را پیش گرفتند. او یکی از بزرگترین بداهه نوازان تاریخ جز است. او چنان جملاتی با هارمونی بسیار پیچیده و قدرتمندی ارائه میکرد که برای درک آن، نیازمند توجه کامل شنونده بود. او همچنین به عنوان یک تصنیف پرداز نیز شناخته شده بود که میتوانست جملات حماسی آرپژ گونه با یک حساسیت صمیمانه خاصی بسازد که با تأکیدات شدید و انرژی خشن او در سرعت های بالا در تضاد بود. هاوکینز همچنین در جشنواره کن سال 1958 به همراه Roy Eldridge اجرایی داشته که نمایشی زیبا از هارمونی، ریتم و جملات پیچیده موسیقایی است.

هاوکینز برای دهه ها اجراهای الهام بخشی ارائه کرد که حتی بسیار بعد از دوران جوانی هاوکینز، کماکان آن شور درون کارهایش را منتقل کند. از دهه 40 میلادی به بعد فعالیت های او عبارت بود از هدایت و تشکیل گروه های کوچک، ضبط متداوم آهنگهایش و اجرا به طور گسترده در اروپا و آمریکا در قالب فیلارمونیک ها و تور های مختلف. او با اشتیاق از تغییراتی که در طول سال ها در سبک جز به وجود می آمد استقبال میکرد و با نوازندگانی چون دیزی گیلیسپی و مکس روچ در پروژه ای که احتمالا اولین ضبط های "بی‌باپ/Bebop" بود همکاری میکرد (1944). در همان سال ها، او تبدیل به بداهه نواز چیره دست سبک بلور نیز شد. با وجود اعتیاد به الکل و بیماری خود، او تا چندی قبل از مرگش در سال 1969 ادامه داد.