حفظ حجاب، رفراندوم یا پذیرش حق اولیه

این روزها قرارگاه حجاب طرح‌های متنوعی را در دست بررسی دارد. از تذکر و تعطیلی مشاغل بگیر تا تهدید به تعلیق خدمات عمومی. حتی این پیشنهاد هم روی میز است که با دوربین‌های شهری، زنان بی‌حجاب را شناسایی و شماره موبایل آن‌ها سوزانده شود.

دغدغه حجاب در میان علمای حوزه داغ است. اخیرا ۴۶ مدیر حوزه های علمیه تهران به رئیسی نامه نوشته‌اند که بیش از پیش برهنگی سرعت یافته؛ انفعال هم موج می زند. هر میزان کوتاه بیاییم، جلوتر خواهند آمد. آقای رئیسی هم افاضه کرده‌اند که حجاب قانون رسمی کشور است و لازم الاجرا.

ممنوع ‌التصویر، ممنوع الکار، ممنوع معامله، ممنوع ال...

مردم عادی را یک جور کنترل می‌کنند هنرمندان را جور دیگر. اخیر مهدی یراحی، خواننده پاپ گفته بود ممنوع المعامله است. منیژه حکمت، کارگردان سینما هم در توییتر نوشته بود: «ممنوع‌الخروج، ممنوع‌المعامله، ممنوع‌الکار و... با همه ممنوعیت‌ها، بیمار با سه عمل جراحی و... برادران لطف‌کنید اجاره‌خانـه و هزینه‌های درمان و هزینه‌های جاری را پرداخت کنید، من به آخر خط رسیده‌ام.» این دین جمهوری اسلامی‌ست که جان دیگراندیشان را به لب می‌رساند و تا پرتگاه نابودی هلشان می‌دهد. مدتی پیش هم مهراب قاسم‌خانی از ممنوع‌الپرواز بودنش خبر داده بود! خلاصه همه جور ممنوعیتی قابل اجراست.

رفراندوم حجاب

لابلایی این افاضات، علی مطهری پیشنهاد هوشمندانه‌ای مطرح کرده: «اگر در مورد حجاب رفراندوم برگزار شود حجاب رای می‌آورد، مطمئنم» برای روشن شدن اضافه کرده است که: «اکثریت قاطع مردم اصل حجاب را قبول دارند، آن مقداری که مردم به طور نسبی رعایت می‌کردند کافی بود، حالا در بین ۵۰۰ خانم گاهی یک نفر روسری‌اش می‌افتد، خوب باید از کنار این جور چیزها بگذرند. بازداشت خانم‌ها کار اشتباهی‌ست. اصلا این نوع نظارت کار غلطی است.»

گزینه بله و خیر حکومت برای حقوق اولیه

همان حرف غلط و غیرانسانی همیشگی گاهی مخالفان حجاب را هم به دام می‌اندازد که «اگر رفراندوم برگزار شود اکثریت رای منفی می‌دهند.» پاسخ درست این است که: «آزادی انتخاب پوشش از حقوق اولیه و بدیهی و اساسی هر انسانی‌ست و شما حق ندارید چنین حقوقی را به رای و رفراندوم بگذارید.» مثل این است آزادی بیان و عقیده به رای گذاشته شود. در قدم حق حیات گروه‌هایی از جامعه به رای گذاشته شود.

هیچ حکومتی حق ندارد در برابر حقوق اولیه انسانی گزینه‌های بله و خیر قرار دهد. حقوق بدیهی و اساسی که به عنوان پیش‌فرض پذیرفته شده مبنای تدوین سایر حقوق می‌شوند. یعنی شما باید قوانین مدنی و کیفری مملکت را براساس این آزادی‌ها و حقوق تدوین کنید نه این که برای رعایت همین حقوق انتخابات و رفراندوم برگزار کنید.

روش‌های تبلیغی حجاب

یکی از روش‌های طرفداران حجاب، تاکید بر مضرات بی‌حجابی‌ست. نماینده مجلس گفته «بی‌حجابی باعث «شوهر دزدی» و «آسیب بهداشت جنسیتی» می‌شود.» یکی دیگر از جملات این است: «این خانم با نوع پوشش‌ش به بقیه مردها چراغ سبز نشان می‌دهد.» به خیال حمایت از حجاب، مرد را تحقیر می‌کنند. انگار مرد یا شوهر از پشت بته سبز شده و با هر بادی تغییر مسیر می‌دهد. کسی که به زن و دختر چنین نگاه جنسی دارد، مریض و روانی‌ست که می‌تواند به شرایط حادی منجر شود. مثل نمونه مشهد که زنان فاحشه را می‌کشت.

جایگاه حکومت در حفظ پوشش

وظیفه حکومت تامین حقوق اولیه شهروندان است. باید جلوی تندروها و روانی‌ها را گرفت. هیچکس حق ندارد به بهانه پوشش یا هر چیز دیگر به دختر یا زن ایرانی تعرض کند. از تعرض‌های جسمی بگیر تا نگاه‌های هرزه. متاسفانه حکومت در این مورد منصف یا بی‌طرف نیست.

جدای از ماهیت مردسالار حاکمیت و عقبه باورهای سنتی، از منظر حقوقی هم نمی‌شود به مقابله با تندروها برخواست چرا ترکیب جمهوری اسلامی شبیه شترگاوپلنگ است؛ یک چیز وصله ناجور و نچسب. گاهی بنابه مصلحت و به طور محدود نظر عموم مهم می‌شود و طبل مشارکت را بالا می‌برند. به جز این موارد مقطعی و گذرا، شریعت و منابع فقهی، آن هم با «تفسیر فقهای طراز» مبنای حرکت است. ایران آبستن حوادث مهمی‌ست چرا که نادیده گرفتن حقوق اولیه عمومی قابل استمرار نیست. شکاف‌ها بیش از اندازه بزرگ شده‌اند.