۵۰ رویداد مهم تاریخ موسیقی جز: دیکسی لند Livery Stable Blues را منتشر میکنند.
سال ۱۹۱۷ بود که دنیا برای اولین بار با سبکی جدید به نام «جز» آشنا شد. با وجود رشد و پیشرفت دائم این ترکیب از سازهای بادی، سبک street-strutting در بلوز، ریتم رقصهای آفریقایی، فرمهای تغییر یافته از موسیقی کلاسیک اروپا، مارچ عزا و موسیقی رگتایم در قرن اخیر، همراه شدن با تکنولوژی ضبط آن دوره و ثبت آنها مدتی زمان برد.
پس از گذشت تنها چندسال از انتشار آن صداهای ناهنجار در صفحات جز، دوره شکوفایی عصر جز آغاز شد و رقصندهها ریتمهای هیجان انگیزتر و قاطعتری برای رقص و حرکت داشتند؛ حسی که با سبک ظریف و محتاط موسیقی اروپا که قبل از آن در صحنهها رواج داشت کاملا متفاوت بود.
در پنجاه مقاله آتی از این مجموعه، به لحظههایی اشاره میکنیم که نه تنها در جز، بلکه در موسیقی معاصر نیز سبب تحول و دگرگونی شدند. در موسیقی قرون ۲۰ و اوایل ۲۱، به کمتر داستانهایی بر میخوریم که تا این حد جالب باشند؛ چرا که جز نوعی سبک هنریست که نحوه حرکت، صحبت و خوانش ما را تغییر داده است. این سبک دستاوردهای بیشماری داشته است: وام گرفته از موسیقی کلاسیک اروپاست و به تجدید حیات آن کمک کرده، عناصر اساسی موسیقی راک اند رول را فراهم کرده و تابوها و موانع تکنیکهای سازی را از بین برده است. جز همچنین سبب نجات بداهه نوازی از بستر شهرت بدنامی بود که از طریق موسسات کلاسیک برای آن به وجود آمده بود و به نوبه خود، به آگاهی نژادی جهان کمک کرد.
در نکته آخر، وارونگی نه چندان عجیبی با این محتوا وجود دارد که موسیقی نشات گرفته از بردگان آفریقایی تبار باید برای اولین بار توسط یک گروه سفیدپوست ثبت و ضبط شود. اما اگر گروه جز دیکسی لند از طریق شانس و نه داوری تاریخ ساز میشدند، اگر نوازندههای بهتری از جامعه سیاه پوستان نیو اورلینز همچون Jelly Roll Morton, King Oliver, Sidney Bechet و Louis Armstrongبعدها به رسمیت شناخته میشدند، این گروه با این وجود هم قادر به ثبت انرژی سرکش و اشتیاق جوان جز بود.
Livery Stable Blues یکی از اولین آثار موفق گروهی از علاقه مندان بود که صدایشان توسط نوازنده گروه خیابانی نیو اورلینز، پاپا جک لین و جو کینگ الیور، نوازنده ساز کرنت و استاد لوئیس آرمسترانگ، به عموم شناسانده شد. آهنگ اصلی آلبوم در فوریه سال ۱۹۱۷، بعد از استقبال مردم از کمدی اسلپ استیک این گروه در رستوران ریزنوبر نیویورک ضبط شد. بیشتر از یک میلیون نسخه از این آلبوم به فروش رفت و جز را به نوعی شور و شوق ملی بدل ساخت. ردپای نیک لاروکا، نوازنده ساز کرنت، لری شیلدز، نوازنده کلارینت، تونی اسباربارو و اددی ادوارد، درامر و هنری راگاس، پیانیست در تاریخ سبک جز ماندگار شد و صدایی تولید میکردند که گرچه امروزه قدیمی و قابل پیش بینی به نظر میرسد، اما به عنوان اتفاقی مهم در سالی پر از تحول و دگرگونی، Livery Stable Blues هیچگاه فراموش نخواهد شد.
منبع: گاردین
مطلبی دیگر از این انتشارات
اپرا در جهنم | بخش سوم
مطلبی دیگر از این انتشارات
پادکست بهترین آلبوم های 2019 | قسمت اول
مطلبی دیگر از این انتشارات
رنج، عشق، التیام: به روایت نیک کیو